Popularność Jerzego Buzka oznacza, że Polacy stracili instynkt samozachowawczy w sprawach materialnych.

To nie ingerencja państwa, lecz mechanizmy rynku zagrażają tzw. wartościom rodzinnym.

Im bliżej wyborów do europarlamentu, tym częściej słyszę pytania, na kogo głosować i co robić. Odpowiadam: nie emocjonować się zanadto.

Kto ruszy z posad bryłę świata? Robotnicy czy… konsumenci?

Kiedy warto poprzeć prywatyzację? Gdy państwowa własność służy promowaniu ideologii wolnorynkowej.

Ani postkomuna, ani kawiorowa lewica.

Neokonserwatywna prawica opłakuje jedne niewinne ofiary. I nie kiwnie palcem, gdy cierpią inne.

To dobrze, że państwo wspiera prywatne firmy w kryzysie. Źle, że nic z tego nie ma(my).

Krytykowanie Michnika jest nudne i wtórne. Ale chwalić jego środowiska nie ma za co. Niestety.

„Socjalizm” to nie rozdawanie budżetowych środków na prawo i lewo. „Socjalizm” to równość i wsparcie naprawdę potrzebujących.

Czy można mieć rozsądną opinię w ważnej sprawie? Owszem. Pod warunkiem, że towarzyszy jej nierozsądna.

Być może polskie powstania były „szaleńcze”. Ale drobnomieszczańska kalkulacja, zwana „realną polityką”, jest stokroć gorsza.

Dzisiejszej lewicy i prawicy wszystko kojarzy się z jednym.

Historia Lecha Wałęsy nie jest historią jednostkowej zdrady czy oszustwa. Jest efektem powszechnej naiwności i lenistwa umysłowego.

Rugowanie jednych tradycji w imię rozwoju innych osłabia całą tradycję zamiast ją wzmocnić.