Związkowcy weszli w spór zbiorowy z szefostwem dużego banku.

Organizacja Międzyzakładowa Pracowników Bankowości i Usług OPZZ Konfederacja Pracy, działająca w Alior Banku, wraz z pozostałymi organizacjami związkowymi prowadzi obecnie spór zbiorowy z pracodawcą.

Spór został zainicjowany w związku z wieloletnim brakiem realnego dialogu społecznego oraz brakiem jakichkolwiek konkretnych działań ze strony pracodawcy w odpowiedzi na postulaty dotyczące warunków zatrudnienia i wynagradzania.

W 2019 roku Alior Bank podpisał Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy (ZUZP), którego ewentualne wdrożenie miało według ówczesnych szacunków kosztować maksymalnie kilkanaście milionów złotych rocznie – a realnie było to zaledwie kilka milionów złotych rocznie. Dla porównania, w tamtym czasie bank notował istotnie niższe niż obecnie wyniki finansowe: zysk netto wyniósł ponad 700 mln PLN w 2018 roku oraz prawie 250 mln PLN w 2019 roku. ZUZP do dziś nie został wdrożony.

Tym bardziej niezrozumiałe i nieakceptowalne dla strony związkowej i pracowników jest stanowisko zarządu, który w 2025 roku – przy zysku netto przekraczającym 1 miliard 160 milionów PLN w pierwszym półroczu oraz prawie 2,5 miliarda PLN zysku za cały 2024 rok – twierdzi, że nie ma ekonomicznych możliwości wdrożenia ZUZP.

Co więcej, pracodawca informuje organizacje związkowe, że w obecnej sytuacji finansowej banku nie stać go na realizację jakichkolwiek finansowych propozycji/wniosków związkowych, całkowicie ignorując fakt, że Alior Bank jest obecnie w najlepszej kondycji finansowej w swojej historii, a prognozy średnioterminowe pozostają niezagrożone. Zarząd nie przedstawił przy tym żadnych wyliczeń ani symulacji finansowych, które mogłyby uzasadniać takie stanowisko.

Naszym zdaniem takie działanie świadczy o agresywnym, wręcz drapieżnym podejściu do generowania zysku, które nastawione jest na jego maksymalizację w krótkim okresie – kosztem pracowników i ich godziwego wynagradzania. A przecież bez pracy tych samych pracowników osiągnięcie tak imponujących wyników byłoby niemożliwe.

Wspólne postulaty wszystkich organizacji związkowych obejmują:

• podwyżkę wynagrodzenia zasadniczego,

• wprowadzenie transparentnego i sprawiedliwego systemu premiowania,

• przywrócenie nagród jubileuszowych (rocznicowych),

• ustalenie satysfakcjonujących zasad dotyczących wysokości odpraw,

• ustalenie stawki minimalnego wynagrodzenia.

Alior Bank zatrudnia obecnie ponad 6 tysięcy pracowników, którzy każdego dnia przyczyniają się do sukcesu firmy. Pomimo tego, że bank od lat osiąga rekordowe zyski, nie przekłada się to na poprawę sytuacji zatrudnionych ani na wdrożenie korzystnych dla nich rozwiązań.

Zarząd banku do tej pory nie uznał formalnie toczącego się sporu zbiorowego, co stanowi naruszenie przepisów ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych oraz próbę osłabienia pozycji strony społecznej. Pomimo zmian na najwyższych szczeblach zarządczych Alior Banku, polityka wobec pracowników i związków zawodowych nie uległa zmianie. Zakładowy Układ Zbiorowy Pracy nadal traktowany jest przez zarząd jako dokument drugorzędny, a współpraca ze stroną społeczną ma pozorowany charakter.

Wyczerpawszy wszelkie możliwości prowadzenia konstruktywnego dialogu z nowym Zarządem, organizacje związkowe zdecydowały się na otwarcie sporu zbiorowego w celu ochrony interesów pracowniczych. Działania te są szczególnie ważne w obliczu niepewności co do dalszego losu Alior Banku, wynikającej ze zmian własnościowych w ramach Grupy PZU.

Zahamowanie tempa wzrostu płac i spadek zatrudnienia – oto nowe zjawiska w polskiej gospodarce.

Jak wynika z nowych danych GUS, w Polsce w lipcu 2025 roku nastąpił nieoczekiwany spadek tempa wzrostu płac. Przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto w sektorze przedsiębiorstw wzrosło rok do roku o 7,6%. Wynosi ono obecnie 8905,63 zł brutto. To znacznie poniżej przewidywań ekonomistów, którzy spodziewali się wzrostu w lipcu na poziomie 8,6% rok do roku. Wzrost miesięczny wyniósł 0,3%, gdy analitycy spodziewali się wzrostu o 1,2%.

Drugą niekorzystną tendencją w tym sektorze jest spadek zatrudnienia. W ujęciu rocznym zatrudnienie w sektorze przedsiębiorstw spadło o 0,9%. Wynosi ono obecnie 6,432 mln. Spadek, który miał miejsce w lipcu 2025, zdarzył się wobec czerwca pierwszy raz od 10 lat. W ciągu miesiąca ubyło 4 tys. etatów, choć zazwyczaj liczba miejsc pracy wzrastała między czerwcem a lipcem.

Ważą się losy strajku w Stoczni Gdańskiej.

Jak informuje portal Trojmiasto.pl, w Stoczni Gdańskiej narasta konflikt związkowców z zarządem. Zakładowa „Solidarność” apeluje o wypłaty dodatku inflacyjnego za lata 2023 i 2024. Oznaczałby on podwyżkę o 5 zł za każdą godzinę pracy. Wśród postulatów są także wstrzymanie zwolnień pracowników oraz ograniczenie o 50 proc. liczebności kadry menedżerskiej w Grupie Przemysłowej Baltic, do której należy stocznia.

Związkowcy żądają obietnicy spełnienia tych postulatów do 28 sierpnia. W przypadku odmowy grożą strajkiem ostrzegawczym.

Stocznia Gdańska jest częścią Grupy Przemysłowej Baltic, która należy do państwowej Agencji Rozwoju Przemysłu. To publiczny holding, w którym działają trzy firmy: Baltic Operator, Stocznia Gdańska i Energomontaż-Północ.

Duży producent z sektora automotive rozpoczyna zwolnienia grupowe.

Jak informuje Auto Świat, polskie struktury koncernu motoryzacyjnego ZF przygotowują zwolnienia grupowe. Pracę mają stracić osoby zatrudnione w Centrum Inżynieryjnym Elektroniki ZF w Częstochowie. Zwolnionych do końca roku ma zostać 110 osób.

Koncern zatrudnia w Polsce 11 tys. osób w fabrykach w Bielsku-Białej, Czechowicach-Dziedzicach, Częstochowie, Gliwicach i we Wrocławiu oraz w centrach badawczo-rozwojowych w Bielsku-Białej, Łodzi i Częstochowie.

Firma w swoim komunikacie napisała: „procedura zwolnień grupowych została rozpoczęta w dniu 4 sierpnia 2025 r. i zostanie zakończona 31 grudnia 2025 r. Zamiarem zwolnienia objętych jest ogółem do 110 pracowników realizujących projekty dla Dywizji ZF Electronics and Advanced Driver Assistance Systems (ADAS). Jednocześnie w Centrum został uruchomiony Program Dobrowolnych Odejść, który daje możliwość zakończenia współpracy na jasno określonych, korzystniejszych warunkach”.