Prezydent Andrzej Duda podpisał ustawę w tej sprawie. Nowe świadczenie będzie wypłacane od 1 października br.

O świadczenie w kwocie 500 zł miesięcznie będą mogły wystąpić osoby, które ukończyły 18 lat i mają orzeczenie o niezdolności do samodzielnej egzystencji (istnieje kilka rodzajów tych orzeczeń).

Dodatek będzie wynosił do 500 zł miesięcznie, jednocześnie jednak łączna kwota tego świadczenia i świadczeń finansowanych ze środków publicznych nie może przekroczyć 1600 zł.

Oznacza to, że osoby otrzymujące obecnie świadczenia nieznacznie przekraczające wysokość renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy (czyli 1100 zł) nie zostaną pozbawione możliwości uzyskania świadczenia uzupełniającego.

Świadczenie będzie zwolnione z opodatkowania, a jego wysokość nie będzie zaliczana do dochodów, od których odlicza się wydatki na cele rehabilitacyjne. Zakłada ona również niewliczanie kwoty świadczenia do dochodu, od którego ustala się prawo do dodatku mieszkaniowego czy świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej.

Za leczenie stomatologiczne NFZ płaci tak mało, że dentyści stosują technologie, które szkodzą zębom.

Według informacji „Rzeczpospolitej”, NFZ zapewnia leczenie kanałowe tylko 12 z 32 zębów – od trójki do trójki na górze i na dole. Jeśli inny ząb wymaga leczenia, NFZ oferuje nam jedynie jego wyrwanie i włożenie tzw. protezy nakładanej, która wkrótce bezpowrotnie uszkodzi sąsiadujące zęby, i je również trzeba będzie usunąć.

Powołując się na wyliczenia Okręgowej Rady Lekarskiej (ORL) w Warszawie, „Rz” wskazuje, że na leczenie zębów każdego z Polaków NFZ przeznacza ok. 40 zł, a to suma, która nie pokrywa najprostszego zabiegu. Efektem jest coraz mniejsza liczba stomatologów, którzy decydują się na podpisanie kontraktu z NFZ i coraz dłuższe kolejki. „W 2018 r. kontrakt z NFZ podpisało 7121 stomatologów. To o 730 mniej niż rok wcześniej” – pisze dziennik.

Polecamy nasz felieton na temat polskiej opieki dentystycznej: https://nowyobywatel.pl/2019/08/01/zegnaj-prochnico/

Pacjenci narzekają na brak zaangażowania lekarzy i krótkie wizyty oraz błędne diagnozy – także w przypadku prywatnej opieki medycznej.

Z raportu „Prywatna oraz publiczna służba zdrowia – opinie Polaków nt. jakości świadczonych usług” sporządzonego na zlecenie Centrum Medycznego Damiana wynika, że o korzystaniu z prywatnej opieki medycznej decyduje tylko brak kolejek, nie zaś jakość.

Ankieterzy przeprowadzili pogłębione wywiady z ponad pół tysiącem osób. Na pytanie „Dlaczego korzystasz z prywatnej służby zdrowia?” badani odpowiadali zgodnie: jest szybciej. A poza tym: „Czasem to jedyna szansa, żeby dostać się do specjalisty”. Tak uważało 48 proc. badanych. Dopiero na trzecim miejscu znalazła się jakość. Opinię, że „Prywatnie mogę dostać się do lepszego lekarza”, podzielało tylko 3 proc. badanych osób.

Z odpowiedzi ankietowanych wynika, że w obu rodzajach placówek – prywatnych i publicznych – nie są traktowani poważnie. Niemal 40 proc. badanych przyznawało, że doktor nie poświęca im zbyt dużo uwagi. A niemal co dziesiąty badany, który wykupił prywatną opiekę, deklarował, że lekarz nie tylko nie angażuje się w rozwiązanie problemu zdrowotnego pacjenta, ale także nie przedstawia żadnego dobrego rozwiązania. I jak się okazuje, niemal takie same odczucia mamy niezależnie od tego, czy zapłaciliśmy za wizytę, czy nie. Odsetek tych, którzy uważają, że nie otrzymali trafnej diagnozy, również jest podobny w obu rodzajach placówek: ok. 35 proc. badanych przyznaje, że taka sytuacja zdarza się od czasu do czasu lub często zarówno w publicznej, jak i prywatnej służbie zdrowia.

To zjawisko potwierdzają raporty OECD. Polska zawsze sytuowała się w nich na szarym końcu, jeżeli chodzi o umiejętność rozmowy i czas, który lekarze poświęcają chorym.

Sąd I instancji będzie mógł nakazywać firmom dalsze zatrudnianie bezprawnie zwolnionego pracownika. Nie będzie musiał czekać na prawomocne orzeczenie.

Takie rozwiązanie przewiduje nowelizacja kodeksu postępowania cywilnego, którą podpisał już prezydent RP i która czeka na ogłoszenie (ma to nastąpić do 8 sierpnia). To istotne wzmocnienie pozycji pracownika w sporze z zatrudniającym. Ten pierwszy nie będzie już czekał – często kilka lat – na przywrócenie do firmy, która go bezprawnie zwolniła.

Obecnie bezprawnie zwolniony pracownik może wrócić do firmy na podstawie prawomocnego wyroku (czyli często po postępowaniach przed dwiema instancjami). Wiele osób czeka więc na rozstrzygnięcie nawet kilka lat.