Chuligaństwo stadionowe stało się problemem wtedy, gdy burżuazja postanowiła ukraść kulturę i tożsamość klasie robotniczej.

Mam nadzieję, że widok ten nigdy nie zniknie z pejzażu naszych wsi, miasteczek i wielkich miast oraz z naszego przeżywania tożsamości.

Lekarz potrafi uratować życie, ale i potrafi symbolicznie zabić człowieka.

To przepis na katastrofę, którą już obserwujemy, czego widomym znakiem są epidemia samotności i depresji oraz entropia.

Część posthumanistów o poglądach progresywno-liberalnych straciłaby argument przeciwko niedopuszczaniu w mury akademii np. egzorcystów.

Ponowoczesna klasa kreatywna ze swoim liberalno-postępowym światopoglądem naśladuje niektóre praktyki nowoczesnej klasy robotniczej, nie mając zupełnie o tym pojęcia, a widząc w samych sobie awangardę ludzkości.

Tabloid jest obiektem drwin przede wszystkim ze względów klasowych.

Nie chcą diagnoz, medykalizowania ich problemów, lecz chcą być wysłuchani jako ludzie.

Pismo nie odda jednak wyższości i pogardy, z jaką wypowiada te słowa.

Koniec sztuki, wolności i skazanie na wieczne „to samo”.

Można powiedzieć, że „Polski inteligent nie ma luzu”.

Żyjemy w dziczy, w której kapitalistyczną władzę i technologiczny nadzór utożsamiono z wolnością.

Jesteśmy na granicy. Polsko-białoruskiej. Ale także na granicy utraty kontaktu z rzeczywistością społeczną.

To nie tylko kryterium „swojacko-plemienne”, ale zwykła hipokryzja, szczególna cecha polskiego „inteligenta”.