Przez długi czas kraje Europy Środkowo-Wschodniej były znane jako producenci standaryzowanych towarów o niskiej wartości dodatkowej. Nawet kraje, które w drugiej dekadzie transformacji przeniosły się do bardziej zaawansowanych technologicznie segmentów rynku, w wielu sektorach wciąż bazowały na montowaniu produktów z gotowych podzespołów lub na konkurowaniu niskimi cenami osiąganymi głównie dzięki niskim kosztom pracy.