Związkowcy z Castoramy walczą o podwyżkę w wysokości 900 zł brutto dla każdego pracownika. Złożyli do prokuratury zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa, bo firma nie podjęła rokowań w sporze zbiorowym.

Jak pisze portal Forsal.pl, pracownicy Castoramy walczą o zwiększenie wynagrodzenia o 900 zł dla każdego pracownika (do 3,5 tys. zł brutto) i domagają się zmian w regulaminie wynagradzania. Chodzi o dodatek za pracę w niedzielę, który miałby być naliczany od każdej rozpoczętej godziny.

„Firma nie ustosunkowała się do żądań przedstawionych w piśmie informującym o wszczęciu sporu zbiorowego. Pracodawca nie podjął rokowań oraz nie dopełnił obowiązku poinformowania o sporze właściwego okręgowego inspektora pracy. Tym samym zostały naruszone przepisy ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych. Dlatego złożyliśmy do Prokuratury Rejonowej w Warszawie zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa przez spółkę” – wyjaśnia Wojciech Kasprzyk, przewodniczący Solidarności w Castoramie.

[zdjęcie: pexels.com; autor: it’s me neosiam]

Pracownicy służb socjalnych protestowali w piątek w Warszawie. Domagali się wyższych płac.

Ogólnopolski protest pracowników i pracownic służb socjalnych i ośrodków pomocy społecznej odbił się szerokim echem w ich środowisku. Autokary pełne protestujących od rana zmierzały w kierunku Warszawy, a ci, którzy nie mogli przyjechać, ubierali się na czarno i umieszczali w mediach społecznościowych solidarnościowe zdjęcia. Część pracowników MOPS-ów i innych placówek wzięła w piątek urlop na żądanie, by zaprotestować przeciw kiepskim warunkom pracy.

Na stronie Ministerstwa Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej podano, że z badania przeprowadzonego przez ministerstwo w lipcu br., średnia krajowa wynagrodzenia brutto pracowników socjalnych, zatrudnionych w ośrodkach pomocy społecznej, wyniosła 2 635,35 zł, a w powiatowych centrach pomocy rodzinie – 2 601,56 zł. Co więcej, ponad 1030 OPS i 110 PCPR wykazało, że wysokość średniego wynagrodzenia dla pracowników socjalnych jest w ich jednostkach niższa, niż średnia krajowa dla tego stanowiska.

Minister Elżbieta Rafalska zwróciła się do samorządów z apelem o podwyższenie wysokości wynagrodzeń pracowników socjalnych. Przeprowadzone przez MRPiPS badanie wykazało, że w dalszym ciągu są ośrodki pomocy społecznej oraz powiatowe centra pomocy rodzinie, które stosują praktykę wliczania do kwoty minimalnego wynagrodzenia dodatku przyznawanego pracownikom socjalnym za świadczenie pracy socjalnej w środowisku (w tym za przeprowadzanie rodzinnych wywiadów środowiskowych). Taki stan rzeczy – jak wskazała minister – powoduje, że „idea dodatku określona przepisami ustawy jest niezrealizowana i nie spełnia swojej funkcji”.

[Zdjęcie Tomasz Chmielewski]

Z wyliczeń Komisji Młodych OPZZ wynika, że pracownikom zatrudnionym za pensję minimalną co miesiąc brakuje nawet 1254 zł, by pokryć koszty przeżycia.

Jak wynika z danych zaprezentowanych przez OPZZ, opłata za wynajem mieszkania i czynsz wynoszą średnio 957 złotych na dorosłą osobę. Do tego dodajmy rachunki za media, czyli 627 złotych za osobę. Z kolei na artykuły pierwszej potrzeby statystyczny Polak wydaje 700 złotych. Do tego dochodzą jeszcze opłaty za żłobek i utrzymanie dziecka, w wysokości średnio 300 złotych. Razem daje to miesięcznie 2784 złote. Tymczasem pensja minimalna wynosi o wiele mniej.

„Porównując tę kwotę z wysokością płacy minimalnej czy konkretnie zarobkami wielu młodych ludzi (np. młoda nauczycielka po licencjacie zarabia 1550 zł), możemy zobaczyć, w jak trudnej obecnie sytuacji znajdują się młodzi Polacy” – powiedział Maciej Łapski, przewodniczący Komisji Młodych.

Według Komitetu Niezależnych Ekspertów Rady Europy zgodnie z art. 4 Europejskiej Karty Społecznej płaca minimalna powinna wynosić co najmniej 68 procent przeciętnego wynagrodzenia, a w Polsce jest to raptem 47 procent.

„Podnoszenie płacy minimalnej to jest dobry ruch” – mówiła w programie „Money. To się liczy” minister przedsiębiorczości i technologii Jadwiga Emilewicz. Jej zdaniem Polska nie może opierać swojej konkurencyjności na niskich kosztach pracy. – Sprawiedliwy podział zysków firmy miedzy właścicielem, a pracownikiem powinien obowiązywać. To jest sposób na brak rąk do pracy. Polacy chcą godnie zarabiać i za te płace są w stanie dużo pracować – mówi Emilewicz.

[Zdjęcie Tomasz Chmielewski]

13 października w Poznaniu rozpocznie się II Socjalny Kongres Kobiet.

Zeszłoroczny kongres odbył się pod hasłem „O wyższe płace i niższe czynsze”. W tym roku podczas spotkania zostaną przedstawione następujące postulaty:

1. Skrócenie długości tygodniowego czasu pracy do 35 godzin bez obniżenia płacy.

2. Podwyższenie płac i zatrudnianie na umowy o pracę we wszystkich zakładach finansowanych z budżetu samorządowego lub państwowego.

3. Zwiększenie liczby miejsc w żłobkach i przedszkolach miejskich oraz obniżenie opłat za ich usługi.

4. Wliczenie czasu przeznaczonego na dojazd do miejsca pracy w całkowity czas dnia roboczego.

5. Zwiększenie kontroli społecznej nad finansami i działaniami samorządu.

6. Umożliwienie związkom zawodowym kontroli pracowniczej w zakresie norm pracy.

7. Planowanie czasu pracy (np. ustalania harmonogramów, zmian czy przerw w pracy) zgodnie z potrzebami zatrudnionych.

8. Powszechne ubezpieczenie zdrowotne dla wszystkich osób zamieszkałych w Polsce. Zniesienie limitów na specjalistyczne świadczenia medyczne.

9. Powszechna emerytura na poziomie co najmniej płacy minimalnej.

10.Rozwinięcie budownictwa komunalnego jako alternatywy dla komercyjnych mieszkań, a nie formy pomocy.

11. Zatrzymanie reprywatyzacji nieruchomości i naprawa spowodowanych przez nią krzywd społecznych.

12. Oddłużenie lokatorów oczekujących na przydział do lokali socjalnych i zmuszonych uiszczać tzw. karny czynsz (odszkodowanie za bezumowne korzystanie z lokalu).

13. Wprowadzenie całkowitego zakazu eksmisji do tzw. lokali tymczasowych, które są tylko zakamuflowaną formą eksmisji „na bruk”.
Wprowadzenie także całkowitego zakazu traktowania ośrodków dla bezdomnych prowadzonych przez organizacje pozarządowe i gminy, jako lokali zastępczych.

14. Urealnienie kryterium dochodowego przy przyznawaniu mieszkań komunalnych i socjalnych, zniesienie kryterium metrażowego oraz wprowadzenie zasad przyznawania lokali socjalnych odpowiadających realnym potrzebom mieszkańców i mieszkanek gmin.

15. Objęcie ochroną „frankowiczów”. Objęcie ochroną osób, które z powodu zadłużenia i niemożliwości spłat kredytu mieszkaniowego utracili prawo do swojego jedynego mieszkania zajmowanego na podstawie prawa własności; wskutek przewłaszczenia stają się bezdomni i nie obejmują ich przepisy ustawy o ochronie praw lokatorów (casus m.in.
tzw. frankowiczów).

16. Podłączenie wszystkich mieszkań komunalnych do c.o., oddłużenie lokatorów zmuszonych do ogrzewania się prądem i wprowadzenie realnej regulacji cen energii.

17. Wprowadzenie mieszkaniowych programów wsparcia dla cudzoziemców znajdujących się w niedostatku ekonomicznym, uchodźców i osób ubiegających się o azyl.

18. Wprowadzenie regulacji dotyczących przemocy w rodzinie, polegających na tym, iż to sprawca przemocy zobowiązany jest do opuszczenia mieszkania.

19. Wprowadzenie całkowitego zakazu budowy substandardów mieszkaniowych w postaci kontenerów socjalnych i baraków oraz wykorzystywanie ich jako mieszkania socjalne lub lokale tymczasowe dla najuboższych.

20.Ukaranie winnych morderstwa Jolanty Brzeskiej oraz winnych zacierania śladów tej zbrodni (policjantów i prokuratorów).

Organizatorki kongresu są zrzeszone w związkach zawodowych, stowarzyszeniach nieformalnych i grupach walczących z wyzyskiem i biedą. Podczas części II Kongresu odbędą się równocześnie trzy dyskusje w odrębnych grupach. Ich celem będzie
omówienie działań umożliwiających wprowadzenie w życie opracowanych
przez nie postulatów.

Przypominamy, że ostatni numer naszego kwartalnika dotyka właśnie tematyki feminizmu socjalnego i walk kobiet: https://nowyobywatel.pl/sklep/sklep-kwartalnik/