Praca, która jako jedyny czynnik twórczy powinna zajmować w życiu gospodarczym stanowisko naczelne i kierownicze, jest dziś takim samym środkiem produkcji w rękach kapitału, takim samem tylko narzędziem – jak maszyna. Tego rodzaju sytuacja nie jest już w obecnych czasach do pomyślenia i zachowania na długą metę – zwłaszcza w naszym Państwie, opierającym – wobec zupełnego braku kapitałów – swój byt i rozwój wyłącznie na pracy fizycznej i umysłowej.