Gdy znani intelektualiści traktują „populizm” wyłącznie w kategoriach moralistycznych i alarmistycznych, to nie tylko bronią status quo. Utrudniają również lokalizowanie zmieniających się wzorców organizacyjnych polityki partyjnej, identyfikowanie wzrostu nowych podziałów politycznych zakorzenionych w upadku tradycyjnych tożsamości ekonomicznych i identyfikacji politycznej oraz zrozumienie zmieniającej się natury antagonizmu klasowego i złożonych procesów kształtowania się tożsamości zbiorowej.