Począwszy od solidaryzmu, mariawiccy teoretycy płynnie przechodzili do zgłaszania kolejnych postulatów. A zatem rozwój gospodarczy oparty na zasadach etyki chrześcijańskiej w miejsce drapieżnego kapitalizmu. Sprzeciw wobec bezmyślnego konsumpcjonizmu. Dbałość o ludzi niezaradnych i biednych. Szacunek dla przyrody. „Demokratyzacja życia kościelnego, czyli przyznanie praw ludowi do udziału w tym życiu”. Zwiększenie roli kobiety w życiu społecznym.

Aklimatyzacja uchodźców znacznie lepiej powinna przebiegać w Polsce lokalnej niż w wielkich miastach.

Optymistom wydawało się, że Rosja i Rosjanie przechodzą transformację w kierunku westernizacji.

Nasz niewykorzystany potencjał jest niemały.

Przedstawienie w książce ludu przedrozbiorowej Rzeczypospolitej jako warstwy niewolników, zaś po rozbiorach jako wegetujących w brudzie i odartych z godności nędzników, na pewno nie zachęci 90% społeczeństwa polskiego o chłopskim, czy szerzej mówiąc ludowym pochodzeniu, by się tym pochodzeniem chełpić. Ludzie w większości nie chcą ustawiać się po stronie przegranych i tych, którzy zawsze dostawali w skórę, którymi pomiatano, którzy byli deprecjonowani i ośmieszani – a taki właśnie całościowy obraz ludu widzimy na kartach omawianej książki.

Był zdecydowanym i niewzruszonym zwolennikiem postulatu niepodległości Polski: „Dążenie do niepodległości narodowej tak samo jak dążenie do ustroju demokratycznego nie tylko nie może przeczyć socjalizmowi, ale jest wprost conditio sine qua non wolnościowych tendencji socjalistycznych”.