Nie ma osobnej klasy „twórców”, która byłaby różna od klasy o nazwie „obywatele”. Ministerstwo Kultury spotyka się nie z twórcami, czyli z obywatelami, lecz z przemysłem praw autorskich. To są dwie zupełnie różne grupy. Dopóki nie zrozumiemy tej różnicy – nie zrozumiemy też skutków, które ona rodzi i nie będziemy w stanie poprawnie i sensownie zaprojektować regulacji w kwestii praw autorskich.

Podniesienie wieku emerytalnego spowoduje jedynie ucieczkę pracowników na świadczenia rentowe lub będą oni zwalniani, a na ich miejsce zatrudniane młodsze osoby. Dłuższa praca ludzi starszych negatywnie odbije się na miejscach pracy dla dopiero wchodzących na rynek. Warto też przypomnieć, że program 50+ skończył się porażką – miejsc pracy dla pracowników powyżej 50. roku życia powstało niewiele.

Zwalczanie biedy, polegające głównie na programach dożywiania dzieci czy na wysyłaniu paczek do domów dziecka, co jest indywidualnie szlachetne, w publicznym wymiarze oceniać należy jako rodzaj reakcji archaicznej, wynikającej z poważnej niekompetencji zarówno polityków, jak i mediów.

Jeżeli ktoś przez ileś lat był politykiem uchodzącym za skrajnie liberalnego nawet w PO, a potem nagle podnosi sztandar lewicy, w międzyczasie posługując się świńskim łbem, do tego prowadzi interesy w rajach podatkowych, to nie wierzę w jego „wrażliwość społeczną”. To zwykła gra polityczna.

Chcemy pokazać, że nie ma zgody europejskiego ruchu związkowego na wychodzenie z kryzysu kosztem pracowników i najsłabszych grup społecznych.

Polskie media publiczne podzieliły los polskich stoczni, hut i zakładów włókienniczych. Połączone siły głupoty prywatyzacyjnej i celowego osłabiania tego, co państwowe, zrobiły swoje.

Problem nie dotyczy tylko „meneli”, którzy za karę są kierowani do „getta”. Wystarczy, że stracimy pracę z powodu choroby lub budynek wykupi firma, która drastycznie podniesie czynsz, a później zostaniemy eksmitowani do kontenera.

My, mieszkańcy miast, zostaliśmy wydani na pastwę żywiołów rynkowych i gier biznesowych, lokalnych układów i arogancji władz.

Można mieć odmienne poglądy, ale generalnie to jednoczenie społeczeństwa jest prawdziwym patriotyzmem, a nie burdy podczas takiej czy innej parady.

Podwyższenie płacy minimalnej jest konieczne z uwagi na trudną sytuację pracowników o najniższych dochodach. Minimalne wynagrodzenie na obecnym poziomie powoduje, że ci ludzie nie mogą zaspokoić podstawowych potrzeb.

Minister Edukacji Narodowej nieczystym zagraniem usiłowała ograć nauczycieli. W odpowiedzi Związek Nauczycielstwa Polskiego pokazał jej czerwoną kartkę.

Jak pracownicy mogą uniknąć szkodliwych następstw prywatyzacji? Razem wykupić firmę!