Proszę się przyjrzeć z socjologicznej perspektywy, kto wchodzi w skład redakcji dzienników czy środowisk zwanych postępowymi, agitujących za otwartością w Paryżu? Redakcja „Libération” czy francuskie kino to ucieleśnienie idei „white power”… Genialność tego procesu polega na tym, że elita korzysta z tańszych usług i tańszej pracy imigrantów, aby usunąć z debaty kwestie socjalne.

Utrata poczucia sensu pracy ma znaczący wpływ na zdrowie psychiczne. Jeśli chodzi o pracowników, którym najbardziej spadło poczucie sensu pracy między 2013 a 2016 rokiem, ryzyko popadnięcia w depresję było dwukrotnie większe. Zarówno w przypadku pracowników fizycznych, jak i kadry kierowniczej.

Buntujemy się, jak przez wieki, przeciwko zależności politycznej, a nie próbujemy przepracować w żaden sposób modelu rozwoju gospodarczego. Słyszymy często od polityków o potrzebie suwerenności. Ale ona jest rozumiana przede wszystkim w kategoriach geopolitycznych, a brakuje właśnie perspektywy ekonomicznej.

Wolny rynek, wbrew temu, co twierdzą jego apologeci, wydaje się raczej sprzyjać reprodukcji peryferyjnej pozycji niż nadganianiu strat i konwergencji gospodarczej z krajami wysokouprzemysłowionymi.