– doktor politologii, adiunkt w Instytucie Zdrowia Publicznego Collegium Medicum UJ. Prowadził badania m.in. na uniwersytetach Maastricht i Harvarda. Stały współpracownik Europejskiego Obserwatorium Systemów i Polityk Zdrowotnych w Brukseli. Specjalizuje się w systemach zdrowotnych, polityce zdrowotnej i związanej z nimi analizie debaty publicznej. Wprowadził koncepcję wszechstronniczości jako (alternatywną do bezstronności) zasadę uwzględniania wiedzy eksperckiej, interesów własnych i emocji na potrzeby rządzenia deliberatywnego w zdrowiu. W 2020 roku opublikował książkę „Wszechstronniczość. O deliberacji w polityce zdrowotnej z uwzględnieniem emocji, interesów własnych i wiedzy eksperckiej”. Zajmuje się też popularyzacją badań naukowych w ramach założonego przez siebie bloga Instytutu Zdrowia Publicznego.
Pokazuję początek artykułu prasowego pt. „Koszty administracyjne Narodowego Funduszu Zdrowia stanowią [XXX] budżetu NFZ” i zadaję pytanie: „jak myślicie, ile one wynoszą?”. Słyszę odpowiedzi pokroju 15–40% od pierwszoroczniaków, a nawet 30–60% od licealistów. Za każdym razem, gdy odsłaniam prawdziwą wartość kosztów administracyjnych NFZ – a jest to… niecały 1% budżetu tej instytucji – słyszę zdziwienie.
Patronite
Facebook
Twitter
