W sobotę protestowali pracownicy Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji w Warszawie.

Jak informuje portal Tysol.pl, w sobotę odbył się protest pracowników MPWiK w Warszawie. Zorganizowały go oba związki działające w tym podmiocie – „Solidarność” oraz Konfederacja Pracy. Związkowcy akcentowali kilka kwestii, w tym zwalnianie z firmy członków „Solidarności” ze złamaniem prawa związkowego, brak podwyżek, brak dodatków do pensji za pracę w warunkach szkodliwych.

Przewodniczący NSZZ „Solidarność” Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji w Warszawie mówił podczas demonstracji: „Jesteśmy zaniepokojeni pogarszającymi się z roku na rok osiągnięciami finansowymi spółki. Drugi rok z rzędu firma posiadająca majątek w wysokości 2,7 mld zł netto notuje straty. Powoduje to uzasadnione obawy pracowników i związków zawodowych o przyszłość spółki i stabilność zatrudnienia”.

Zwracał on uwagę także na brak dialogu społecznego ze strony władz firmy oraz utrudnianie przeprowadzenia związkom sporu zbiorowego. Podkreślał także, iż w przedsiębiorstwie nie ma jasnych zaszeregowań dla poszczególnych grup pracowników, co staje się pretekstem dla braku podwyżek płac. Podkreślił rosnące różnice w zarobkach, a podawana przez zarząd średnia zarobków ma wynikać z tego, że rośnie liczba stanowisk kierowniczych oraz etatów biurowych, które ciągną średnią w górę podczas gdy płace pracowników fizycznych są znacznie niższe. Jego zdaniem konieczna jest interwencja prezydenta Warszawy, aby zarząd firmy podjął wreszcie działania zgodne z postulatami związkowców.

Przemawiał także przewodniczący Regionu Mazowsze „Solidarności”, Dariusz Paczuski: „Trzeba wreszcie usiąść do stołu i rozmawiać, ale z szacunkiem dla pracownika, drugiego człowieka i kolegi z pracy. Pani prezes, to, że pani pełni funkcję prezesa, a ktoś jest hydraulikiem, księgowym to nie znaczy, że szacunek mu się nie należy. Rozmawiać trzeba z każdym w imię dobrej sprawy, znalezienia kompromisu, który pozwoli pani pracownikom żyć godnie i nam mieszkańcom w tym wspaniałym mieście. Bez tych ludzi, bez pani pracowników tej godności nie zaznamy. Bez ich pracy to miasto nie istnieje. Im się odrobina szacunku należy”.

Z kolei przewodniczący NSZZ „Solidarność” Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji w Warszawie mówił: „Dwóch naszych kolegów z komisji zakładowej zostało zwolnionych ze złamaniem prawa związkowego. W sądzie pracy usłyszeliśmy, że za takie sprawy ludzie nie kwalifikują się nawet do nagany, a co dopiero do zwolnienia. Niestety ich stanowiska pracy są likwidowane, tak, że nawet gdyby sąd przywrócił ich do pracy, oni nie mają do czego wracać”. Dodał też: „Domagamy się płacenia za dyżury domowe, kiedy pracownik jest pod telefonem w każdej chwili gotowy na wezwanie do pracy, także w dni wolne i święta”.

26 września pracownicy PKP Cargo i Poczty Polskiej będą wspólnie protestować przeciwko zwolnieniom z tych podmiotów.

Jak informuje portal Tysol.pl, w czwartek 26 września przed siedzibą Ministerstwa Infrastruktury w Warszawie odbędzie się pikieta w obronie praw pracowniczych i związkowych pracowników PKP Cargo. Związkowców wspierać będą ich koledzy i koleżanki z Krajowego Sekretariatu Łączności NSZZ „Solidarność”.

Następnie uczestnicy przejdą pod budynek Ministerstwa Aktywów Państwowych, gdzie będą wspólnie protestować przeciwko zwolnieniom w Poczcie Polskiej. W sierpniu spółka poinformowała o uruchomieniu programu dobrowolnych odejść pracowniczych, który ma objąć 9300 osób, a więc około 15 procent załogi Poczty Polskiej.

Z kolei w PKP Cargo zwolnienia dotyczą aż 30% zatrudnionych. Związkowcy z „Solidarności” informują, że w ramach tego procederu dochodzi do koszmarnych wydarzeń. Zwalniani są jedyni żywiciele rodzin, osoby w zaawansowanym wieku i związane z firmą przez dekady, a nawet osoby chronione specjalnymi przepisami – kobiety w ciąży i działacze związkowi.

W sierpniu nastąpił największy od 24 lat ubytek etatów w ciągu miesiąca.

Jak informuje portal Gazeta.pl, w sierpniu miało miejsce fatalne i dawno niewidziane zjawisko na rynku pracy. W ciągu miesiąca o niemal 19 tysięcy ubyło etatów. Tak dużej skali szybkiego zmniejszenia zatrudnienia nie było od roku… 2000. Z kolei rok do roku zatrudnienie w firmach większych, mających 10 lub więcej pracowników, zmalało o 0,5%. Od początku roku liczba zatrudnionych w sektorze przedsiębiorstw obniżyła się łącznie o 46 tys., z czego 26 tys. ubyło w przemyśle.

Najszybciej ubywa miejsc pracy w rolnictwie, przemyśle i transporcie. W przetwórstwie przemysłowym w ciągu miesiąca zlikwidowano 10 300 etatów – bądź to zwalniając pracowników, bądź nie zatrudniając nowych w miejsce odchodzących np. na emerytury. 3100 etatów zlikwidowano w branży transportu i gospodarki magazynowej.

Analitycy rynku twierdzą, że sporo tych tendencji to efekt zwolnień w PKP Cargo i Poczcie Polskiej. Dodajmy od siebie, że w sierpniu 2024 dopiero ruszały zwolnienia w obu przedsiębiorstwach, więc podane wskaźniki prawdopodobnie dotyczą w znacznej mierze innych firm.

Badanie Najwyższej Izby Kontroli stwierdziło liczne uchybienia w szpitalach.

Jak informuje portal Forsal.pl, najnowszy raport NIK przynosi kiepskie wieści na temat opieki szpitalnej. W niemal 30% badanych placówek stwierdzono naruszanie praw i godności pacjentów.

NIK zbadał wybrane 18 szpitali w całej Polsce pod kątem traktowania pacjentów. W niemal 30% placówek stwierdzono brak godnych warunków pobytu. Obejmowało to lekceważenie ich praw, godności i intymności. Brak było sanitariatów dostępnych dla osób z niepełnosprawnościami, brak możliwości skorzystania z nich w zamknięciu, brak parawanów oddzielających łóżka i pozwalających na intymność. Zdarzał się też nieuzasadniony monitoring wizyjny, naruszający prywatność leczonych.

W raporcie czytamy m.in.: „Jeden z rażących przykładów nierespektowania tego prawa dotyczył Szpitala Bielańskiego w Warszawie. Na Oddziale Ginekologiczno-Położniczym sala do porodów martwych znajdowała się w bezpośrednim sąsiedztwie sali, w której odbywały się porody żywych dzieci. Obie sale były tak ulokowane, że pacjentki w nich rodzące mogły mieć ze sobą bezpośredni kontakt i słyszeć siebie nawzajem”.

Do najczęstszych form naruszania praw pacjentów było prawo do informacji. W aż 65% badanych placówek nie było wymaganych prawem informacji, w tym dotyczących możliwości zapisania się na listę oczekujących na udzielenie świadczenia, zasad zapisów na porady i wizyty, zasad potwierdzania prawa do świadczeń czy udogodnień dla osób z niepełnosprawnościami.

W ponad jednej trzeciej badanych placówek pacjenci z kolei nie uzyskiwali pełnej informacji o czekających ich zabiegach podwyższonego ryzyka. Podobny był odsetek placówek, w których nie prowadzono wcale lub tylko cząstkowo monitoring oceny i skuteczności leczenia bólu. W ponad 40% badanych placówek luki w monitoringu dotyczyły stanu odleżyn i procesu ich leczenia.