Prawica ma chyba ogromny problem z przeniesieniem na grunt rodziny kwestii społecznych i ekonomicznych.

Pokolenia
i jednostki rzadko wyciągają lekcje z historii.

Kupiłem kiedyś Martensy. W firmowym sklepie na jednej z droższych ulic Krakowa.

Warto czasem wyjść na spacer i popatrzyć nie pod stopy, nie przed siebie, ale do góry, w niebo.

Pisano i mówiono, że będzie to pokolenie nijakie, bez pamięci, zawłaszczone przez popkulturę.

Świat zachodni wydaje się żyć w cywilizacyjnym błogostanie, kulcie komfortu życia i radosnej konsumpcji. Ale nic nie trwa wiecznie.

Letnia kanikuła, podróże, hektolitry wypijanych napojów, zużytych opakowań, plastikowych i aluminiowych.

4 czerwca 1989 to symbol wielkiej zmiany czy zakamuflowanej formy kontynuacji?

Demokracja przedstawicielska nie zwalnia z obowiązku patrzenia władzy na ręce.

Pod pomnikami „Solidarności” coraz częściej kwiaty składają ludzie, którzy nie mogą lub nie chcą pamiętać, czym pierwotnie ona była.

Czy istnieje dziś w Polsce duch republiki? Czy są ludzie zdolni go wskrzesić?

Dzisiejszy polski antysemityzm to nie tylko zoologiczna niechęć do Izraela. To również szyderstwo z pamięci historycznej własnego narodu.

Reklama to jedna z najbardziej wymownych metafor współczesnego świata.

Doczekaliśmy szklanych domów na nasze, polskie możliwości.

Niezależnie od tego, czy III RP nam się podoba, czy nie, innej Polski nie doczekamy.