Partnerstwo języków. O poezji Anny Adamowicz
Adamowicz – nawet jeśli nie przyzna się do tego otwarcie i nawet jeśli nie jest w ścisłym sensie poetką programową – z rzadko spotykaną konsekwencją i błyskotliwym uporem dąży od lat do tego, by w poezji polskiej faktycznie coś trwale zmienić, by popchnąć ją w kierunku nowych dla niej rejonów, skłonić literacką polszczyznę do poważnego traktowania takich języków, do których podchodziła ona dotąd z pewną nonszalancką niedbałością.