Mamy zatem trzydziestą rocznicę Sierpnia. Ładna, okrągła data. Padają przy tej okazji ładne, okrągłe słowa.

Zabawne, jak często przeciw „robolom walczącym o kiełbasę” występują ludzie, których aspiracje są czysto materialne.

Nie spodziewajcie się, że będziecie traktowani jak ludzie, gdy was na to nie stać.

Publicysta ma ten przywilej, że z czystym sumieniem może używać dużych
kwantyfikatorów.

Dlaczego wygrał Bronisław Komorowski?

Nie ma mowy o powrocie do solidarności społecznej, jeśli zagadnienie
„Solidarności” pozostanie jedynie sentymentalnym mitem, ożywianym na
użytek elektoratu tej czy innej partii.

6 czerwca 2010 r., dzień beatyfikacji ks. Jerzego, kapelana ludzi pracy, legendy „Solidarności”.

„Z kogo się śmiejecie? Z samych siebie się śmiejecie” – szyderczo, a może i z rozpaczą rzuca w twarz poddanym cara Horodniczy w „Rewizorze” Gogola.

Wiele się ostatnio mówi o patriotyzmie. A skąd się biorą patrioci?

Żałoba narodowa, czas patriotycznego doświadczenia. Jedynie to?

Panie Prezydencie! Nie byłeś z „kraju smutnego helotów”.

Jednym z najbardziej zideologizowanych zagadnień jest kwestia relacji między komunizmem a Żydami.

Choć poprzedniego ustroju dawno już nie ma, absurdy trzymają się mocno.

W ostatnim numerze „Christianitas” Michał Łuczewski opublikował artykuł „Tradycja i lewica”, który można traktować jako katalog zarzutów pod adresem współczesnej lewicy.

Był sobie projekt nazwany „Polską Solidarną”. Działo się to dawno; za górami, za lasami, jak sądzę.