(ur. 1986) – absolwent nauk politycznych i tłumaczenia specjalistycznego na Uniwersytecie Warszawskim. Członek Amnesty International i Stowarzyszenia Wikimedia Polska. Pochodzi ze Śląska Cieszyńskiego. Stały współpracownik „Nowego Obywatela”. Prezes Stowarzyszenia „Obywatele Obywatelom”.

inżynier okrętowiec, działaczka Wolnych Związków Zawodowych Wybrzeża (1978) i Pierwszej „Solidarności” (członek prezydium MKS-MKZ, Zarządu Regionu), w stanie wojennym internowana, niezależna dziennikarka i publicystka („Robotnik Wybrzeża”, „Skorpion”, „Poza Układem”). Od początku do dziś konsekwentnie w opozycji do metod i polityki firmowanej przez Lecha Wałęsę i jego następców. Żona Andrzeja Gwiazdy. Odznaczona Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski. Stała współpracowniczka „Nowego Obywatela”.

Katarzyna Górzyńska-Herbich – absolwentka polonistyki i filozofii na Uniwersytecie Warszawskim. Jako redaktorka językowa współpracuje z „Nowy Obywatelem”, Oficyną Wydawniczą SGH, Teologią Polityczną oraz innymi wydawnictwami. Członek zespołu redakcyjnego kwartalnika „Tekstualia”.

(ur. 1985) – absolwent socjologii i filozofii (UAM). Obecnie mieszka w Poznaniu, choć wciąż przede wszystkim jest z Bydgoszczy. Uważa, że traci dużo czasu na rzeczy mniej istotne, że za dużo myśli i za mało działa, ale usilnie szuka dobrych proporcji pomiędzy tymi sprawami. Kontakt: bgrubich@interia.pl. Stały współpracownik „Nowego Obywatela”.

Polska socjolożka, jest profesorem tytularnym w dziedzinie nauk ekonomicznych (2004) oraz humanistycznych (2017). Pracuje jako profesor zwyczajny na Wydziale Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, a także jako profesor na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Södertörn w Szwecji i w Institut Mines-Telecom Business School we Francji. Była także profesorem zwyczajnym na Uniwersytecie w Durham University w Wielkiej Brytanii. Opublikowała ponad 40 książek i znaczącą ilość artykułów naukowych poświęconych tematyce socjologii organizacji i zarządzania. Jej zainteresowania badawcze dotyczą m.in. wyobraźni organizacyjnej i dezalienacji pracy. Również pisze i publikuje poezję w języku polskim, szwedzkim i angielskim. www.kostera.pl

(ur. 1973) – politolog i religioznawca. Doktor habilitowany nauk humanistycznych, profesor w Instytucie Religioznawstwa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autor książek „Katolicyzm a idea narodowa. Miejsce religii w myśli obozu narodowego lat okupacji” (2002), „Oportet vos nasci denuo. Myśl społeczno-polityczna Jerzego Brauna” (2006), „O dobro wspólne. Szkice z katolicyzmu społecznego” (2010) i „Ekonomia współdziałania. Katolicka nauka społeczna wobec wyzwań globalnego kapitalizmu” (2016). Od urodzenia mieszka w Myślenicach i bardzo jest z tego zadowolony. Stały współpracownik „Nowego Obywatela”.

(ur. 1992) – stały współpracownik Nowego Obywatela, dziennikarz, kiedyś copywriter. Interesuje się tematyką społeczną i środowiskową, a najbardziej ich przecięciem.

– doktor nauk humanistycznych, autor polskiego przekładu książki „Społeczeństwo, w którym zwycięzca bierze wszystko” Roberta Franka i Philipa Cooka, autor książek „Język neoliberalizmu” (2017) i „Gniew” (2020). Stały współpracownik „Nowego Obywatela”.

doktor filozofii, redaktor czasopisma naukowego „Praktyka Teoretyczna”, lewicowy aktywista z Górnego Śląska.

(ur. 1987) – publicysta, ekonomista i historyk. Stały współpracownik „Nowego Obywatela”.

(ur. 1981) – etnografka, publicystka, pracownica socjalna. Autorka książek „Ziemia jałowa. Opowieść o Zagłębiu” (2018) oraz „Nie ma i nie będzie” (2022) poświęconych społecznym skutkom neoliberalnej „transformacji” i zniszczeniu przemysłu w Polsce. Członkini redakcji „Nowego Obywatela” i osoba odpowiedzialna za funkcjonowanie techniczno-organizacyjnego aspektu wydawania pisma.

(ur. 1976) – doktor chemii (ale to było dawno i nieprawda). Militarysta od kołyski, jak to zwykle w takich przypadkach bywa – w stopniu szeregowego podchorążego rezerwy. Z zawodu tłumacz. Mieszka we Wrocławiu, co bardzo sobie chwali. Stały współpracownik „Nowego Obywatela”.

(ur. 1988) – dziennikarz magazynu „Integracja” i portalu Niepelnosprawni.pl, zajmujący się tematyką niepełnosprawności w różnych aspektach: ekonomicznym, społecznym i zdrowotnym. W roku 2019 otrzymał tytuł Ambasadora Konwencji ONZ o Prawach Osób z Niepełnosprawnościami. Czytelnik „Obywatela”/„Nowego Obywatela” od 2002 roku. Stały współpracownik „Nowego Obywatela”.

(ur. 1988) – członek-założyciel magazynu internetowego „Nowe Peryferie”. Dawniej bloger polityczny (jako Kazimierz Marchlewski), dorywczo dziennikarz prasy ogólnopolskiej. Zwolennik światopoglądowej niekonsekwencji oraz spiskowej teorii dziejów. Inspiruje się m. in. polską myślą socjalistyczną, esejami Carla Schmitta, socjologią przełomu antypozytywistycznego, literaturą rosyjską, analizami Jadwigi Staniszkis. Ukończył studia w Szkole Studiów Slawistycznych i Wschodnioeuropejskich na Uniwersytecie Londyńskim. Stały współpracownik „Nowego Obywatela”.

Animator przedsiębiorczości społecznej, szkoleniowiec. Specjalista w zakresie wykorzystywania do celów społecznych: marketingu oraz technik multimedialnych i informatycznych. Współzałożyciel kwartalnika „Nowy Obywatel” oraz współtwórca koncepcji i redaktor czasopisma „JAK robić biznes społeczny”, aktywista ruchów opartych na współpracy i wymianie (OpenSource i Creative Commons). Specjalizuje się w tworzeniu i rozwijaniu przedsiębiorstw, których głównym celem jest tworzenie zmian społecznych, a nie maksymalizacja zysków właścicieli czy udziałowców. Za najlepsze do tego celu uważa metody planowania biznesowego oparte na badaniu potrzeb i zaangażowaniu klientów: customer development, lean startup i business model generation. Współpracuje z kilkudziesięcioma organizacjami pozarządowymi i spółdzielniami socjalnymi w całej Polsce. Popularyzator polskich tradycji spółdzielczych i aktywności społecznej.
Koordynator i pomysłodawca projektu Kooperatywa Izerska i Laboratorium Aktywności Społecznej w Wolimierzu (woj. dolnoślaskie).

(ur. 1985) – redaktor naczelny niezależnego dwumiesięcznika „Z Biegiem Szyn”, poświęconego kolei na Mazowszu (internetowe archiwum periodyku – www.zbs.net.pl). Jego teksty i komentarze na temat transportu publicznego ukazywały się na łamach m.in. „Techniki Transportu Szynowego”, „Świata Kolei”, „Krytyki Politycznej”, „Przeglądu”, „Gazety Wyborczej”, „Dziennika Gazety Prawnej”, „Wprost”, „Rzeczpospolitej”, „Gazety Polskiej Codziennie”, „Niedzieli”, „Wspólnoty”, biuletynu Biura Analiz Sejmowych „Infos”. Absolwent Wydziału Geografii i Studiów Regionalnych Uniwersytetu Warszawskiego, praca licencjacka „Regionalizacja kolei. Kierunki reformy kolei regionalnych w Polsce” (2007), praca magisterska „Stacja Włoszczowa Północ. Studium lobbingu i rozwoju lokalnego” (2010). Autor książki „Ostre cięcie. Jak niszczono polską kolej”. Przeciwnik „reformowania” transportu publicznego poprzez likwidację połączeń. Mieszka w Warszawie. Nie posiada prawa jazdy. Stały współpracownik „Nowego Obywatela”.

Gar Alperovitz (ur. 1936) – profesor ekonomii politycznej w katedrze im. Lionela R. Baumana na Uniwersytecie Maryland i współzałożyciel organizacji Democracy Collaborative. Członek zarządu New Economics Institute. Autor „America Beyond Capitalism: Reclaiming Our Wealth, Our Liberty, and Our Democracy”, w której porusza temat demokratyzacji własności.

– aktor i reżyser filmowy i teatralny, komentator polityczny. Stały współpracownik „The Guardian”, „New Statesman” i BBC Radio 4. Irvine Welsh napisał o nim, że nie ma aktualnie nikogo lepiej piszącego na temat Syrizy i kryzysu greckiego. Ma za sobą doświadczenie bezdomności, działa na rzecz praw imigrantów i przeciwdziałania ubóstwu.

– pracuje na Uniwersytecie Ekonomicznym w Zagrzebiu. Wśród jego zainteresowań naukowych znajdują się: ocena działań w oparciu o wykorzystanie wiedzy i technologii, polityka przemysłowa, ekonomia sektora energetycznego oraz metody mikroekonometryczne.

jest dziennikarką-freelancerką oraz koordynatorką ds. komunikacji w New Economy Coalition, amerykańskiej organizacji non profit zrzeszającej ponad sto grup w ruchu pracującym nad prospołecznymi zmianami strukturalnymi w gospodarce.

doktorant na Uniwersytecie Kalifornijskim w Santa Barbara. Zajmuje się historią polityki publicznej, w szczególności bada różne strategie tworzenia miejsc pracy. Należy do Partii Demokratycznej.

Iwo Augustyński – doktor nauk ekonomicznych, pracownik naukowy Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu. Jeden z niewielu polskich post-keynesistów. Fan Michała Kaleckiego i Hymana Minsky’ego. Oprócz polityki ekonomicznej zajmuje się ekonomicznymi skutkami regulacji w zakresie pomocy publicznej dla przedsiębiorców. Dodatkowo bloger, tłumacz literatury ekonomicznej. Członek Rady Krajowej Partii Razem.

(ur. 1986) – adiunkt w Instytucie Pracy i Spraw Socjalnych, dyrektor ds. badań w Instytucie Polityki Senioralnej Senior Hub, członek komisji ekspertów ds. osób starszych przy Rzeczniku Praw Obywatelskich i ekspert ds. polityki społecznej Centrum Analiz Klubu Jagiellońskiego.

(ur. 1987) – redaktor naczelny magazynu internetowego Ada, a także współredaktor w magazynie „Jacobin”. Pracuje również jako tłumacz. Mieszka w Berlinie. Współpracuje z Rosa Luxemburg Stiftung.

Grzegorz Banasik (ur. 1992) – absolwent polonistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Obecnie student Szkoły Edukacji Polsko-Amerykańskiej Fundacji Wolności i Uniwersytetu Warszawskiego. W przeszłości pracował jako listonosz, w (ma nadzieje) niedalekiej przyszłości nauczyciel języka polskiego.

Jakub Bartak (ur. 1988) – absolwent Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, pracuje w Katedrze Mikroekonomii Uniwersytetu Rzeszowskiego, gdzie zajmuje się zależnościami między rozwojem gospodarczym a nierównościami ekonomicznymi.

(ur. 1986) – absolwent nauk politycznych i tłumaczenia specjalistycznego na Uniwersytecie Warszawskim. Członek Amnesty International i Stowarzyszenia Wikimedia Polska. Pochodzi ze Śląska Cieszyńskiego. Stały współpracownik „Nowego Obywatela”. Prezes Stowarzyszenia „Obywatele Obywatelom”.

(ur. 1979) – doktor nauk o ziemi, absolwent gospodarki przestrzennej na UAM. Adiunkt na Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu. Stypendysta Fundacji im. Alexandra von Humboldta w Instytucie Mobilności i Transportu na Uniwersytecie Technicznym w Kaiserslautern. W latach 2014–2016 oraz ponownie od 2020 r. członek Głównej Komisji Urbanistyczno-Architektonicznej. W latach 2016–2017 członek zarządu Polskich Kolei Państwowych. Autor lub współautor ponad 80 publikacji naukowych i kilkudziesięciu artykułów na łamach prasy codziennej lub branżowej. Bada związki planowania przestrzennego z polityką transportową. Od 2009 r. ekspert Instytutu Sobieskiego w Warszawie.

pochodzi z Włoch. Przez trzy i pół roku mieszkał w Litwie, a wcześniej m.in. w Łotwie i w Tadżykistanie. Jest wykładowcą i koordynatorem Ośrodka Studiów nad Współczesną Azją Centralną w Wilnie, wykłada również w Ośrodku Studiów Wschodnich Uniwersytetu w Wilnie.

(ur. 1945) – socjolog z Filipin, wykłada na uniwersytetach w tym kraju, Japonii oraz w USA, profesor socjologii, doktorat obronił na Princeton University. Autor ponad 20 książek. Specjalizuje się w tematyce globalizacji gospodarczej, gospodarki rolnej, lokalnych systemów żywnościowych itp. W 2003 r. był laureatem Right Livelihood Award, nazywanej Alternatywną Nagrodą Nobla. Przez wiele lat był działaczem na rzecz praw człowieka na Filipinach, wielokrotnie prześladowanym przez władze. W latach 2009-2015 zasiadał w filipińskim Senacie wybrany trzykrotnie z listy partii powołanej przez działaczy oddolnych ruchów społecznych, ale zrezygnował w geście niezgody na politykę rządu i nadużycia władz. Od początku lat 80. jest krytykiem globalizacji gospodarczej oraz jej skutków społecznych i ekologicznych, ze szczególnym uwzględnieniem destrukcji społeczności i zasobów krajów ubogiego Globalnego Południa. Należał do liderów protestów antyglobalistów w Seattle i Genui na przełomie XX i XXI wieku.

Václav Bělohradský (ur. 1944) – czeski filozof, socjolog i publicysta. Absolwent Uniwersytetu Karola w Pradze. Od 1970 r. na emigracji we Włoszech. Podjął tam pracę akademicką jako profesor socjologii w Genui, a następnie socjologii polityki w Trieście, gdzie wykłada do dzisiaj. Autor wielu książek po czesku i włosku, w których rozwijał koncepcje związane z tzw. biocentryzmem (przeciwstawianym antropocentryzmowi), postulującym dystans do partykularno-ludzkiej perspektywy na sprawy społeczne i dowartościowanie szerzej rozumianego życia. W swoich pracach analizował także przemiany kulturowe i polityczne w Europie środkowo-wschodniej. Wieloletni współpracownik czeskich wydawnictw i czasopism emigracyjnych oraz dysydenckich. Sygnatariusz Karty 77. W latach 70. i 80. był ważnym intelektualnym punktem odniesienia dla czeskiego ruchu opozycyjnego, na jego koncepcje powoływał się m.in. Vaclav Havel. Po 1989 r. objął funkcję wizytującego profesora na Uniwersytecie Karola w latach 1991-1997. Stał się także ważnym komentatorem czeskiego życia politycznego, autorem licznych analiz i tekstów publicystycznych. Pisał m.in. dla dzienników „Lidové noviny” i „Právo”. W pierwszym okresie po upadku komunizmu opowiadał się za postępowym, proekologicznym liberalizmem, popierając zarazem centroprawicową ODS i jej przywódcę Vaclava Klausa, by stopniowo przejść na pozycje wyraziście lewicowe. W 2013 r. został odznaczony przez Prezydenta Republiki Czeskiej Medalem Za Zasługi.

Franco Berardi, ps. Bifo – ur. 1949 w Bolonii, włoski myśliciel-marksista i działacz, od wczesnej młodości związany z radykalną lewicą włoską, uczestnik masowych protestów w maju 1968 w Bolonii, aktywista różnych środowisk i inicjatyw włoskiej lewicy pozaparlamentarnej, jeden z czołowych myślicieli nurtu autonomistycznego. Założyciel pisma teoretycznego „A/traverso”, współzałożyciel pierwszej włoskiej pirackiej rozgłośni radiowej Radio Alice. Bliski współpracownik Félixa Guattariego. Współpracownik wielu czasopism lewicowych z całego świata. Autor wielu książek i tysięcy tekstów. Prekursorski krytyczny analityk wielu współczesnych zjawisk i trendów ze świata mediów, cyberprzestrzeni, nowych form zatrudnienia, sztuki współczesnej itp. Jest uważany za myśliciela, który wywarł znaczny wpływ na liczne inicjatywy krytyczne wobec współczesnego porządku, w tym na ruch antyglobalistyczny, Occuppy Wall Street i Arabską Wiosnę. Jest wykładowcą Akademii Sztuk Pięknych w Mediolanie.

Wendell Berry (ur. 1934) – rolnik, poeta, nauczyciel, wieloletni działacz ruchu ekologicznego w USA, pisarz (autor m.in. głośnych w środowiskach alternatywnych książek „The Unsettling America”, „The Unforeseen Wilderness”, „A Continuous Harmony”, „A place on Earth”), jeden z pierwszych krytyków neoliberalnej globalizacji i jej skutków społecznych i ekologicznych.

nauczyciel akademicki, wykładowca, profesor University of Washington, specjalizuje się w tematyce stosunków międzynarodowych, polityce zagranicznej USA, historii polityki i idei. Publikował m.in. w „The New York Times”, „The Washington Post”, „The Guardian”. Autor książki „Democracy in Exile: Hans Speier and the Rise of the Defense Intellectual (The United States in the World)”. Wchodzi w skład redakcji lewicowego pisma „Jacobin”.

(ur. 1984) – współzałożyciel i członek redakcji internetowego magazynu „Nowe Peryferie” (www.nowe-peryferie.pl), gdzie próbuje przekonywać, że polskie państwo i polska tożsamość powinny być podmiotowe; okazjonalnie pisze też o stanie internetu. Pochodzi z Podlasia, mieszka w Kielcach. Studiował filozofię na UJ ; lubi swojego psa, nie lubi pisać biogramów.

Beata Bielska (ur. 1986) – doktorantka w Zakładzie Badań Kultury Instytutu Socjologii UMK, mgr socjologii, mgr zarządzania, badaczka i aktywistka społeczna, rowerzystka miejska, miłośniczka kotów.

Absolwentka filologii klasycznej na Uniwersytecie Śląskim, rozczarowana kondycją polskiej szkoły i pensją nauczyciela wyjechała w 2006 na stałe z kraju. Mieszka w Szkocji.

(ur. 1984) – socjolożka i filozofka, publicystka, członkini kolektywu redakcyjnego „Nowych Peryferii”. Należy do Warszawskiej Kooperatywy Spożywczej.

doktor nauk prawnych, radca prawny (członek OIRP w Warszawie), adiunkt w Katedrze Historii Doktryn Polityczno-Prawnych na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Naukowo zajmuje się szeroko pojętą myślą wolnościową i filozofią prawa autorskiego.

historyk idei i socjolog wiedzy, adiunkt w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego. Zajmuje się współczesną myślą polityczną inspirowaną poststrukturalizmem, historią idei kooperatyzmu oraz radykalnymi koncepcjami emancypacji politycznej.

Razem z prof. Marcinem Królem prowadził serię wydawniczą „Genealogia współczesności. Historia idei w Polsce 1815–1939”, aktualnie wraz z dr Aleksandrą Bilewicz redaguje serię książek poświęconych tradycji i aktualności idei polskiego kooperatyzmu. Jest współtwórcą czterech projektów naukowych finansowanych z Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki oraz społecznej inicjatywy badawczej „Laboratorium kooperacji”. Opublikował dwie monografie poświęcone myśli Michela Foucaulta: „Batalia o człowieka. Genealogia władzy Michela Foucaulta jako próba wyzwolenia podmiotu” (Warszawa 2009) oraz „Antyhumanistyczna teoria polityki w myśli Michela Foucaulta” (Kraków 2016). Od lat jest członkiem Kooperatywy Spożywczej „Dobrze”.

(ur. 1965) – przez wiele lat dziennikarka newsowa w codziennej prasie trójmiejskiej („Dziennik Bałtycki”, „Głos Wybrzeża”), zajmowała się tam również tematami gospodarczymi (stocznie), społecznymi i publicystyką; następnie zajęła się tematami finansowymi – pisząc do „Gazety Bankowej”. Obecny zawód to skutek poszukiwania swojego miejsca w życiu (wcześniej pracowała m.in. jako fotograf czy dekorator). Uważa, że doświadczenie zdobyte pracą w wielu zawodach pozwala jej patrzeć na życie z różnych stron. Nałogowo czyta, słucha i ogląda wiadomości – w mediach różnych opcji, żeby dojrzeć sedno problemu. Z wyboru zrezygnowała z samochodu na rzecz komunikacji miejskiej.

aktywista, publicysta, wykładowca, bloger i ekspert ds. społeczności lokalnych i wzmocnienia ich kondycji. Autor kilkunastu książek, w tym niedawno książki „Think like a Commoner: A short introduction to the Life of the Commons”, poświęconej dobrom wspólnym i ich znaczeniu dla rozwiązania wielu problemów współczesności. Jako redaktor i założyciel OnTheCommons.org pracuje przy licznych projektach z udziałem partnerów krajowych i międzynarodowych. Mieszka w Amherst w stanie Massachusetts.

– socjolog, etnograf i dziennikarz, zajmuje się ekonomią polityczną. Mieszka i pracuje nad zatoką San Francisco. Prowadzi bloga: darwinbondgraham.wordpress.com, publikuje w amerykańskich czasopismach lewicowo-postępowych.

(1921–2006) – myśliciel, teoretyk, publicysta lewicowo-anarchistyczny z Nowego Jorku. Początkowy związany z radykalną lewicą marksowsko-komunistyczną, odszedł z niej i związał się z ruchem anarchistycznym i lewicą wolnościową. Należał do grona prekursorów nowej fali myśli ekologicznej w latach 60., krytykował kapitalistyczno-przemysłową urbanizację i jej negatywne skutki, wspierał nowe tendencje w ruchach lewicowych – ekologię, feminizm itp. – ale krytykował tendencje indywidualistyczne i „politykę stylu życia” zamiast walk społecznych. Głównym wątkiem jego dorobku jest decentralizacja władzy politycznej, oddolna samorządność, odnowienie demokracji na szczeblu lokalnym, „komunalizm” jako alternatywa wobec zarówno kapitalizmu, jak i scentralizowanej władzy państwowej. Autor ponad 20 większych rozpraw oraz setek artykułów. Jeden z najważniejszych myślicieli „alternatywnych” II połowy XX wieku.

(1860-1925) – szwedzki polityk lewicowy, współtwórca Sveriges socialdemokratiska arbetareparti – Szwedzkiej Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej, pierwszego dużego ugrupowania lewicowego w tym kraju. Dziennikarz prasy lewicowej i związkowej, od roku 1896 nieprzerwanie do śmierci poseł z ramienia partii socjaldemokratycznej. Był ministrem spraw zagranicznych i ministrem finansów, a także premierem lewicowego rządu w latach 20. Zdecydowany krytyk bolszewików i ich rządów w ZSRR, zwolennik reformistycznego nurtu w ruchu socjalistycznym i demokratycznej drogi do socjalizmu. W roku 1921 laureat Pokojowej Nagrody Nobla. Uważany za „ojca” szwedzkiej socjaldemokracji i twórcę zrębów skandynawskiego modelu państwa socjalnego.

(ur. 1992) – z wykształcenia prawnik, absolwent Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Niegdyś publikował na Pikio.pl. Interesuje się historią i polityką Stanów Zjednoczonych. Woli „Django” od „Przeminęło z wiatrem” i „Southern Man” od „Sweet Home Alabama”. Założyciel facebookowej grupy „Polityka USA”.

profesor SGH, członek kooperatywy akademickiej – globalnego uniwersytetu Institute for the Common Good, polski delegat w Procesie Bolońskim w obszarze zapewniania jakości.

doktorantka Instytutu Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego, aktywistka, feministka, współzałożycielka Aborcyjnego Dream Team’u, członkini rady konsultacyjnej Funduszu Feministycznego, współpracuje z Codziennikiem Feministycznym, warszawską Manifą i Gender Studies na UW. Pochodzi z Siedlec.

(ur. 1991) – student prawa na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza, działacz ruchów miejskich (do niedawna Stowarzyszenia My-Poznaniacy, obecnie Prawo do Miasta), pasjonat architektury i transportu zbiorowego, szczególnie w ich społecznym wymiarze. Mieszka w Poznaniu.

(ur. 1944) – doktor habilitowany nauk ekonomicznych, polityk socjaldemokratyczny, publicysta. Jako student brał udział w działalności opozycyjnej wobec władz komunistycznych (m.in. w protestach Marca ’68), co przypłacił relegowaniem z uczelni. Związany z KOR oraz „Solidarnością” od ich powstania, był m.in. przedstawicielem Krajowej Komisji Porozumiewawczej w rządowej Komisji ds. Reformy Gospodarczej. Po 13 grudnia 1981 r. zaangażowany w działalność podziemną. Od 1982 r. do dziś pracuje w Instytucie Nauk Ekonomicznych Polskiej Akademii Nauk. W latach 1988-1990 działał w Komitecie Obywatelskim przy Lechu Wałęsie; uczestnik obrad Okrągłego Stołu w zespole ds. gospodarki i polityki społecznej, współprzewodniczący grupy roboczej ds. samorządu i form własności; poseł na Sejm kontraktowy. W wolnej Polsce zaangażowany w budowę lewicy skoncentrowanej na interesach pracowników najemnych i odcinającej się od PRL. Był posłem na Sejm I kadencji (z listy Solidarności Pracy, której był współzałożycielem) i II kadencji (z listy Unii Pracy, którą współtworzył w 1992 r. i której przewodniczył w latach 1993-1997). W 1998 r. odszedł z Unii Pracy, w proteście przeciwko polityce nowych władz partii, które dążyły do współpracy z postkomunistami. Był doradcą społecznym Prezydenta Lecha Kaczyńskiego ds. ekonomicznych. Odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

Informacja w Wikipedii

dziennikarz portalu U.S. Uncut. Pisze o polityce, gospodarce i kwestiach ochrony środowiska.

aktywistka społeczna, dziennikarka. Współpracuje regularnie z pismami „Socialist Review” i „Socialist Worker”.

dr nauk humanistycznych, adiunkt i Zastępca Dyrektora Instytutu Spraw Społecznych Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie. Wiceprezes Krakowskiego Oddziału Polskiego Towarzystwa Polityki Społecznej. Współautor m.in. książki „Organizacja pomocy społecznej w Polsce w latach 1918–2018” (Scholar, Warszawa 2018).

– włoska dziennikarka i reporterka specjalizująca się w tematyce sprawiedliwości społecznej i ekologii, ze szczególnym naciskiem na południe Europy, Bliski Wschód i północ Afryki.

(1874–1936) – angielski pisarz, publicysta, eseista, autor wielu książek i ogromnej ilości tekstów. Konwertyta na katolicyzm. Współtwórca doktryny o nazwie dystrybucjonizm, która odrzucała zarówno kolektywistyczny socjalizm, jak i kapitalizm spod znaku nieustannej koncentracji własności produkcyjnej w rękach nielicznych, a w zamian postulowała upowszechnienie drobnej (rodzinnej) własności rolniczej, rzemieślniczej, handlowej itp. Wbrew dorabianej mu, także w Polsce, gębie myśliciela prawicowo-konserwatywnego, był szczerym demokratą i radykałem społecznym. W roku 2021 „Nowy Obywatel” wydał elektroniczną publikację ze zbiorem jego tekstów pt. „W imię wolności”; można ją pobrać za darmo ze strony nowyobywatel.pl/chesterton/

Absolwentka Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu, obecnie studentka zarządzania Szkoły Głównej Handlowej W Warszawie.

(ur. 1948) – prof. dr hab., historyk i działacz spółdzielczości. Prowadzi badania z zakresu historii społecznej i gospodarczej Polski XVIII-XX w., historii polskiego ruchu spółdzielczego, kultury polskiej i europejskiej. W latach 1974-1997 pracowała w Spółdzielczym Instytucie Badawczym, kierowała Zakładem Historii Ruchu Spółdzielczego. Aktualnie zatrudniona na Uniwersytecie Przyrodniczo-Humanistycznym w Siedlcach, kieruje Ośrodkiem Studiów Europejskich oraz Katedrą Studiów Interdyscyplinarnych Europy Środkowo-Wschodniej. Członek Komisji Historii Kobiet Komitetu Nauk Historycznych PAN, KNH PAN oraz Rady Konsultacyjno-Programowej Krajowej Rady Spółdzielczej. Współpracuje z International Co-operative Alliance oraz prasą spółdzielczą. Wiceprezes ogólnopolskiego Towarzystwa Spółdzielców. Ważniejsze publikacje: „Pod spółdzielczym sztandarem. Historia polskiej spółdzielczości do 1982 r.” (1985), „Burzymy – tworząc. Spółdzielczość robotnicza na ziemiach polskich przed 1939 r.” (1991), „Z tradycji polskiej spółdzielczości w II Rzeczypospolitej (Idee – Fakty – Dokonania)” (1992), „Związki ruchu emancypacji kobiet ze spółdzielczością na ziemiach polskich przed 1939 r.” (1993), „Przeobrażenia polskiej spółdzielczości w latach 1989-1994” (1995), „Stanisław Staszic – prekursor spółdzielczości rolniczej” (2004), „Pomoc czy przeszkoda? Rola tradycji w odbudowie polskiej spółdzielczości” (red., 2004).

(ur. 1982 r.) – absolwent prawa oraz dziennikarstwa i komunikacji społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego, radca prawny, aktywista miejski (np. współorganizator referendum obywatelskiego we Wrocławiu i akcji wroclawniebuduje.pl), publicysta (m.in. „Rzeczpospolitej”, „Dziennika Gazeta Prawna”, „Przeglądu”), przewodniczący SLD we Wrocławiu.

(ur. 1981) – Ślązak z dziada pradziada, mieszkający w Szwajcarii, student Uniwersytetu we Fryburgu (media i komunikacja, ekonomia i dziennikarstwo). Zafascynowany demokracją w przedsiębiorstwach i demokracją bezpośrednią, ściśle związany ze Stowarzyszeniem Więcej Demokracji (www.demokracjabezposrednia.pl). Na co dzień niepoprawny optymista, pełen pomysłów, szukający możliwości, aby je wprowadzić w życie. Wolne chwile spędza na odkrywaniu nieznanych zakątków, koniecznie (!) z plecakiem pełnym „klapsznit”, taplaniu się w rzekach, jeziorach i basenach, niezliczonych dyskusjach, nauce zupełnie niepotrzebnych fraz we wszelkich możliwych językach świata – a wieczorami daje się porwać wirowi tanga argentyńskiego.

przewodniczący Komitetu Dialogu Społecznego KIG i prezes Fundacji Orange, zajmującej się edukacją informacyjną, medialną i cyfrową dzieci i młodzieży oraz wspieraniem nauczycielek, nauczycieli oraz liderek i liderów społeczności lokalnych. Od lat związany jest także z Fundacją Dorastaj z Nami udzielającej pomocy psychologicznej, edukacyjnej, prawnej i socjalnej dla dzieci z rodzin, w których rodzic zginął lub utracił zdrowie pełniąc służbę publiczną. Z wykształcenia jest psychologiem, politologiem, doktorem nauk społecznych.

(ur. 1966) – absolwent historii Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 80. przewodniczący Samorządu Studentów UW. Przed 1989 r. jeden z liderów tzw. drugiego Niezależnego Zrzeszenia Studentów, które reprezentował w obradach Okrągłego Stołu w podstoliku ds. edukacji narodowej. Przekwalifikował się na zarządzanie i finanse (MBA Uniwersytetu Calgary). Po kilkuletniej pracy jako urzędnik państwowy w Generalnym Inspektoracie Celnym i Ministerstwie Finansów oraz konsultant w firmie Arthur Andersen, od 1997 r. wynajmuje się jako menedżer w zarządach średnich i dużych firm. Pełnił także funkcję wiceprezesa Polskiej Agencji Prasowej. W latach 2002-2006 radny Rady Miasta Stołecznego Warszawy wybrany z listy PiS (w ostatnich wyborach nie ubiegał się o reelekcję).

(ur. 1990) – Wielkopolanin, od kilku lat poznaniak. Dziennikarz z wykształcenia i z zawodu, obecnie reporter Polsat News.

brytyjski dziennikarz, bloger i pisarz. Publikuje teksty m.in. w „The Guardian”, „Morning Star”, „The Mail on Sunday”, „New Statesman”, „The Spectator”. Krytyk neokonserwatyzmu i militaryzmu, wspiera kampanie na rzecz ponownej nacjonalizacji kolei i innych usług publicznych w Wielkiej Brytanii (jest współzałożycielem The Campaign for Public Ownership), działania na rzecz prospołecznej reformy podatkowej oraz ochronę terenów wiejskich.

John Clay – dyrektor do spraw polityki i komunikacji w organizacji Jobs Now Coalition w St. Paul w Minnesocie. Jego artykuły ukazywały się w takich magazynach społeczno-politycznych jak „Truthout”, „Science & Society” oraz „Workday Minnesota”. Twórca portalu Democraticpromise.org.

Martin Cloake – dziennikarz, publicysta. Autor książek i artykułów poświęconych społecznej i kulturowej historii brytyjskiego futbolu, w tym monografii na temat północnolondyńskiego klubu Tottenham Hotspurs. Ostatnio wydał antologię tekstów poświęconych konfliktom społecznym i kulturowym wokół angielskiej piłki nożnej, zatytułowaną „Taking Our Ball Back”.

irl. Séamas Ó Conghaile (1868–1916) – irlandzki działacz socjalistyczny, związkowy i niepodległościowy. Pochodził z rodziny robotniczej, pracował od 14. roku życia w przemyśle i handlu. Współzałożyciel Irlandzkiej Socjalistycznej Partii Republikańskiej, wieloletni lider lewicowej części irlandzkiego ruchu narodowowyzwoleńczego, autor setek tekstów publicystycznych i wielu broszur programowych, mówca wiecowy, propagator działalności w związkach zawodowych. W latach 1903–1910 przebywał na emigracji zarobkowej w USA, gdzie związany był z emigranckimi lewicowymi środowiskami irlandzkimi oraz działał w radykalnym związku zawodowym Industrial Workers of the World. Po powrocie należał do grona współzałożycieli Irish Labour Party, był też liderem wielkiego strajku w Dublinie w roku 1913. W marcu 1916 należał do grona inicjatorów powstania wielkanocnego przeciwko brytyjskiej okupacji Irlandii, pełnił funkcję komendanta powstańczej brygady w Dublinie oraz nieformalnego dowódcy całego powstania. Po stłumieniu powstania więziony, a następnie rozstrzelany 12 maja 1916 r. przez pluton egzekucyjny. Był jednym z czołowych myślicieli łączących idee socjalistyczne z kwestiami narodowymi i niepodległościowymi.

brytyjski dziennikarz, od roku 2001 zamieszkały w Nazarecie jako jedyny korespondent zagraniczny, laureat kilku nagród branżowych, autor trzech książek poświęconych konfliktowi izraelsko-palestyńskiemu. Był członkiem redakcji pism „Guardian” i „Observer”, publikował w kilkudziesięciu pismach lewicowych i lewicujących.

związana z sektorem pozarządowym, od kilku lat zajmuje się również tematyką odpowiedzialnego biznesu. Publicystka, wykładowca, posiada kilkuletnie doświadczenie dziennikarskie. Przygotowuje publikacje, artykuły eksperckie oraz badania. Współpracowała z licznymi organizacjami pozarządowymi, aktywnie wspiera rozwój III sektora. Od 2009 r. pracuje jako Menedżerka ds. Zarządzania Wiedzą w Forum Odpowiedzialnego Biznesu – wspiera rozwój pracowników, prowadzi regularny audyt wiedzy, rozwija zasoby i narzędzia umożliwiające efektywne gromadzenie i wykorzystywanie wiedzy. Wcześniej kierownik w Fundacji im. Lesława A. Pagi, działającej w obszarze rynku kapitałowego i edukacji. Realizowała również projekty pomocy rozwojowej w Afryce Wschodniej (m.in. projekty infrastrukturalne, w tym: informatyzacja placówek edukacyjnych) i współtworzyła programy edukacji globalnej. Absolwentka Instytutu Orientalistycznego na Uniwersytecie Warszawskim, Istituto Universitario Orientale w Neapolu oraz studiów menedżerskich w SGH. Członkini Polskiego Stowarzyszenia Fundraisingu oraz Instytutu Odpowiedzialnego Biznesu. Interesuje się w szczególności tematyką odpowiedzialnego/zrównoważonego zarządzania dostawami, ekonomią zrównoważonego rozwoju oraz innowacjami. Fascynują ją nowoczesne techniki i technologie pokojowego aktywizmu.

(ur. 1975) – absolwent Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego, doktor nauk ekonomicznych, pracownik Katedry Socjologii Ekonomicznej Szkoły Głównej Handlowej. Specjalizuje się w problematyce zbiorowych i indywidualnych stosunków pracy, dialogu społecznego i kultury organizacyjnej. Jako ekspert Instytutu Spraw Publicznych, w ramach projektów EIRO i EWCO uczestniczy w monitoringu stosunków przemysłowych i warunków pracy w Polsce. Współpracuje z Fundacją Eberta.

Informacja w Wikipedii

Członkini redakcji magazynu „Jacobin”. Jej teksty ukazywały się także w „New York Times”, „The Week”, „Vox” i „In These Times”. Jest autorką nagradzanego reportażu „Maximum Sunlight” – książki o tym, jak żyje się w miasteczku Tonopah w Nevadzie po wyborach prezydenckich w 2016 r., a także współautorką książki „Bigger than Bernie: How We Go from the Sanders Campaign to Democratic Socialism”.

jest członkinią The Century Foundation oraz dyrektorką ABD Ventures, firmy konsultingowej zajmującej się rozwojem organizacyjnym, która pracuje nad nowymi, innowacyjnymi strategiami dla organizacji postulujących zmianę społeczną. Jest także
współautorką (wraz z Davidem Reynoldsem), książki „A New New Deal: How Regional Activism Will Reshape The American Labour Movement” („Nowy «Nowy Ład»:  Jak aktywizm lokalny zmieni oblicze amerykańskiego ruchu pracowniczego”). Dean od ponad dwudziestu lat pracuje na przecięciu organizacji pracowniczych i opartych na społecznościach lokalnych, łącząc politykę społeczną i badania z działaniem i rzecznictwem.

Guy Debord (1931-1994) – pisarz, artysta, poeta. Współzałożyciel Międzynarodówki Sytuacjonistycznej. Autor m.in. głośnej książki „Społeczeństwo spektaklu” (1967), będącej radykalną i wieloaspektową krytyką rozwiniętego społeczeństwa przemysłowego, zwłaszcza jego kapitalistycznej postaci.

(1855–1926) – działacz związkowy i socjalistyczny, polityk lewicowy. Pochodził z rodziny francuskich emigrantów przybyłych za pracą do USA. Pracował jako sprzątacz wagonów, a później palacz w lokomotywach parowych. Należał do Partii Demokratycznej, z której ramienia współpracował ze związkami zawodowymi. W roku 1884 został wybrany do parlamentu stanowego w Indianie. Należał do inicjatorów powołania American Railway Union, jednego z pierwszych ogólnokrajowych związków zawodowych w przemyśle. W 1894 r. był jednym z liderów wielkiego „dzikiego” strajku w zakładach Pullmana, w trakcie którego policja i siły porządkowe biznesu zamordowały 30 robotników – strajk ten jest uznawany za jeden z przełomowych momentów kształtowania się amerykańskiego ruchu związkowego. Za udział w strajku spędził rok w więzieniu, gdzie dzięki lewicowym lekturom ostatecznie ukształtował się jego światopogląd. Opuścił Partię Demokratyczną i wstąpił do Socjalistycznej Partii Ameryki. Z jej ramienia był kilkakrotnie kandydatem w wyborach prezydenckich – w roku 1912 zdobył 6% głosów. W roku 1905 należał do grona założycieli związku zawodowego Industrial Workers of the World, o ideologii rewolucyjno-syndykalistycznej. W roku 1918 za wygłoszenie antywojennego przemówienia został na podstawie nadzwyczajnych przepisów skazany na 10 lat więzienia. Podczas pobytu w więzieniu kandydował w wyborach prezydenckich w roku 1920 i uzyskał 3,4% głosów. W roku 1921 został ułaskawiony przez prezydenta Hardinga. Jest uważany za jednego z najważniejszych i najbardziej zasłużonych działaczy związkowych i lewicowych w dziejach USA.

Christophe Degryse jest szefem Europejskiego Instytutu Związków Zawodowych (ETUI).

(ur. 1986) – redaktor lokalnego portalu informacyjnego Turek.net.pl. Obserwator prowincjonalnego życia politycznego miasteczka Turek (woj. wielkopolskie). Z zamiłowania fotograf.

Pete Dolack – amerykański działacz społeczny, zaangażowany m.in. w działania Amnesty International, New York Workers Against Fascism i Green Party. Pracuje w „Journal of Labor & Society”. Pisuje do wielu czasopism ekologicznych i lewicowych. Autor książki „It’s Not Over: Learning From the Socialist Experiment”.

(ur. 1976) – absolwent Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Ukończył studia podyplomowe w zakresie Integracji Europejskiej na Uniwersytecie Warszawskim i Akademię Dyplomatyczną Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych. Był m.in. doradcą minister pracy i polityki społecznej Anny Kalaty, redaktorem naczelnym gazety „Głos Samoobrony”, a później dyrektorem generalnym Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Obecnie zajmuje się dziennikarstwem, pełni też funkcję wiceprezesa Europejskiego Centrum Analiz Geopolitycznych. Otwarty na poglądy niepopularne – lubi szukać ukrytych motywacji tych, którzy je szczególnie zawzięcie krytykują. Stały współpracownik „Nowego Obywatela”.

(ur. 1976) – absolwent Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Ukończył studia podyplomowe w zakresie Integracji Europejskiej na Uniwersytecie Warszawskim i Akademię Dyplomatyczną Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych. Był m.in. doradcą minister pracy i polityki społecznej Anny Kalaty, redaktorem naczelnym gazety „Głos Samoobrony”, a później dyrektorem generalnym Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Obecnie zajmuje się dziennikarstwem, pełni też funkcję wiceprezesa Europejskiego Centrum Analiz Geopolitycznych. Otwarty na poglądy niepopularne – lubi szukać ukrytych motywacji tych, którzy je szczególnie zawzięcie krytykują.

(ur. 1952) – amerykański kapłan anglikański, profesor etyki społecznej i religioznawstwa, działacz organizacji walczących o sprawiedliwość społeczną. Autor kilkunastu cenionych książek i ok. 250 artykułów z dziedziny etyki, socjologii, teologii, filozofii politycznej i historii. W swoim dorobku ma m.in. „Reconstructing the Common Good: Theology and the Social Order” (1990), „Soul in Society: The Making and Renewal of Social Christianity” (1995), fundamentalne, trzytomowe „The Making of American Liberal Theology” (2001, 2003, 2006), „Imperial Designs: Neoconservatism and the New Pax Americana” (2004), „Social Ethics in the Making: Interpreting an American Tradition” (2008) oraz „Economy, Difference, Empire: Social Ethics for Social Justice” (2010). Były prezes Amerykańskiego Towarzystwa Teologicznego. W młodości uprawiał wiele dyscyplin sportu. Ma córkę, która jest teologiem.

autorka bloga „Tiger Breakdown”. Jej teksty ukazywały się w „The Atlantic”, „Salon” i „In These Times”. W swoim dziennikarstwie zajmuje się głównie prawami kobiet.

psycholog, psychoterapeuta, członek Instytutu Analizy Grupowej „Rasztów”. Zainteresowany wzajemnym oddziaływaniem na siebie psychiki i przestrzeni. Prowadził warsztaty uważności na miasto i jego rozumienia m.in. w Gdańsku i Gdyni. Mieszka i pracuje w Chojnicach.

Katarzyna Duda – absolwentka prawa i politologii. Badaczka warunków zatrudniania ochroniarzy i osób sprzątających przez firmy prywatne.

(ur. 1991) – studiuje filozofię na Uniwersytecie Warszawskim, jest redaktorem działu „Wiara” kwartalnika „Kontakt. Magazyn nieuziemiony” (MagazynKontakt.pl). Wychowawca młodzieży w warszawskim Klubie Inteligencji Katolickiej, gdzie opiekuje się gromadą gimnazjalistów. Publikował w miesięczniku „Znak” i kwartalniku „Trzeci Sektor”.

doktor nauk humanistycznych. Absolwent Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego i Instytutu Religioznawstwa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Jego zainteresowania badawcze koncentrują się wokół historii polskiej myśli społeczno-politycznej oraz politologii religii. Autor książek „Endecja na Mazowszu północnym a Kościół katolicki 1898–1939” (Kraków 2008), „W stronę Królestwa Bożego na ziemi. Myśl społeczno-polityczna mariawitów polskich” (2021, z Rafałem Łętochą), „Mazowiecka Szwajcaria, czyli tam gdzie Missisipi wpada do Wisły. Gawędy o ludziach, miejscach i wydarzeniach” (2024). Pod jego redakcją ukazała się praca zbiorowa „Tutejsi »obcy«. Rozważania o mniejszościach narodowych, etnicznych i religijnych na północnym Mazowszu i ziemi dobrzyńskiej od początku XIX wieku po czasy współczesne” (Warszawa 2019). Opublikował wiele tekstów naukowych i publicystycznych w pracach zbiorowych oraz w „Notatkach Płockich”, „Zapiskach Kujawsko-Dobrzyńskich”, „Gazecie Wyborczej”, „Tygodniku Powszechnym”. Historyk-regionalista, organizator wystaw. Członek Towarzystwa Naukowego Płockiego. W latach 2006–2009 zajmował stanowisko kierownicze w Mazowieckim Urzędzie Wojewódzkim. W latach 2010–2023 wójt gminy Brudzeń Duży w powiecie płockim.

fizyk, wybitny naukowiec, laureat Nagrody Nobla w roku 1921.

(ur. 1967) – teoretyk i aktywista ruchu na rzecz ujemnego wzrostu gospodarczego (degrowth), autor książek „The Ascent of Humanity” i „Sacred Economics” oraz licznych esejów na temat kondycji i świadomości człowieka w kontekście zmian cywilizacyjnych, ewolucji kulturowej i kryzysu ekonomicznego. Ukończył matematykę i filozofię na Uniwersytecie Yale. Po studiach przez dekadę mieszkał na Tajwanie, gdzie pracował jako tłumacz angielsko-chiński; w tym czasie zdobył również wiedzę na temat duchowości Wschodu. Od 2009 r. wykłada w Goddard College.

dziennikarz i członek zespołów redakcyjnych magazynów „Vice” i „Hihgsnobiety”. Pisze o ekonomii, kulturze i nowych ruchach społecznych.

amerykańska dziennikarka i programistka, specjalizuje się w tematyce zdrowotnej, laureatka kilku nagród dziennikarskich za teksty o kwestiach zdrowia, publikowała m.in. w Business Insider, Popular Science, Vox, MSN, Huffington Post.

amerykańsko-włoska naukowczyni, nauczycielka, lewicowa feministka. Jest emerytowaną profesorką Hofstra University w USA. Przez wiele lat uczyła w szkołach w Nigerii.
Publikowała teksty i książki na temat pracy reprodukcyjnej kobiet i feminizmu. Od kilkunastu lat zajmuje się naukowo tematyką historii czarownic i ich związków z walką o prawa kobiet.

(1968-2017) – brytyjski krytyk i teoretyk kultury, pisarz, wykładowca. Autor kilku książek, m.in. „Capitalist Realism: Is there no alternative?” (2009). Regularnie pisał do „The Wire”, „The Guardian”, „The New Statesman” i „Fact”. Pisywał także incognito o kulturze popularnej i muzyce pod pseudonimem „k-punk”. Jego powyższy tekst wywołał burzę w środowiskach lewicowych i stał się przyczyną wielu zajadłych ataków personalnych pod adresem autora.

Jest doktorem religioznawstwa na Uniwersytecie Columbii. Interesują go obszary, w których przecinają się psychologia, filozofia i krytyczne teorie społeczne. Autor książki „Death and Mastery: Psychoanalytic Drive Theory and the Subject of Late Capitalism”.

(ur. 1960) – działacz społeczny, autor licznych publikacji na temat sektora obywatelskiego w Polsce. Redaktor takich pism jak „Front Robotniczy” (1985) „Syndykalista Polski” (1987), „Asocjacje” (1989–2001), „Dziękuję” (2002), „FederalistKa” (2010–2015). Prezes Stowarzyszenia Dialog Społeczny. Członek ciał dialogu społecznego, m.in. Komitetu ds. Umowy Partnerstwa.

Nancy Fraser (ur. 1947) – jest amerykańską feministką, wyznawczynią teorii krytycznej w naukach społecznych. Wykłada nauki polityczne oraz filozofię na The New School w Nowym Jorku. Znana ze swojej krytyki polityki tożsamościowej oraz z pracy filozoficznej nad koncepcją sprawiedliwości. Krytykuje współczesny liberalny feminizm za porzucenie tematyki sprawiedliwości społecznej. W 2010 r. zdobyła Nagrodę Alfreda Schultza, przyznawaną przez Amerykańskie Towarzystwo Filozoficzne.

Tomasz Frymorgen – aktywista, dziennikarz polityczny, piszący o niezależnych związkach zawodowych i kwestiach ekonomicznych. Współpracował z radiem BBC 3 i magazynem „Jacobin”. Zajmuje się także technikami video.

Katarzyna Gajewska – otrzymała tytuł doktora nauk politycznych na Uniwersytecie Bremeńskim w 2008 r. Jest autorką licznych publikacji oraz książki „Transnational Labour Solidarity: Mechanisms of commitment to cooperation within the European trade union movement” (Routledge, 2009). Jej artykuły można znaleźć na Occupy.com, P2P Foundation Blog, Basic Income UK, basicincome.org, bronislawmag.com i LeftEast.

Działacz Koła Młodych OZZ Inicjatywa Pracownicza, aspirujący filozof, uczeń liceum i jeden ze zwycięzców Ogólnopolskiej Olimpiady Filozoficznej.

Wojciech Ganczarek – z wykształcenia fizyk i matematyk, w praktyce autor reportaży, książek i filmów dokumentalnych o tematyce społecznej. Od 2013 roku w Ameryce Łacińskiej, zawsze z projektami w realizacji. Jest autorem książek reporterskich z Wenezueli („Upały, mango i ropa naftowa”) i Paragwaju („Sprzedani, reportaże z peryferii”), a także Podcastu Radio Argentyna i Podcastu Latynoamerykańskiego. Od 2019 roku realizuje filmy dokumentalne (Soy paraguayo, Rio Bote i inne) pokazywane na festiwalach filmowych w Argentynie, Meksyku, Ekwadorze i innych krajach regionu. Obecnie pracuje nad miniserią dokumentalną dotyczącą ludności rdzennej Argentyny oraz nad filmem pełnometrażowym o problemie dostępu do ziemi w Patagonii. Więcej: www.wojciechganczarek.pl

(ur. 1978) – publicysta zafascynowany historią, nowymi technologiami, astronomią i fizyką kwantową. Nawrócony z liberalizmu lewicowiec. Mieszka w Lublinie.

(ur. 1987) – współzałożyciel think tanku WE the CROWD, współorganizator pierwszych w Polsce wydarzeń poświęconych ekonomii współdzielonej – Niekonferencji Innowacji Społeczno-Biznesowych „Zmienia Się!” oraz „OuiShare Europe Tour – Warszawa”, publicysta, badacz dziejów lewicy antykomunistycznej. Absolwent historii oraz zarządzania na Uniwersytecie Łódzkim.

(ur. 1932, zm. 2013) – socjolog, profesor doktor habilitowany, pracownik naukowy Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie i Wyższej Szkoły Humanistycznej w Pułtusku, członek Komitetu Nauk o Pracy i Polityce Społecznej PAN. Przez wiele lat zajmował się socjologią przemysłu i struktur społecznych, ruchami społecznymi (w tym ruchem robotniczym), związkami zawodowymi, kwestiami samorządu pracowniczego i akcjonariatu pracowniczego. Autor licznych książek i artykułów naukowych na te tematy oraz redaktor wielu prac zbiorowych. Był członkiem PZPR do jej rozwiązania, na fali „odwilży” roku 1956 włączył się w działania na rzecz tworzenia samorządu pracowniczego, brał udział w tworzeniu zapisów ustawy o samorządzie załogi przedsiębiorstwa (uchwalonej we wrześniu 1981 r.), uczestniczył w obradach „okrągłego stołu” z ramienia strony rządowej. Po roku 1989 był członkiem-założycielem Solidarności Pracy, następnie pełnił funkcje doradcze w Unii Pracy. Był przewodniczącym Naukowej Rady Programowej Centrum Partnerstwa Społecznego „Dialog” przy Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej.

Informacja w Wikipedii

(ur. 1961) – myśliciel, wykładowca akademicki, działacz społeczny. Pochodzi z rodziny żydowskich emigrantów z Polski. Na uniwersytecie we Florencji obronił doktorat poświęcony niemieckiemu modelowi społecznej gospodarki rynkowej. Był wykładowcą uniwersyteckim w Bolonii i Londynie. Od roku 1976 związany z Labour Party. Od końca pierwszej dekady XXI wieku lider tzw. Blue Labour – nurtu „konserwatywnego” w łonie Labour Party, akcentującego konieczność nacisku na kwestie wspólnotowe, związki zawodowe, społeczności lokalne i etos „zwykłych ludzi” w kontrze do indywidualizmu i liberalizmu światopoglądowego. Przez 10 lat był aktywistą londyńskiej kampanii na rzecz godnych płac. Jest szefem Common Good Foundation. Zasiada w Izbie Lordów.

Maurycy Gocławski – wyznawca dziejowego pesymizmu, okazjonalny bloger i publicysta. Pieniactwo toczy w nim nieustanną walkę ze skłonnością do wewnętrznej emigracji, a towarzyskość z mizantropią.

(ur. 1954) – mgr ekonomii. Koordynator Zespołu Organizacyjnego Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych. Współzałożyciel i członek Ogólnopolskiego Pracowniczego Związku Zawodowego „Konfederacja Pracy”. Od 2001 r. Sekretarz Prezydium Trójstronnej Komisji do Spraw Społeczno-Gospodarczych (OPZZ).

(ur. 1970) – polonista, nauczyciel i dziennikarz. Napisał kilkaset artykułów publicystycznych i popularyzujących różne dziedziny sztuki, wydał książkę eseistyczną „Męska rzecz” (o literackich obrazach męskości) oraz powieść obyczajową „Wersje”. Mieszka w Warszawie. Stały współpracownik „Nowego Obywatela”.

Katarzyna Górzyńska-Herbich – absolwentka polonistyki i filozofii na Uniwersytecie Warszawskim. Jako redaktorka językowa współpracuje z „Nowy Obywatelem”, Oficyną Wydawniczą SGH, Teologią Polityczną oraz innymi wydawnictwami. Członek zespołu redakcyjnego kwartalnika „Tekstualia”.

(ur. 1990) – studentka psychologii społecznej na SWPS w Warszawie, członkini Biura Prasowego Kongresu Kobiet oraz grupy Horyzont przy HFPC, promującej idee sprawiedliwości naprawczej. Ostatnie 10 miesięcy spędziła na stażu w Buenos Aires. Publikuje i tłumaczy teksty na międzynarodowym portalu GlobalVoicesonline.org.

(ur. 1961) – amerykański antropolog, publicysta i aktywista obywatelski. Wieloletni pracownik Yale University (nieprzedłużenie z nim umowy, mimo znaczącego dorobku, stało się to przyczyną międzynarodowych protestów; podejrzewa się polityczny kontekst decyzji), następnie zatrudniony w London School of Economics. Naukowo zajmował się m.in. teoriami wartości, jako działacz obywatelski angażował się w protesty przeciwko światowym szczytom ekonomicznym, był też jednym z ważnych inicjatorów ruchu Occupy Wall Street (współorganizował pierwsze protesty w Nowym Jorku, a ponadto, zdaniem magazynu „Rolling Stone”, jest autorem sloganu „Jesteśmy 99%”). Pochodził z zaangażowanej politycznie rodziny robotniczej, określał się jako anarchista, należał do radykalnej organizacji syndykalistycznej Industrial Workers of the World. Autor wielu książek i setek tekstów, w tym głośnej teorii „gówno wartych prac” (bullshit jobs). Zmarł przedwcześnie i nagle we wrześniu 2020 r.

– związany z sektorem społecznym od ponad 25 lat. Był prezesem kilku lokalnych, regionalnych i krajowych organizacji pozarządowych. Angażuje się na rzecz uchodźców. Związany jest z organizacją Race on the Agenda, think tankiem zajmującym się problemami mniejszości etnicznych w Londynie.

Publikowała m.in. w „Glissandzie”, „małej kulturze współczesnej”, „Fragile”, „Czasie Kultury”. Interesuje się tematyką z pogranicza kultury i filozofii, zwłaszcza kwestiami, w które wmieszane są procesy rynkowe. Zajmuje się też sztuką wizualną.

doktor nauk ekonomicznych, pracownik Uniwersytetu Jagiellońskiego i działacz związku zawodowego Inicjatywa Pracownicza. Prowadzi badania w perspektywie post-keynesowskiej i ewolucyjnej nad wpływem globalizacji na nierówności międzynarodowe. Autor bloga „Ekonomia poszła w las”.

– animator kultury, osoba pisząca, członek kolektywu Autonomiczna Przestrzeń Edukacyjna. Organizator i prowadzący slamów oraz warsztatów twórczych w Stole Powszechnym. Zaangażowany w Obóz dla Klimatu. Współtwórca Fundacji Strefa WolnoSłowa.

Informacja w Wikipedii

(ur. 1951) – doktor ekonomii, absolwent SGPiS (SGSGH), w latach 1973–1989 był asystentem i adiunktem w Katedrze Ekonomii SGPSGP iS. Autor wielu publikacji naukowych i prasowych z zakresu integracji gospodarczej, ekonomiki przedsiębiorstwa i problematyki udziału samorządu pracowniczego w zarządzaniu. W latach 80. publikował w prasie podziemnej, wspierając ruch samorządów pracowniczych. Od 1990 r. związany z bankowością. W 1993 r. kierował zespołem przygotowującym ustawę o restrukturyzacji finansowej przedsiębiorstw i banków (tzw. ustawa oddłużeniowa). Pełnił funkcję dyrektora, prezesa lub wiceprezesa różnych banków (m.in. Bank Własności Pracowniczej SA , BRE BRE Bank SA , Polski Bank Rozwoju SA ). Był przewodniczącym i/lub członkiem wielu rad nadzorczych. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Obecnie wiceprezes Związku Banków Polskich.

(ur. 1985) – absolwent socjologii i filozofii (UAM). Obecnie mieszka w Poznaniu, choć wciąż przede wszystkim jest z Bydgoszczy. Uważa, że traci dużo czasu na rzeczy mniej istotne, że za dużo myśli i za mało działa, ale usilnie szuka dobrych proporcji pomiędzy tymi sprawami. Kontakt: bgrubich@interia.pl. Stały współpracownik „Nowego Obywatela”.

Piotr Grudka – politolog, absolwent Wydziału Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego. W swoich badaniach naukowych koncentruje się na dziejach ruchu robotniczego, ze szczególnym uwzględnieniem organizacji młodzieżowych i związków zawodowych. Obecnie przygotowuje pracę doktorską dotyczącą Polskiej Partii Socjalistycznej. Jest m.in. współautorem artykułów opublikowanych w „Kwartalniku Historii Żydów”.

prof. Bogusław Grużewski (Boguslavas Gruževskis) – dyrektor Litewskiego Centrum Badań Socjalnych; profesor Uniwersytetu Wileńskiego. Od roku 2002 Ekspert Komisji Europejskiej do spraw polityki zatrudnienia i rynku pracy. Międzynarodowy ekspert Polskiej Komisji Akredytacyjnej. Od 2016 r. ekspert programu Komisji Europejskiej SOCIEUX+. W latach 2017-2018 – doradca Premiera Litwy do spraw rozwoju społecznego.

jest socjolożką, doktorantką w Szkole Nauk Społecznych Polskiej Akademii Nauk i Prezeską Polskiego Towarzystwa Genderowego. Jej badania koncentrują się na militaryzmie, bezpieczeństwie narodowym i polityce prawicy z uwzględnieniem relacji płci. Autorka m.in. książki „Płeć powstania warszawskiego” (2013), stypendystka programu Trajectories of Change Fundacji ZEIT.

psycholożka, doktorantka w Instytucie Psychologii UJ, członkini Partii Razem.

jest absolwentem socjologii na Rutgers University. CzłonekDemocraticSocialists of America, największej socjalistycznej organizacji w Stanach Zjednoczonych.

jest dziennikarzem śledczym i reporterem. Pisuje do „Yes! Magazine”, „The Nation”, „Telesur”, „The Progressive”, „Raw Story” i „The Washington Post”. Był redaktorem naczelnym „Occupy Wall StreetJournal”.

(ur. 1968) – mieszka i pracuje w Londynie, członek anarchosyndykalistycznego kolektywu Angry Workers wspierającego robotników, głównie emigrantów; inspiruje go Murray Bookchin, aktywnie wspiera Rojavę; podróżuje z plecakiem po świecie, mieszkał w RPA, na Nowej Zelandii i w Kenii; w ramach tęsknoty za małą ojczyzną bloger piszący o historii Koła – osiedla w Warszawie, gdzie się urodził.

– student V roku prawa na Uniwersytecie Śląskim.

freelancer, dziennikarz zainteresowany kulturą cyfrową i grami video. Publikuje m.in. w „New Statesman” i „New Republic”.

czeski filozof, tłumacz, wykładowca na Uniwersytecie Karola w Pradze. Autor m.in. monografii „Adorno: moderna a negativita” oraz przekładów („The Ticklish Subject” S. Žižka, „Dialektyka oświecenia” M. Horkheimera i T. W. Adorna). Założyciel stowarzyszenia SOK – Socialistický kruh, które zajmuje się popularyzacją współczesnej myśli lewicowej w Czechach.

absolwentka prawa na UW i studentka filozofii społecznej i politycznej na Sorbonie. Pracuje jako wolontariuszka w paryskim stowarzyszeniu udzielającym pomocy migrantom.

Michał Hetmański – absolwent Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie i działacz kilku organizacji pozarządowych, w tym Fundacji Instrat. Zajmuje się polsko-niemieckimi stosunkami gospodarczymi, bezpośrednimi inwestycjami zagranicznymi oraz ekonomią opodatkowania. Zdobywał praktykę w kilku organizacjach branżowych oraz doradztwie M&A.

nauczyciel i wykładowca akademicki, pracował w kilku uniwersytetach w Europie i Azji, zajmuje się głównie badaniem wpływu nowych technologii na kondycję społeczeństwa. Opublikował wiele tekstów, m.in. w „Guardianie”, „Daily Mail”, „Observer” i w serwisach BBC. Twórca i lider organizacji pozarządowej EthicsAndGenetics, zajmującej się analizowaniem technologii genetycznych.

– koordynator działającego we Flandrii ekopolitycznego think tanku Oikos oraz redaktor naczelny wydawanego przez niego periodyku. Autor szeregu artykułów i publikacji z zakresu ekonomii ekologicznej, zielonych miast i ekologii politycznej. Wraz z Susanne Reiger pełni funkcję współprezydenta Green European Foundation – Zielonej Fundacji Europejskiej.

Informacja w Wikipedii

Srećko Horvat – chorwacki pisarz, tłumacz i filozof. Jest dyrektorem Subversive Forum, corocznej międzynarodowej konferencji odbywającej się w Zagrzebiu. Jego ostatnia książka zatytułowana „Attention! The Enemy is listening!” to zbiór wywiadów z takimi osobistościami jak Amos Oz, Francis Fukuyama, Gayatri Spivak, Stéphane Hessel czy Zygmunt Bauman.

Informacja w Wikipedii

pseudonim; autor musi pozostać anonimowy z przyczyn zawodowych. Pisze o sobie: będę próbował objaśniać przyczyny obecnych sporów politycznych w Polsce. Chciałbym kiedyś móc głosować na solidną propaństwową i prospołeczną lewicę demokratyczną. Pragnę pokazywać zasadniczą różnicę między taką konieczną opcją polityczną a oszukującą potencjalny lewicowy elektorat opcją postsolidarnościowych i postkomunistycznych neoliberałów.

<p><strong>Michel Husson</strong>&nbsp;– francuski ekonomista marksistowski. Jest administratorem francuskiego Krajowego Instytutu Statystyki i&nbsp;Studiów Ekonomicznych (INSEE), badaczem w&nbsp;Instytucie Badań Gospodarczych i&nbsp;Społecznych (IRES), członkiem Rady Naukowej stowarzyszenia ATTAC i&nbsp;komitetu redakcyjnego czasopisma „Critique Communiste”. Autor wielu prac z&nbsp;zakresu ekonomii i&nbsp;statystyki, m.in. „Misere du capital: Une critique du néolibéralisme” (1996), „Les ajustements de l’emploi” (1999), „Six milliards sur la planete: Sommes-nous de trop?” (2000), „Le grand bluff capitaliste” (2001) i&nbsp;„Les casseurs de l’État social” (2003). Po polsku ukazała się jego książka „Kapitalizm bez znieczulenia” (2011).</p>

z wykształcenia polonista, jednak od lat pracuje jako listonosz. W działalność aktywistyczną zaangażowany na przełomie lat 80. i 90., w ostatnich czasach brał udział w działaniach Extinction Rebellion (stąd zainteresowanie tematyką paneli obywatelskich).

autor opowiadań, esejów, reportaży oraz dramatopisarz. Był między innymi dwukrotnie nominowany do nagrody głównej za najlepsze opowiadanie podczas Międzynarodowego Festiwalu Opowiadania we Wrocławiu. Przez kilkanaście lat pracował w Wałbrzychu jako pracownik fizyczny w koncernie Toyota, co zaowocowało reportażem „Piekło w gębie”, w którym był jedynym informatorem Grzegorza Szymanika, po tym jak kilku innych pracowników w ostatniej chwili wycofało się ze spotkania z reporterem „Dużego Formatu”. Reportaż opowiadał o niewolniczej pracy robotników, mobbingu, łamaniu praw pracowniczych, folwarcznym systemie zarządzania japońską firmą, której zakład mieści się w Wałbrzyskiej Specjalnej Strefie Ekonomicznej. Na jego podstawie Hyrsz napisał dramat „Strefa”, wycofany z programu wałbrzyskiego Teatru Dramatycznego, gdzie pierwotnie miał być wystawiany. Reżyserii spektaklu podjął się Przemysław Wojcieszek, ceniony polski twórca teatralny i filmowy. Próby do spektaklu odbywały się w gościnnie udostępnionych salach, aktorzy przeprowadzali je nieodpłatnie, nie mając pewności, czy spektakl kiedykolwiek trafi na scenę, ponieważ kolejne teatry w kilku polskich miastach odmawiały podjęcia się jego wystawienia. Sztuka w maju 2017 roku doczekała się premiery na deskach Teatru Muzycznego „Capitol” we Wrocławiu i została doceniona przez krytyków oraz publiczność. Obszerną rozmowę z Adrianem Hyrszem zamieściliśmy w „Nowym Obywatelu” nr 77, wiosną 2018 r.

Dave Infane jest dziennikarzem i producentem filmów video. Najbardziej interesuje go tematyka związana z kulturą picia i jedzenia. Jego seria reportaży na temat przemysłu produkującego piwo kratowe została w 2017 r. wyróżniona nagrodą James Beard Foundation w kategorii „Wine, Spirits, and Other Beverages”. Kręci serię internetowych mini-filmów pt. „Food/Groups”, które koncentrują się na tym, jak ludzie budują wspólnoty wokół trendów i tradycji kulinarnych.

urodzony w rodzinie greckich imigrantów w Argentynie, wrócił do kraju swoich przodków. Działacz i jeden z liderów związków zawodowych w lotnictwie cywilnym. Były członek Syrizy, parlamentarzysta z ramienia tej partii, wiceminister obrony w pierwszym rządzie Syrizy. Odszedł z rządu i z partii w geście sprzeciwu wobec niewprowadzenia w życie przez rząd Tsiprasa decyzji referendum odrzucającej żądania Trojki wobec Grecji. Wraz z innymi ex-działaczami Syrizy założył partię Laïkí Enótita, która jednak cieszy się śladowym poparciem.

(ur. 1966) – brytyjski dziennikarz, komentator i redaktor katolicki, w przeszłości wydawca angielskiego tygodnika katolickiego „The Tablet”, bliski współpracownik biskupa Westminsteru kardynała Cormaca Murphy-O’Connora, aktywista i organizator oddolnych inicjatyw obywatelskich, publicysta kilkudziesięciu czasopism w kilku krajach, autor dwóch biografii papieża Franciszka.

dziennikarka pisująca o gospodarce, związkach zawodowych i ruchach społecznych do czasopism takich jak „Nation”, „Dissent”, „American Prospect” i „Jacobin”. Była redaktor naczelną serwisu społeczno-politycznego Alternet.

politolog, aktywista antysystemowy, obrońca praw człowieka i Przyrody. Założyciel Stowarzyszenia „Lepszy Świat” (prezes zarządu w latach 2005-2012) i Fundacji Przebudzenie (prezes zarządu od 2010 r., koordynator programów „Drzewo Wolności” i „Drzewo Światła”).

– urbanista i&nbsp;filozof, zajmujący się dialogiem społecznym w&nbsp;planowaniu przestrzennym, projektowaniem partycypacyjnym oraz analizą danych przestrzennych. Związany z&nbsp;Fundacją Napraw Sobie Miasto, Towarzystwem Urbanistów Polskich o/Katowice, czasopismem „Autoportret”, zespołem Medialab Katowice oraz kolektywem MIASTOPROJEKT. Uczestniczy w&nbsp;przygotowaniu i&nbsp;realizacji procesów konsultacji dotyczących zagospodarowywania przestrzeni w&nbsp;ośrodkach miejskich i&nbsp;wiejskich. W&nbsp;ramach projektu edukacyjnego Instytucji Kultury Katowice&nbsp;– Miasto Ogrodów prowadzi grupę Maplab, powołaną w&nbsp;celu badania historii urbanistycznej miasta za pomocą danych. Jeden z&nbsp;kuratorów wystawy „Apetyt na radykalną zmianę. Katowice 1865–2015”.

– były członek redakcji portalu Strajk. Publikował również m.in. w „Przeglądzie” i „Bez Dogmatu”. Przetłumaczył dwie książki: M. Lavalette, A. Pratt (red.) – „Polityka społeczna. Teorie, pojęcia, problemy” (Wyd. Difin, 2010) i G. Robertson – „Czy papież jest winny” (Wyd. Czarna Owca, 2013).

Urodzony w 1960 r., jest autorem książki „Thought to Exist in the Wild”, radykalnym działaczem ekologicznym i krytykiem tzw. głównonurtowego aktywizmu ekologicznego. Nazywany bywa „poetą i filozofem ruchu ekologicznego”.

Marzy mu się aspirowanie do nazywania publicystą. Poza polityką interesuje się wszelkim sprzętem elektronicznym i rozwijaniem technologii open-source. Nie ma nic lepszego niż długi spacer.

(ur. 1986) – absolwentka socjologii w ramach Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Interesuje się prawami pracowniczymi. Próbuje wyznawać zasadę Churchilla: no sports, ale czasem robi ustępstwa na rzecz biegania.

(ur. 1989) – antropolożka kultury i amerykanistka, uczuciowo i społecznie zaangażowana anarchistka i feministka. Świadoma klasowo prekariuszka. Psiamama.

mieszka we Wrocławiu, doktorant na Wydziale Nauk Historycznych i Pedagogicznych Uniwersytetu Wrocławskiego. Krytyk literacki, pisze głównie o poezji najnowszej. Członek redakcji „8. Arkusza Odry” oraz „Praktyki Teoretycznej”. Należy do Polskiej Sieci Dochodu Podstawowego.

absolwent Uniwersytetu Nowojorskiego, redaktor portalu lewicowego czasopisma „In These Times”. Publikuje m.in. w „Jacobinie”, „Guardianie”, „The Nation”.

– amerykański aktywista obywatelski. W działalność społeczną zaangażowany od kilkudziesięciu lat, brał udział m.in. w słynnych protestach w obronie nielegalnego parku stworzonego przez studentów z Berkeley (1969 r.). Aktywnie wspiera kampanie m.in. na rzecz społecznej kontroli nad wielkim biznesem, zajmuje się działalnością badawczą i publicystyczną – jego teksty znaleźć można m.in. na łamach „Yes!” oraz „Chicago Tribune”. „Od zawsze” związany z okolicami San Francisco, obecnie zarabia tam na życie jako konsultant informatyczny.

– z wykształcenia polonistka, z zamiłowania feministka. Na co dzień szerząca lewacką i feministyczną propagandę na instagram.com/pok0chawszy. Prywatnie kocia mama, zakochana w poezji Haliny Poświatowskiej.

(1854–1938) – urodzony w Pradze, był od młodości działaczem Socjaldemokratycznej Partii Austrii oraz Socjalistycznej Partii Niemiec, należał do liderów ruchu socjalistycznego w tych krajach oraz stanowił wpływową postać w łonie światowej lewicy. Wybitny teoretyk socjalistyczny, popularyzator marksizmu, założyciel i przez kilkadziesiąt lat redaktor pisma „Die Neue Zeit”, najważniejszego europejskiego pisma lewicowego. Autor ogromnej liczby książek, broszur, artykułów teoretycznych i publicystycznych. Demokratyczny socjalista, jeden z pierwszych lewicowych krytyków rządów bolszewickich.

czeski socjolog, ekolog i publicysta, profesor Uniwersytetu Ostrawskiego. Autor licznych książek naukowych i popularyzatorskich poświęconych teorii modernizacji i globalizacji, historii socjologii, problematyce państwa opiekuńczego i ochronie środowiska. W 2014 r. został wybrany eurodeputowanym jako niezależny kandydat z listy wyborczej Czeskiej Partii Socjaldemokratycznej.

dziennikarz, publicysta, bloger. Publikował m.in. na łamach magazynu „Red Pepper”, miesięcznika „New Internationalist” i portalu „Sabotage Times”. Autor książki „Punk Football. The Rise of Fan Ownership in English Football”. Kibic Evertonu od piątego roku życia.

pracował w redakcji strony internetowej telewizji Al Jazeera. Obecnie zajmuje się obsługą klientów w kinie. Jest członkiem Partii Pracy.

(ur. w 1922 r. w Wilnie) – oficer Armii Krajowej, powstaniec warszawski, więzień sowieckich łagrów na pustyni Kara-Kum. Profesor nauk ekonomicznych i teoretyk zarządzania. Kierownik projektów ONZ w Afryce Środkowej. Wykładał na kilkudziesięciu uniwersytetach w Polsce i na świecie. Obecnie pracownik naukowy Akademii Leona Koźmińskiego w Warszawie. Autor najbardziej znanego opracowania z zakresu polskiej transformacji ustrojowej – „Patologii transformacji”.

(ur. 1972) – angielski pisarz, publicysta i dziennikarz, aktywista społeczny i ekologiczny; z wykształcenia historyk. Jego aktywność obywatelska zaczęła się na studiach, kiedy zaangażował się w akcję przeciwko budowie autostrad, za co został aresztowany. W 2001 r. znalazł się na liście „10 największych rozrabiaków Wielkiej Brytanii”. Jego teksty ukazują się na łamach pism głównonurtowych („The Guardian”, „Independent”, „Le Monde”, „New Statesman”) i niezależnych (m.in. „The Ecologist”, do którego redakcji swego czasu należał). Autor książkowych reportaży o ruchu antyglobalistycznym („One No, Many Yeses”) oraz na temat niszczenia angielskiego krajobrazu i lokalnych więzi społecznych („Real England”). Jak sam mówi, stara się wskazywać powiązania między ludźmi a miejscami, polityką a życiem jednostek – tak, by zaczęły się interesować procesami, które dzieją się wokół nich. Jeden z głównych animatorów ambitnej inicjatywy, której celem jest wypracowanie nowego języka opisu rzeczywistości w obliczu kryzysu cywilizacyjnego i ekologicznego (zob. www.dark-mountain.net). Pracował m.in. w centrum rehabilitacji orangutanów na Borneo, był pokojowym obserwatorem podczas rewolucji zapatystowskiej w Meksyku i sprzątaczem w barze sieci McDonald’s. Autor nagradzanych wierszy. Mieszka na Tamizie, w pobliżu Oxfordu. Strona internetowa: www.paulkingsnorth.net.

– z wykształcenia politolog, z zawodu księgowy, z zamiłowania historyk na trudnym odcinku popularyzacji dziejów polskiej lewicy.

(ur. 1975) – filozof i publicysta zainteresowany problematyką polityczną i społeczno-gospodarczą Europy oraz Trzeciego Świata. Publikował m.in. w „Dziś”, „Znakach Nowych Czasów”, „Obywatelu”, „Rzeczpospolitej”, „Portalu Spraw Zagranicznych”, internetowym magazynie „Kontakt”. Stale współpracuje z portalem „Rebelya.pl” oraz Polskim Radiem Internetowym 24.pl. Lubi klasyczny brytyjski punk ‘77, nową falę i języki słowiańskie.

profesor Institut Mines-Télécom Business School we Francji. Wcześniej pracował na uczelniach w Wielkiej Brytanii, Szwecji i Polsce. Jego zainteresowania naukowe obejmują rozliczne aspekty teorii organizacji, m.in. przestrzeń organizacyjną, doświadczanie rzeczywistości organizacyjnej, nadawanie sensu i procesy narracyjne związane z organizowaniem. Publikował artykuły w licznych pismach naukowych, m.in. w „Organization Studies”, „Management Learning”, „Organization” oraz „Annals of Tourism Research”. Wspólnie z Zygmuntem Baumanem, Ireną Bauman i Moniką Kostera, opublikował książkę pt. „Zarządzanie w płynnej rzeczywistości”.

Student filologii serbskiej w ramach Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim. Członek Komitetu Kryzysowego Humanistyki Polskiej.

Urodzony w 1992 roku. Z wykształcenia anglista, z zawodu anglista oraz copywriter, hobbystycznie piszący rymowane teksty, bo nie lubi słowa „wiersze”. Całe życie związany z miastem Siedlce.

– ekonomista, od lat w sektorze pozarządowym. Na stałe związany z Fundacją Inicjatyw Społeczno-Ekonomicznych, gdzie pełni stanowisko eksperta rynku pracy. Jest członkiem rady Fundacji Aktywizacja, a współpracuje m.in. z agencją zatrudnienia Randstad, Orange Digital Center i Komitetem Dialogu Społecznego Krajowej Izby Gospodarczej. Tłumacz z języka angielskiego – przełożył „Finanse po zawale. Od euforii finansowej do gospodarczego ładu” Paula Dembinskiego oraz „Kryzys ekonomiczny i kryzys wartości” Simony Beretty i Paula Dembinskiego.

literaturoznawczyni, krytyczka literacka i filmowa, publicystka. Publikowała m.in. w „Gazecie Wyborczej”, „Krytyce Politycznej”, „Wakacie Online”. Kuratorka Galerii Dobro w Olsztynie.

Był architektem, prekursorem w Polsce uwzględniania wątków ekologicznych w architekturze, urbanistyce i planowaniu przestrzennym. Przez wiele lat był działaczem ekologicznym i współtwórcą wielu inicjatyw na rzecz ochrony przyrody. Założył organizację Pracownia na rzecz Wszystkich Istot, która organizowała wiele odważnych kampanii w celu ochrony polskiego dziedzictwa przyrodniczego, m.in. na rzecz objęcia całej polskiej części Puszczy Białowieskiej parkiem narodowym i jej skutecznej ochrony przed wycinką drzew i eksploatacją przez leśników. Był także twórcą i pierwszym redaktorem naczelnym pisma „Dzikie Życie”. W latach 2000-2003 był stałym współpracownikiem i felietonistą „Obywatela”. Zmarł w roku 2015.

– doktor habilitowany, profesor socjologii na Uniwersytecie Gdańskim, gdzie pełni także stanowisko Dyrektora Instytutu Socjologii oraz Przewodniczącego Rady Dyscypliny Nauki socjologiczne. Naukowo zajmuje się przede wszystkim socjologią sportu. W ostatnich latach napisał i opublikował kilka książek na temat kultury kibicowania, jego artykuły ukazują się w najważniejszych międzynarodowych czasopismach naukowych na świecie. Obecnie prowadzi badania dotyczące transformacji piłki nożnej w Polsce po 1989 roku.

Polska socjolożka, jest profesorem tytularnym w dziedzinie nauk ekonomicznych (2004) oraz humanistycznych (2017). Pracuje jako profesor zwyczajny na Wydziale Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, a także jako profesor na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Södertörn w Szwecji i w Institut Mines-Telecom Business School we Francji. Była także profesorem zwyczajnym na Uniwersytecie w Durham University w Wielkiej Brytanii. Opublikowała ponad 40 książek i znaczącą ilość artykułów naukowych poświęconych tematyce socjologii organizacji i zarządzania. Jej zainteresowania badawcze dotyczą m.in. wyobraźni organizacyjnej i dezalienacji pracy. Również pisze i publikuje poezję w języku polskim, szwedzkim i angielskim. www.kostera.pl

jest doktorantką na Wydziale Nauk Politycznych Uniwersytetu Eötvös Loránd w Budapeszcie. Pracuje w węgierskiej filii Fundacji im. Friedricha Eberta, gdzie od 2012 roku szefuje regionalnemu programowi „Równość płci w Europie Środkowo-Wschodniej”. Redaktorka m.in. „Solidarity in Struggle: feminist perspectives on neo-liberalism in East-Central Europe” (2016).

urodził się w 1986 r. w Oświęcimiu, mieszka w Krakowie. Politolog. Członek Spółdzielni Ogniwo. Pracuje w firmie budowlanej.

polski korespondent magazynu „Green European Journal”, autor lub współautor szeregu materiałów i opracowań, poświęconych m.in. wizji Zielonego Nowego Ładu w Polsce, tworzenia zielonych miejsc pracy, podatków ekologicznych czy wpływu zmian klimatu na zdrowie publiczne. Jego artykuły pojawiały się m.in. w „Przekroju”, „Rzeczpospolitej”, „Zielonych Wiadomościach” oraz w serwisie internetowym Krytyki Politycznej.

– doktor nauk o zdrowiu, epidemiolożka, absolwentka zdrowia publicznego na Wydziale Nauk o Zdrowiu Uniwersytetu Jagiellońskiego Collegium Medicum. Jej zainteresowania naukowe skupiają się wokół klasycznych, ale i nowych determinantów chorób cywilizacyjnych (w szczególności chorób układu krążenia), a także zapobiegania chorobom zakaźnym. Autorka i współautorka prac naukowych opisujących znaczenie psychospołecznych czynników ryzyka i ich związek ze stanem zdrowia mieszkańców Europy Środkowo-Wschodniej.

Informacja w Wikipedii

współpracownik „Nowego Obywatela”.

etyk, filozof społeczny, pracownik Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej, autor książki „Etyka neoliberalizmu”, laureat nagrody „Ethics and Trust in Finance Global Prize”.

(ur. 1990) – historyk myśli politycznej, dziewiętnastowiecznik, doktorant w Zakładzie Myśli i Kultury Politycznej IH UAM. Zainteresowania badawcze oscylują wokół historii polskiej myśli lewicowej, historii ruchów rewolucyjnych, historii pojęć, peryferyjnej nowoczesności oraz metodologii historii. Publikował m.in. w „Klio: czasopismo poświęcone dziejom Polski i powszechnym”, „Sensus Historiae”, „Historia i Polityka”, „Historia Slavorum Occidentis”. Redaktor afiliowany „Praktyki Teoretycznej”.

(ur. 1991) – socjolożka, społeczniczka, założycielka i redaktorka naczelna magazynu „Codziennik Feministyczny”, ukazującego się w internecie od 2013 roku (www.codziennikfeministyczny.pl). Współzałożycielka „Porozumienia Odzyskać Wybór”, koalicji organizacji, grup i osób, walczących o prawo do aborcji. Była członkini „Porozumienia Kobiet 8 Marca”, współorganizatorka warszawskich „Manif”. Inicjatorka projektu #MiałamAborcję, który powstał w odpowiedzi na milczenie i strach towarzyszące osobom decydującym się na przerwanie ciąży w Polsce. Jej zainteresowania naukowe koncentrują się wokół historii idei, ze szczególnym uwzględnieniem historii ruchu robotniczego w Polsce i we Włoszech oraz polityki naukowej i procesu odbudowy szkolnictwa wyższego w powojennej Polsce.

(ur. 1991) – dziennikarka. Recenzuje literaturę faktu i pisze artykuły o ekonomii społecznej. Magistrantka w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Warszawskiego, w trakcie studiów prowadziła badania w Barcelonie, a obecnie w Marinaledzie, komunistycznej wiosce na południu Hiszpanii

Profesor wizytujący w Swarthmore College w USA. Podczas 25 lat swojej działalności społecznej prowadził warsztaty z obywatelskiej aktywności oraz projekty na poziomie lokalnym i ogólnokrajowym. Brali w nich udział anarchiści, górnicy, birmańscy partyzanci i wiele innych grup. Jest autorem wielu publikacji, m.in. „Strategizing for a Living Revolution” (2004). Współautor książki „A Manual for Direct Action”, czyli podręcznika działań bezpośrednich.

(ur. 1977) – profesor nadzwyczajny nauk politycznych w Boston College i starszy wykładowca w Center on the United States and Europe Brookings Institutions. Autor książki „The Emancipation of Europe’s Muslims” (2012).

– absolwentka Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacje Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego, piosenkarka.

– analityk w zespole gospodarki cyfrowej w Polskim Instytucie Ekonomicznym. Przygotowuje doktorat o polityce przemysłowej na Uniwersytecie Warszawskim oraz paryskim Inalco. Kibic Widzewa Łódź i Zwierzynieckiego Kraków.

Wciąż ale nie na zawsze omdlałe wahadło
Na zawsze niedojrzały tylko on wie jak śmieszny

dyrygent

Michael Lind (ur. 1962) – amerykański pisarz, myśliciel i publicysta. Współzałożyciel New America Foundation – amerykańskiego centrolewicowego think tanku; współtwórca pisma „New America”. Wykładał na Harvardzie i na Uniwersytecie Johnsa Hopkinsa. Publikował m.in. w „Politico”, „The National Interest”, „Financial Times”, „New Yorkerze”,  „Democracy Journal”, „The New Republic”. Pisał o historii, gospodarce i polityce zagranicznej, ale jest także autorem poezji, powieści oraz książek dla dzieci. Autor kilku książek, m.in. „A land of promise: An economic history of the United States” (2012).

Maciej Łata (ur. 1982) – mieszka i pracuje w Małopolsce. Prywatnie interesuje się muzyką i jej społecznymi uwikłaniami. Publikował m.in. w magazynie Folk24, portalach muzykatradycyjna.pl i już nieistniejącym folkwkrakowie.pl. Szczególnie zajmują go nowe odczytania muzycznych tradycji i wydawnictwa z małych wytwórni.

(ur. 1985) – sinolog, tłumacz języka chińskiego, absolwentka sinologii UW, sinologii Uniwersytetu w Xiamen (Chiny) oraz handlu zagranicznego SGH. Interesuje się procesami globalizacji, problemami związanymi z transformacją Chin po 1978 r. oraz rozwojem i współpracą państw ASEAN i BRICS. Współpracuje z Centrum Inicjatyw Międzykulturowych, prowadzi autorską audycję Ex Oriente w radiu Bemowo.fm, w wolnych chwilach uskutecznia rajzy po Warszawie.

Fred Magdoff – emerytowany profesor gospodarki rolnej na Uniwersytecie w Vermont. Wraz z Johnem Bellamy Fosterem jest współautorem książek „The Great Financial Crisis” (2009) i „What Every Environmentalist Needs to Know About Capitalism” (2011).

(ur. 1992) – stały współpracownik Nowego Obywatela, dziennikarz, kiedyś copywriter. Interesuje się tematyką społeczną i środowiskową, a najbardziej ich przecięciem.

(ur. 1978) – przyrodnik, z zainteresowaniem i sympatią spogląda na tzw. hipotezę Gai, autorstwa Jamesa Lovelocka. Lubi przemieszczać się przy użyciu własnych sił, stąd rower i narty biegowe są mu nieocenionymi przyjaciółmi. Miłośnik tego, co lokalne i nieuchwytne, czego nie da się w prosty sposób przenieść w inne miejsce. Każdą wolną chwilę spędza na łonie Natury. Dumny ojciec Olafa.

członek partii Razem i Spółdzielni Ogniwo. Publikował artykuły m.in. w „Borussii” i „Barbarzyńcy”.

(ur. 1987) – współzałożyciel think tanku WE the CROWD, absolwent stosunków międzynarodowych oraz dziennikarstwa na UŁ, student zarządzania – także na UŁ. Racjonalista, humanista, ateista i idealista, szukający właściwych środków do właściwych celów.

pseudonim autora, który z przyczyn zawodowych wolał pozostać anonimowy. Na łamach „Nowego Obywatela” regularnie publikuje krytyczne analizy polskiej rzeczywistości oraz proponuje strategiczne i systemowe programy naprawcze.

(ur. 1987) – analityk, dziennikarz, aktywista – nie był jeszcze tylko ministrem. Absolwent politologii i profilaktyki społecznej (UW). Obecnie student University of Haifa. Pisze pracę magisterską na temat obecności wizerunku ofiary w polityce informacyjnej Israel Defence Forces. Członek partii Zieloni 2004.

– doktor nauk humanistycznych, autor polskiego przekładu książki „Społeczeństwo, w którym zwycięzca bierze wszystko” Roberta Franka i Philipa Cooka, autor książek „Język neoliberalizmu” (2017) i „Gniew” (2020). Stały współpracownik „Nowego Obywatela”.

Pasjonat słowa pisanego w każdej formie, co poskutkowało wydaniem trzech książek (m.in. „Bez wytchnienia”) i wielu nieformalnych treści upychanych do „szuflady”. Obecnie na etapie tworzenia tekstów rapowych z nadziejami utrwalenia ich na płycie. Zainteresowany szeroko pojmowaną tematyką spraw społecznych, socjalnych, praw pracowniczych i wszelakich ruchów emancypacyjnych.

(ur. 1993) – z zawodu programista, absolwent psychologii na UMCS w Lublinie. Przyszły mieszkaniec Podkarpacia. Fan pism Gilberta Keitha Chestertona. Interesuje się doktrynami politycznymi oraz Katolicką Nauką Społeczną.

Absolwent Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu. Student Szkoły Głównej Handlowej W Warszawie.

adiunkt na wydziale fizyki Uniwersytetu Bostońskiego. Zajmuje się teoretycznymi problemami, jakie pojawiają się na styku fizyki i biologii.

(ur. 1954) – dziennikarka, zwolniona z pracy w stanie wojennym, w latach 80. redaktorka podziemnego pisma „Karta”, później m.in. prywatny wydawca. W latach 1996-1997 wiceprezes Społecznego Instytutu Ekologicznego, uczestniczka ruchu kobiecego. Założycielka i pierwszy Prezes Zarządu Stowarzyszenia Forum Mediacji i Mediatorów, inicjatorka powstania Ośrodka Mediacji Rodzinnych przy Fundacji „Zadbać o świat”. Autorka wydanej w podziemiu i nagrodzonej przez Fundację „Polcul” książki o wydarzeniach marca 1968 w Polsce oraz współautorka (z Wojciechem Eichelbergerem) bestsellera „Jak wychować szczęśliwe dzieci”. Stała współpracowniczka „Nowego Obywatela”.

Bartosz Migas – łodzianin, na politycznej lewicy od jesieni 2015, Radny Rady Krajowej partii Razem.

(ur. 1992) – badacz dyskursu politycznego Europy Środkowej i Bałkanów, okazjonalny publicysta i prozaik. Absolwent filologii serbskiej (2014) i chorwackiej (2016) w ramach Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim. Szczególnie zainteresowany sprawą miejską w Krakowie, Belgradzie i Wiedniu.

wykwalifikowany pracownik leśny, przyrodnik, pedagog, współpracownik ekologicznego miesięcznika „Dzikie Życie”, prezes Stowarzyszenia MOST, specjalista ds. zarządzania zasobami przyrody i środowiska, psychoterapeuta.

(ur. 1964) – działacz państwowy, związkowy i polityczny. W latach 80. związany z opozycją demokratyczną, m.in. członek Międzyzakładowego Robotniczego Komitetu „Solidarności”, redaktor i drukarz prasy podziemnej, w tym „Robotnika”. W 1987 r. brał udział w reaktywacji Polskiej Partii Socjalistycznej, w okresie 1988-1990 wchodził w skład rady naczelnej PPS-Rewolucja Demokratyczna, po kongresie zjednoczeniowym (1990) wszedł w skład Centralnego Komitetu Wykonawczego PPS, któremu przewodniczył w latach 1996-2001. Na początku lat 90. pracownik Regionu Mazowsze NSZZ „Solidarność” i ekspert Komisji Krajowej związku ds. bezrobocia, w latach 1993-1997 poseł PPS wybrany z listy SLD, w okresie 1997-2000 kierował biurem zespołu posłów i senatorów OPZZ. Współzałożyciel i w latach 1999-2001 przewodniczący związku zawodowego Konfederacja Pracy, zrzeszającego m.in. pracowników supermarketów. Od 2002 r. doradca ministra pracy i polityki społecznej, od 2003 r. dyrektor departamentu rynku pracy w Ministerstwie Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej. W latach 2004-2005 kolejno: podsekretarz stanu we wspomnianym resorcie, następnie w Ministerstwie Polityki Społecznej, wreszcie sekretarz stanu w MPS; był m.in. sekretarzem zespołu przygotowującego Narodową Strategię Integracji Społecznej, koordynował prace nad Krajowym Planem Działań na rzecz Integracji Społecznej oraz Strategią Polityki Społecznej 2007-2013. W latach 2005-2009 radca ministra w Ministerstwie Rozwoju Regionalnego, m.in. autor ustawy o zatrudnieniu socjalnym i ustawy o spółdzielniach socjalnych. Członek rady programowej Wspólnoty Roboczej Związków Organizacji Socjalnych WRZOS, członek Rady Ekspertów Społecznych, a następnie członek Komitetu Wykonawczego Polskiego Komitetu Europejskiej Sieci Przeciwdziałania Ubóstwu (EAPN). Przedstawiciel strony związkowej Trójstronnej Komisji ds. Społeczno-Gospodarczych w powołanym przez premiera Zespole ds. rozwiązań systemowych w zakresie ekonomii społecznej. Od listopada 2010 r. przewodniczy Komisji Polityki Społecznej OPZZ oraz jest prezesem zarządu Ogólnopolskiego Związku Rewizyjnego Spółdzielni Socjalnych. Pracownik spółdzielni socjalnej „Opoka” w Kluczach.

ur. w 1983 w Bliżynie (woj. świętokrzyskie), absolwentka Instytutu Socjologii UJ. Blogerka, badaczka społeczna i doktorantka (w tej właśnie kolejności). Współtworzy portal „Nowe Peryferie”, prowadzi bloga „polkapoandaluzyjsku.blogspot.com”, poświęconego Andaluzji (gdzie pomieszkuje) i Maroku (które często odwiedza). Krytyczna z lekkim skrzywieniem postkolonialnym.

Krzysztof Molenda – w Polsce radca prawny, od kilku lat na emigracji, gdzie przez Kalifornię i Buenos Aires trafił do Urugwaju, gdzie zamieszkuje na stałe. Obecnie, oprócz zawodowego wspierania polskich firm i obywateli  w dorzeczu La Platy, w ramach działalności społecznej uczestniczy prowadzi bloga RewolucjaEnergetyczna.wordpress.com oraz uczestniczy w procesie modernizacji urbanistyki i transportu w Montevideo.

doktor filozofii, redaktor czasopisma naukowego „Praktyka Teoretyczna”, lewicowy aktywista z Górnego Śląska.

(ur. 1980)&nbsp;– krytyk literacki z&nbsp;zawodu, publicysta z&nbsp;wyboru, wrocławianin z&nbsp;pochodzenia. Zafascynowany historią i&nbsp;literaturą PRL, szczególnie powieścią milicyjną. Miłośnik szeroko rozumianej powieści kryminalnej i&nbsp;niepopularnych teorii ekonomicznych, o&nbsp;których pisuje w&nbsp;dziale społecznym kwartalnika „Rita Baum”.

Łukasz Muniowski – obronił doktorat z literatury amerykańskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Adiunkt w Katedrze Filologii Angielskiej Wszechnicy Polskiej. Jego teksty ukazywały się także w Czasie Kultury, Krytyce Politycznej, Wirtualnej Polsce, Filozofuj! i Dwutygodniku.

– profesor nauk prawnych, specjalistka w zakresie prawa pracy, pracuje na Wydziale Prawa i Administracji UAM w Poznaniu. Stypendystka rządu Republiki Francuskiej w Paryżu na Uniwersytecie Paris Nanterre X. W 2011 otrzymała stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego dla Wybitnego Młodego Naukowca. Autorka kilku książek, m.in. „Zatrudnienie niepracownicze”, „Porozumienia zbiorowe jako źródło prawa pracy”, „Polskie prawo pracy a społeczna nauka Kościoła. Studium prawno-społeczne”, „Prawo pracy: czyje? Res publica! O stosunku pracy teoretycznoprawnie”, „Prawo podmiotowe w prawie pracy – a względem »kogo«? Spór o prawny charakter prawa pracy”. Dyrektor Centrum Badań Zaawansowanych Człowiek i Społeczeństwo na Uniwersytecie Adama Mickiewicza.

Andrzej Muszyński (ur. 1984) – pochodzi z Krzykawy. Pisarz, reportażysta, eseista. Autor „Południa” nominowanego do Nagrody im. B. Pawlak (2013), prozatorskiej „Miedzy” (2013) nominowanej do Nagrody Literackiej Gdynia w kategorii proza, reportażowej książki o Birmie pt. „Cyklon” (wszystkie w Wydawnictwie Czarne) oraz powieści „Podkrzywdzie” nominowanej do Paszportów „Polityki”. Prowadzi gospodarstwo na Jurze. Na łamach „Obywatela” publikuje od roku 2006.

– post-doctoral researcher na uniwersytecie KU Leuven w Belgii, doktor nauk prawnych. Naukowo zajmuje się zatrudnieniem na platformach cyfrowych oraz naruszeniami i obchodzeniem prawa pracy. Autor książki „Polityka regulacji zatrudnienia w Polsce. Kryzys ekonomiczny a destandaryzacja stosunków pracy” (2019).

Jesse Myerson – pisarz i aktywista mieszkający w Nowym Jorku. Autor książki „Onward: An Occupier’s Guide to Understanding the Current Crisis”. Pisuje m.in. do pism „Dissent Magazine i „Jacobin”.

Informacja w Wikipedii

Debbie Nathan (ur. 1950) – amerykańska dziennikarka i pisarka. Specjalizuje się w tematyce imigracji, z naciskiem na sytuację kobiet. Autorka kilku książek, w tym „Women and Other Aliens: Essays from the US-Mexico Border”.

– dyrektor studiów magisterskich w&nbsp;szkole architektury w&nbsp;Plymouth University (UK), pracował jako Principal Urban Designer w&nbsp;firmie Colin Buchanan w&nbsp;Dublinie oraz w&nbsp;National Institute for Regional and Spatial Analyses na Uniwersytecie w&nbsp;Maynooth w&nbsp;Irlandii; teoretyk miasta. Autor książek „Ideologie w&nbsp;przestrzeni. Próby demistyfikacji” (Kraków 2005), „Miasto jako idea polityczna” (Kraków 2008, wydanie angielskie Plymouth 2011), Dziury w&nbsp;całym. Wstęp do miejskich rewolucji” (Warszawa 2012, wydanie angielskie Waszyngton 2012), „Re-industrialisation and progressive urbanism” (Nowy Jork 2015), „[Architecture and Urbanism of] Radical Inclusivity” (Barcelona 2015) oraz w&nbsp;przygotowaniu „Autonomia, terytorium i&nbsp;ekonomia mocy. Studia nad miastem po-kapitalistycznym” (Warszawa 2016). www.plugincitizen.com

Krzysztof Nawratek – dyrektor studiów magisterskich w szkole architektury w Plymouth University (UK), pracował jako Principal Urban Designer w firmie Colin Buchanan w Dublinie oraz w National Institute for Regional and Spatial Analyses na Uniwersytecie w Maynooth w Irlandii; teoretyk miasta. Autor książek „Ideologie w przestrzeni. Próby demistyfikacji” (Kraków 2005), „Miasto jako idea polityczna” (Kraków 2008, wydanie angielskie Plymouth 2011), Dziury w całym. Wstęp do miejskich rewolucji” (Warszawa 2012, wydanie angielskie Waszyngton 2012), „Re-industrialisation and progressive urbanism” (Nowy Jork 2015), „[Architecture and Urbanism of] Radical Inclusivity” (Barcelona 2015) oraz w przygotowaniu „Autonomia, terytorium i ekonomia mocy. Studia nad miastem po-kapitalistycznym”.

naukowiec związana z Uniwersytetem w Lund w Szwecji, specjalizująca się w tematyce ekologicznej i zmian klimatycznych w kontekście społecznym, doktoryzowała się na Uniwersytecie Stanforda.

pseudonim specjalisty w dziedzinie społecznej odpowiedzialności biznesu, od 10 lat w branży. Współpracował z międzynarodowymi korporacjami oraz firmami z sektora MŚP w Polsce oraz za granicą. Doświadczony audytor, autor publikacji na temat zrównoważonego rozwoju.

elektromonter w Zakładzie Przeróbki Mechanicznej Węgla LW Bogdanka, działacz społeczny i związkowy, obecnie przewodniczący Zarządu Zakładowego Związku Zawodowego „Przeróbka”.

– doktorantka na Wydziale Polityki i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu w Sheffield oraz członkini Kolektywu Interwencji Społecznych w Sofii.

Andrzej W. Nowak – pracownik Instytutu Filozofii Uniwersytetu Adama Mickiewicza, doktor habilitowany filozofii w specjalności filozofia społeczna. Interesuje się problematyką z zakresu ontologii społecznej, społecznych studiów nad nauką oraz socjologią wiedzy. Popularyzator na gruncie polskim teorii nowoczesnego systemu-świata Immanuela Wallersteina, szczególnie zainteresowany studiami nad półperyferyjnością. Ważną częścią jego zainteresowań jest badanie kontrowersji naukowo-społecznych. Autor książek „Wyobraźnia ontologiczna” i „Podmiot, system, nowoczesność” oraz współautor wraz z K. Abriszewskim i M. Wróblewskim książki „Czyje lęki? Czyja nauka? Struktury wiedzy wobec kontrowersji naukowo-społecznych”, a także kilkudziesięciu artykułów naukowych. Aktywny uczestnik życia naukowego i publicznego, okazjonalnie publicysta, obecny także w blogosferze.

aktywista miejski i społecznik, członek komitetu organizacyjnego Kongresu Ruchów Miejskich w latach 2012-2014, współtwórca Ruchu Społecznego „Szacunek dla Łodzi”, działacz Towarzystwa Opieki nad Zabytkami oraz Stowarzyszenia Fabrykancka. Ekspert w zakresie partycypacji społecznej, rewitalizacji i rozwoju lokalnego.

(ur. 1981) – etnografka, publicystka, pracownica socjalna. Autorka książek „Ziemia jałowa. Opowieść o Zagłębiu” (2018) oraz „Nie ma i nie będzie” (2022) poświęconych społecznym skutkom neoliberalnej „transformacji” i zniszczeniu przemysłu w Polsce. Członkini redakcji „Nowego Obywatela” i osoba odpowiedzialna za funkcjonowanie techniczno-organizacyjnego aspektu wydawania pisma.

(ur. 1976) – w roku 2000 współzałożyciel, a następnie redaktor naczelny „Obywatela”, a później „Nowego Obywatela”. Twórca koncepcji i redaktor portalu www.lewicowo.pl, funkcjonującego w latach 2009-2019. W latach 2001-2005 redaktor naczelny ekologicznego miesięcznika „Dzikie Życie”, a w latach 1997-2017 jego autor i współpracownik. Z wykształcenia socjolog, z zamiłowania społecznik. Od roku 1997 publicysta, autor kilkuset tekstów. Redaktor i pomysłodawca około 20 książek, w tym polskich przekładów prac Aldo Leopolda, Davida C. Kortena i Dave’a Foremana, a także wyborów tekstów zapomnianych lub mało znanych polskich myślicieli społeczno-politycznych, m.in. Edwarda Abramowskiego, Romualda Mielczarskiego, Jana Wolskiego, Jana Gwalberta Pawlikowskiego, Franciszka Stefczyka. Od 17. roku życia związany z działalnością społeczną. W wolnych chwilach pije wino (i pisze o nim na blogu http://literkibutelkikilometry.blogspot.com/), zbiera zioła i włóczy się po węgierskiej, czeskiej i słowackiej prowincji.

Hifumi Okunuki – wykładowczyni na kobiecym uniwersytecie Sagami. Zajmuje się historią prawną Japonii, badając w niej przykłady działania prawa pracy. Działa w związku zawodowym Zenkoku Ippan Tokyo General Union.

– publicysta specjalizujący się w tematyce polskiej i niemieckiej, były stały korespondent z Polski dzienników Frankfurter Rundschau i Berliner Zeitung.

francuska dziennikarka i redaktorka ekonomiczna, pracująca niegdyś m.in. w „L’Usine nouvelle”, „Monde”, „Challenges”, „La Tribune”, od roku 2006 związana z „Mediapart”. Autorka kilku książek o rodach biznesowych, niejasnym pochodzeniu fortun i oszustwach podatkowych.

(ur. 1978) – doktor socjologii, adiunkt na Uniwersytecie Warszawskim, członek zespołu „Krytyki Politycznej”, w latach 2013-2016 był przewodniczącym Partii Zieloni, ostatnio wydał książkę „Wodiczko. Socjoestetyka”.

Wiceprzewodniczący Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych. Doktor nauk humanistycznych w zakresie socjologii. Pracę na rzecz OPZZ łączył z pracą naukową w Instytucie Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Autor wielu publikacji naukowych i publicystycznych. Główne zainteresowania naukowe skupiają się na badaniu procesów charakterystycznych dla zbiorowych stosunków pracy. Do związku zawodowego wstąpił w 2001 r., mając 24 lata. Po 1,5 roku pracy, jako szeregowy pracownik ds. sprzedaży, współtworzył organizację związkową OPZZ „Konfederacja Pracy” w jednym z warszawskich marketów budowlanych. Został zwolniony z pracy za działalność związkową po zaledwie 10 dniach od utworzenia związku zawodowego. Wchodził w skład zarządu OPZZ „Konfederacja Pracy”. Od 2005 r. pracował początkowo jako radca, a później dyrektor Wydziału Międzynarodowego OPZZ. Od 2010 przez dwie kadencje pełnił funkcję członka Prezydium OPZZ i Rady OPZZ. Z ramienia OPZZ pełnił funkcję członka Zespołu ds. Międzynarodowych Trójstronnej Komisji ds. Społeczno-Gospodarczych, a po utworzeniu Rady Dialogu Społecznego wchodził w skład Zespołu ds. Międzynarodowych RDS. Był także ekspertem OPZZ w Grupie Roboczej RDS ds. europejskiego dialogu społecznego. W latach 2006–2016 pełnił funkcję zastępcy członka Komitetu Wykonawczego Europejskiej Konfederacji Związków Zawodowych; od 2006 jest zastępcą członka Rady Administracyjnej Europejskiej Fundacji na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy (Eurofound). Wielokrotnie wchodził w skład delegacji polskich pracowników na sesje Międzynarodowej Konferencji Pracy w Genewie.

redaktor i copywriter pracujący dla agencji marketingu internetowego. Autor tekstów o tematyce pracowniczej, społeczno-gospodarczej w prasie lokalnej i ogólnopolskiej. Publikuje między innymi w biuletynie komunikacji miejskiej „Pasażer”, Tygodniku Instytutu Spraw Obywatelskich i Tygodniku TVP. Niegdyś związany z takimi tytułami jak: Echo Dnia, Extra Gazeta, Pogotowie Dziennikarskie, ekonomiaspoleczna.pl. W latach 2015-2019 autor wielu interpelacji oraz pracownik biura poselskiego związkowca i posła na Sejm RP Bogdana Latosińskiego specjalizującego się w zagadnieniach związanych z transportem publicznym i prawami pracowniczymi.

Studiował stosunki międzynarodowe i prawo na UW. Członek Stowarzyszenia Miasto Jest Nasze. W swojej działalności społecznej skupia się na problemach polityki mieszkaniowej i pomocy lokatorom. Od czasu studiów interesuje się również takimi zagadnieniami, jak teoria sprawiedliwego opodatkowania czy dystrybucja dochodu w różnych grupach społecznych.

mieszka w Yorkshire w Północnej Anglii; jest absolwentem Wydziału Międzynarodowej Historii i Polityki na Uniwersytecie w Leeds; redaktor „The Meridian Magazine”, specjalizującego się w tematyce Europy Środkowej i Wschodniej; gra na perkusji w alt rockowym zespole The Elephant Trees.

– urbanista, członek Rady Północnej Okręgowej Izby Urbanistów do jej likwidacji, członek TUP i&nbsp;ISOCARP. Absolwent Wydziału Architektury Politechniki Gdańskiej. Od 2002&nbsp;r. praktykujący architekt-urbanista, doświadczenie zawodowe zdobywał w&nbsp;Polsce, Irlandii i&nbsp;Stanach Zjednoczonych. Od 2013&nbsp;r. pełni obowiązki głównego projektanta Miejskiej Pracowni Urbanistycznej w&nbsp;Łodzi.&nbsp;Od 2009&nbsp;r. związany z&nbsp;Politechniką Gdańską i&nbsp;Uniwersytetem Gdańskim jako nauczyciel akademicki i&nbsp;autor publikacji naukowych. Współpracował z&nbsp;czasopismami architektonicznymi („Architektura-Murator”, „Architektura i&nbsp;Biznes”), urbanistycznymi („Przegląd Urbanistyczny”) jako krytyk i&nbsp;autor. W&nbsp;latach 2011–2012 uczestniczył w&nbsp;rocznym stażu na Massachusets Institute of Technology. Brał udział w&nbsp;międzynarodowych programach wymiany, ucząc zagadnień związanych z&nbsp;planowaniem w&nbsp;Rosji i&nbsp;na Białorusi. Związany ze środowiskiem „Krytyki Politycznej”, uczestniczył w&nbsp;pracach Kongresu Ruchów Miejskich oraz prowadził seminaria i&nbsp;wykłady o&nbsp;tematyce miejskiej.

Lynn Parramore – analityczka w Institute of New Economic Thinking. Teoretyczka kultury, badająca sfery, gdzie przecinają się kultura i ekonomia. Współpracowała z agencją Reutera, Al Jazeerą i „Huffington Post”. W 2007 r. obroniła doktorat na Uniwersytecie Nowojorskim. Autorka kilku książek, m.in. „Corporations for the 99%” (współautor William Lazonicki) i „Reading the Sphinx”. Wykładała semiotykę.

(ur. 1987) – absolwentka Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, studiowała również w Instytucie Stosunków Międzynarodowych tej uczelni. Publikuje w „Dzienniku Gazecie Prawnej”. Interesuje się historią, w szczególności dwudziestoleciem międzywojennym. Pochodzi z Hrubieszowa.

profesor University of North Carolina w Chapel Hill. Zajmuje się badaniem nieświadomych i niezamierzonych aspektów myślenia i działania.

ur. 2001 – uczennica, pacjentka i aspirująca socjolożka.

(1875–1937) – angielski pisarz, myśliciel, działacz polityczny. Z zawodu architekt. W młodości członek Towarzystwa Fabiańskiego. Zrażony do socjalizmu etatystycznego, który uważał za kolektywistyczny (anty-indywidualistyczny), przeszedł na pozycje oryginalne i jako „wolny elektron” starał się opracować nową koncepcję, według własnych słów, „socjalizmu przyszłości”, który lepiej korespondowałby z przyrodzoną godnością i potencjałem twórczym człowieka. Z biegiem czasu zbliżył się także do ruchu dystrybucjonistycznego, z którym wszakże (m.in. ze względu na brak przynależności religijnej) jego relacje pozostawały napięte. Z biegiem czasu, uznawszy, że źródła degeneracji społecznej następującej w kapitalizmie należy szukać w niekontrolowanym procesie umaszynowienia produkcji, jaki miał miejsce podczas rewolucji przemysłowej, zaczął głosić radykalną tezę ustawowego ograniczenia stosowania maszyn w gospodarce i szeroko zakrojonego powrotu do produkcji rzemieślniczej. Krytykował tzw. naukowe zarządzanie pracą. Pisał przede wszystkim do czasopism „The New Age” oraz „G.K.’s Weekly”. Czerpał z dzieł Johna Ruskina oraz Williama Morrisa. Najważniejsze jego prace to „Restoration of the Guild System” (1906), „A Guildsman’s Interpretation of History” (1920) „Post-industrialism” (1922).

– absolwent politologii w Wyższej Szkole Finansów i Zarządzania w Warszawie. Koordynator Akademii Nowoczesnego Patriotyzmu w województwie mazowieckim i łódzkim. Redaktor aplikacji „Pola. Zabierz ją na zakupy”. Miłośnik sportu i superbohaterskiego kina.

Prawniczka specjalizująca się w prawie podatkowym. W ramach działalności społecznej od 2016 r. zaangażowana w warszawskie ruchy miejskie i lokatorskie. Jej główne zainteresowania to ekonomia dobrobytu, zwłaszcza w kontekście sprawiedliwości podatkowej, mieszkalnictwo i prawa lokatorów oraz historia i polityka Bałkanów, szczególnie Bośni i Hercegowiny, gdzie obecnie mieszka. Absolwentka Akademii Demokracji Socjalnej – programu stypendialnego Fundacji im. Friedricha Eberta dla młodych działaczy politycznych i społecznych.

– antropolożka, latynoamerykanistka i zielarka; związana z ruchem suwerenności żywnościowej Nyeleni Polska.

(ur. 1985) – dr nauk społecznych, ekspertka ds. zabezpieczenia społecznego i międzynarodowej porównawczej polityki społecznej. Pozazawodowo pochłania ją astronomia, podróże i malarstwo holenderskie. Warszawianka od pokoleń, prowadzi o mieście bloga (mojawarszawa.blox.pl). Pracuje w Instytucie Polityki Społecznej UW, współtworzy Fundację Kultury Brazylijskiej Terra Brasilis, współpracuje z Ośrodkiem Myśli Społecznej im. F. Lassalle’a i Fundacją Norden Centrum.

jest francuskim dziennikarzem z doświadczeniami w sektorach pozarządowym oraz wydawniczym. Pisze dla francuskiej progresywnej strony internetowej Basta! (bastamag.net) i jest redaktorem Obserwatorium Firm Ponadnarodowych – portalu poświęconego dostarczaniu informacji na temat francuskich korporacji.

jest popularyzatorem nauki, jako dziennikarz zajmuje się Unią Europejską. Publikował w „Nature”, „Guardianie”, „Scientific American”, „The EUobserver” i „Daily Telegraph”.

– od 1977 r. działacz KOR-owskiej opozycji: członek kolegium redakcyjnego „Robotnika”, sygnatariusz Karty Praw Robotniczych, reprezentant wrocławskiego Klubu Samoobrony Społecznej, współpracownik Niezależnej Oficyny Wydawniczej oraz Biura Interwencyjnego i Komisji Helsińskiej. W okresie Pierwszej „Solidarności” wiceprzewodniczący wałbrzyskiego MKZ i członek prezydium Zarządu Regionu Dolny Śląsk. Po ogłoszeniu stanu wojennego internowany. W roku 2007 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. Przez wiele lat mieszkał w USA, gdzie przez ponad dwie dekady pracował jako informatyk w wielkich amerykańskich firmach zajmujących się administracją ubezpieczeń medycznych: „Blue Cross Blue Shield”, „Oxford Health Plans” i „UnitedHealthcare”.

(ur. 1982) – socjolog, doktorant w Zakładzie Interesów Grupowych IS UMK; założycieli i prezes zarządu Fundacji Court Watch Polska. Doświadczenia z realizacji projektów badawczo-rozwojowych stara się przenosić na łono działań społecznych – ostatnio są to WokandaObywatelska.pl i PolskiSlad.pl.

działacz społeczny i ekologiczny, współtwórca inicjatywy Pacjent Europa. Członek chrześcijańskiej wspólnoty Formacja Transformacja. Mąż Magdaleny i tata Anieli.

(ur. 1988) – student V roku historii na Uniwersytecie Łódzkim. Interesuje się dziejami polskiej lewicy, międzywojenną Polską i historią myśli politycznej. Swoje najlepsze lata spędza w archiwach i bibliotekach. Socjaldemokrata. Związany z Klubem Krytyki Politycznej w Łodzi.

(ur. 1978) – pracując z osobami doświadczającymi bezdomności nabrała przekonania, iż nie ma bezdomności z wyboru, pracuje na rzecz obalenia negatywnego stereotypu osób wykluczonych mieszkaniowo, m.in. kontynuując z mieszkańcami Pensjonatu Socjalnego „Św. Łazarza” po śmierci o. Bogusława Palecznego budowę jachtu pełnomorskiego. Pracownik socjalny, Dyrektor Kamiliańskiej Misji Pomocy Społecznej, Przewodnicząca Rady Opiekuńczej KDS ds. Bezdomności, członek Rady Społecznej Rzecznika Praw Obywatelskich.

Dyrygent, kompozytor, instrumentalista, pedagog, popularyzator wiedzy o muzyce, wykładowca akademicki. Od 2011 roku jest prelegentem koncertów edukacyjnych Filharmonii Narodowej w Warszawie, od 2014 roku pracuje jako dyrygent-pedagog w Zespole Państwowych Szkół Muzycznych nr 1 w Warszawie. Od 2017 roku wykładowca Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina. Współpracuje jako dyrygent z orkiestrami symfonicznymi, kameralnymi, dętymi oraz teatrami muzycznymi na terenie całej Polski. Juror międzynarodowych konkursów dyrygenckich i kompozytorskich oraz organizator licznych konferencji naukowo-artystycznych.

(ur. 1980) – z wykształcenia geograf, ukończył także studia interdyscyplinarne Global Environmental Change na Uniwersytecie w Plymouth w Anglii. Pracuje jako nauczyciel geografii w warszawskich i łódzkich szkołach oraz jako wychowawca kolonijny. Współpracuje z Partią Razem.

socjolog, artysta, aktywista. Członek kolektywu Imperium Ducha. Pracuje w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Strona autorska: https://puldzian.net

(ur. 1974) – profesor prawa konstytucyjnego na Duke University w Stanach Zjednoczonych. Zajmuje się także kwestiami prawa własności i prawem związanym ze środowiskiem naturalnym. Jest autorem dwóch szeroko komentowanych książek: „For Common Things: Irony, Trust, and Commitment in America Today” (1999) i „Being America: Liberty, Commerce and Violence in an American World” (2003). W 2015 r. wydał książkę „After Nature: A Politics for the Anthropocene”.

Michał Rauszer – doktor nauk humanistycznych, adiunkt na Uniwersytecie Warszawskim. Etnolog i kulturoznawca. Zajmuje się badaniami nad buntami, rewolucjami i oporem społecznym. Aktualnie pracuje nad książką o pańszczyźnie i buntach chłopskich. Poza pracą amatorsko gra w piłkę nożną.

– doktor socjologii, socjolożka i kulturoznawczyni, pracuje na Wydziale Ekonomiczno-Socjologicznym Uniwersytetu Łódzkiego. Specjalizuje się w problematyce nierówności społeczno-ekonomicznych. Obecnie prowadzi porównawcze badania przemian polityk publicznych w Łodzi i fińskim Tampere.

publicysta, absolwent prawa i nauk politycznych Uniwersytetu Śląskiego.

pisarz, dziennikarz, twórca portalu „The Leveller”. Jego obszary zainteresowania to kooperatywy pracownicze, prawa kobiet, antropologia. Brytyjczyk mieszkający w USA.

redaktor, koordynator stron internetowych i dziennikarz diagonalperiodico.net – niezależnego, krytycznego portalu społeczno-politycznego. Mieszka w Madrycie.

doktorant w Instytucie Filozofii UW, redaktor czasopisma „Praktyka Teoretyczna” oraz portalu filozoficznego „Machina myśli”, działacz OZZ Inicjatywa Pracownicza.

– filozofka, psycholożka i lingwistka. Studiowała i prowadziła badania m.in. na Uniwersytecie Warszawskim, Uniwersytecie Loránda Eötvösa w Budapeszcie, Uniwersytecie w Porto, Uniwersytecie Oksfordzkim, Uniwersytecie Zagrzebskim oraz Norweskim Uniwersytecie Nauki i Technologii w Trondheim. Pracowała przez jakiś czas jako neuropsycholożka i neurorehabilitantka osób po ciężkich urazach mózgu. W czasie pobytu na Bałkanach zajmowała się zagadnieniami z zakresu psychologii konfliktów zbrojnych, stresu pourazowego i terroryzmu. Zarabia na siebie jako rekruterka. Pisze poezję i publicystykę. Od 18 lat związana z ruchami lewicowymi.

(ur. 1940 – zm. 2014) – z wykształcenia fizyk, w 1980 r. obronił doktorat w Instytucie Fizyki PAN, gdzie pracował od ukończenia studiów do usunięcia z pracy w 1983 r. W 1976 r. uczestnik akcji pomocy robotnikom Radomia. Od 1977 r. członek Komitetu Samoobrony Społecznej – Komitetu Obrony Robotników. Na przełomie lat 1979/80 założył Komisję Helsińską, zajmującą się dokumentowaniem przypadków łamania praw człowieka przez władze PRL. Był członkiem Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność” w pierwszym okresie jej działalności. W stanie wojennym ukrywał się przed SB i założył podziemne Radio „Solidarność”. Więziony w latach 1982-1984. Po uwolnieniu kierował reaktywowaną w podziemiu Komisją Interwencji i Praworządności NSZZ „Solidarność”. Organizował I Międzynarodową Konferencję Praw Człowieka w Krakowie (1988), II w Leningradzie (1990) i III – w Warszawie (1998). Po przemianach ustrojowych od 1989 r. do 2011 r. jako jedyny nieprzerwanie zasiadał w Senacie, kolejno z listy Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie (1989), jako kandydat niezależny (1991), z listy NSZZ „Solidarność” (1993), z listy Ruchu Odbudowy Polski (1997), z listy Bloku Senat 2001 (2001), z listy Prawa i Sprawiedliwości (2005 i 2007). W I, II i IV kadencji Senatu RP przewodniczył Komisji Praw Człowieka i Praworządności. Członek Rady Honorowej „Nowego Obywatela”.

angielski rolnik, właściciel ekologicznego gospodarstwa, działacz społeczny, związany m.in. z „Soil Association” – organizacją promującą gospodarstwa ekologiczne w Wielkiej Brytanii, ekspert Brytyjskiej Agencji Rozwoju Wsi, lider kampanii na rzecz niepasteryzowanego mleka, publicysta. W roku Julian został zaproszony do współpracy w Międzynarodowej Koalicji dla Ochrony Polskiej Wsi (ICPPC), obecnie prezes tej organizacji, od tamtej pory często przebywa w Polsce. Współtwórca m.in. kampanii „Polska wolna od GMO”. Stali słuchacze programu czwartego BBC i programu „Farming Today” (Rolnictwo Dzisiaj) mogli usłyszeć nagrane w 2007 r. comiesięczne „listy z Polski”, w których Julian Rose z pasją opisuje kryzys, w jaki spychane są polskie tradycyjne gospodarstwa rodzinne przez narzucaną korporacyjną globalizację.

etyk, filozof społeczny, pracownik Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej, autor książki „Hans Jonas o etycznej odpowiedzialności nauki i techniki”, współautor audycji Nowa Dekada.

działacz na rzecz rozwoju transportu publicznego, pochodzi ze stanu Maryland, USA. Jego najnowsza książka „Dead end” („Ślepy zaułek”) dotyczy polityk miejskich i transportowych.

od 25 lat konsultant specjalizujący się w obszarze zarządzania i komunikacji w organizacji. Stypendysta USAID, z wykształcenia socjolog.

Mateusz Różański (ur. 1988) – dziennikarz magazynu „Integracja” i portalu Niepelnosprawni.pl, zajmujący się tematyką niepełnosprawności w różnych aspektach: ekonomicznym, społecznym i zdrowotnym. Czytelnik „Obywatela” i „Nowego Obywatela” od 2002 roku.

(ur. 1988) – student ostatniego roku socjologii na Uniwersytecie Warszawskim, współzałożyciel Koła Naukowego Socjologii Publicznej, tłumacz i redaktor polskiej wersji „Globalnego Dialogu”, internetowego czasopisma Międzynarodowego Stowarzyszenia Socjologicznego. Wspiera zaangażowanie nauk społecznych i kibicuje wszelkim formom samoorganizacji społeczeństwa. Współpracuje z Fundacją Pole Dialogu oraz Pracownią Badań i Innowacji Społecznych „Stocznia”.

doktor, etnolog, filozof, literaturoznawca, pracuje w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego, autor m.in. „Scenariuszy kultury upokarzania. Studium z antropologii mediów” (2019) oraz „Kultury upokarzania w mediach” (2022).

współzałożyciel Centrum im. Ignacego Daszyńskiego, adiunkt w Instytucie Nauk o Polityce i Administracji UKSW.

(ur. 1983) – absolwent stosunków międzynarodowych Centrum Studiów Europejskich im. Jeanna Monneta UMK w Toruniu oraz Centrum Studiów Latynoamerykańskich Uniwersytetu Warszawskiego. Obserwator, poszukiwacz, cyklista, weganin.

(ur. 1970) – prezes zarządu szwedzkiej spółki inwestycyjnej Proventus AB. Absolwent magisterskich studiów menedżerskich na Wyższej Szkole Handlowej w Sztokholmie i Wharton Business School na Uniwersytecie Pensylwanii. Członek Europejskiej Rady Spraw Zagranicznych.

(ur. 1980) – uczestnik niezależnych inicjatyw społecznych. Ceni pluralizm, od lat współpracując w słusznej sprawie ze środowiskami o różnorodnej aksjologii (od ruchów wyznaniowych do radykalnej lewicy czy anarchistów). Obecne poszukiwania zaprowadziły go na niedogmatyczną lewicę. W wolnych chwilach drąży słabe punkty systemu gospodarczego i politycznego. Meloman, esteta-koneser i patriota lokalny Pomorza, ostatnio rozdarty między Trójmiastem a Warszawą.

Kamil Sasal (ur. 1986) – absolwent stosunków międzynarodowych oraz politologii o specjalizacji samorządowej. Obecnie doktorant historii na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach. Zajmuje się badaniem historii relacji między Kościołem katolickim a władzą partyjno-państwową w okresie 1944-1989, zbiorową pamięcią historyczną oraz historiografią. Oprócz tego publikuje artykuły na temat strategii bezpieczeństwa narodowego.

(ur. 1990) – lokalny patriota Nowej Huty. Kontakt przez www.sawczak.substack.com

(ur. 1971) – poeta, fotograf, podróżnik, politolog. Autor trzech tomów wierszy: „Krucha wieczność”, „Stan alfa” i „Luminal”.

(ur. 1938) – inżynier i ekonomista, doktor nauk technicznych, doktor nauk ekonomicznych, były wieloletni wykładowca uniwersytetu w Genewie. Założyciel i szef World Economic Forum, uznawanego za jedną z najbardziej wpływowych organizacji na świecie. Autor kilku książek, m.in. „The Fourth Industrial Revolution”, „Covid-19: The Great Reset” oraz przygotowywanej właśnie do druku „Stakeholder Capitalism”.

niezależny dziennikarz z Waszyngtonu, specjalizuje się w dziennikarstwie śledczym poświęconym tematyce związków wielkiego biznesu z filantropią, jego wpływowi na organizacje pozarządowe, konfliktom interesów na styku przedsiębiorczości i opinii publicznej. Badał wpływ fundacji Gatesów na opinię publiczną, wpływ sektora farmaceutycznego na instytucje naukowe za pomocą grantów dla nich, dotowanie inicjatyw społecznych przez McDonald’s, oddziaływanie korporacji na debatę naukową itp. Współpracuje z kilkoma amerykańskimi think tankami oraz z lewicowym pismem „The Nation”.

Jest dziennikarką – wolnym strzelcem, współpracującą głównie z „Dissent Magazine”. Studiowała historię starożytną i historię renesansu na Harvardzie. Obecnie mieszka w Nowym Jorku i pracuje w magazynie „New York Review of Books”. Powyższy artykuł jest fragmentem książki „The Feminist Utopia Project”.

– absolwent anglistyki, nauczyciel języka angielskiego, tłumacz i autor tekstów, publikuje m.in. w miesięczniku „Dzikie Życie” i w „Zielonych Wiadomościach”. Jest wieloletnim redaktorem „Zielonych Wiadomości”, członkiem Pracowni na rzecz Wszystkich Istot, ruchu na rzecz suwerenności żywnościowej Nyeleni Polska i Kooperatywy Spożywczej Dobrze, członkiem honorowym Stowarzyszenia Zielony Żurawlów.

(ur. 1973) – doktor habilitowany, profesor w Instytucie Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania PAN w Warszawie. Członek komitetów naukowych i problemowych: Nauk Geograficznych PAN (sekretarz naukowy), Nauk Demograficznych PAN, Badań nad Migracjami i Polonią PAN, Przestrzennego Zagospodarowania Kraju PAN, członek Głównej Komisji Urbanistyczno-Architektonicznej, Wiceprzewodniczący Polskiego Towarzystwa Geograficznego i Przewodniczący Komisji Geografii Osadnictwa i Ludności PTG. Od 20 lat zajmuje się geografią społeczno-ekonomiczną i gospodarką przestrzenną, w tym strukturami przestrzennymi ludności i przedsiębiorstw, rozwojem miast i regionów, migracjami, geografią transportu, planowaniem przestrzennym, estetyką krajobrazu. Autor ponad 400 publikacji z tego zakresu, w tym około 20 monografii. Koordynator i uczestnik wielu projektów, realizowanych dla instytucji międzynarodowych oraz centralnych i samorządowych podmiotów publicznych, w tym od 13 lat koordynator rządowych raportów nt. stanu i zaawansowania prac planistycznych w gminach.

czeska politolożka, pracownica naukowa Fundacji im. Friedricha Eberta. Ukończyła germanistykę i politologię na Uniwersytecie w Bochum. Jako wolontariuszka przez wiele lat angażowała się w kwestię stosunków czesko-niemieckich.

(ur. 1981) – absolwent ochrony środowiska. Od urodzenia mieszka na łódzkich Bałutach.

(ur. 1991) anglista, doktor nauk humanistycznych, badacz myśli Gilberta Keitha Chestertona, z przekonań radykał. Aktualnie zainteresowany duchowością taoistyczną i tradycją europejskiego anarchizmu. Miłośnik spacerów górskich i leśnych. Mieszka w Sosnowcu.

(ur. 1961) – amerykańska eseistka, pisarka i historyk, zaangażowana w ruch ekologiczny, feministyczny i inicjatywy na rzecz praw człowieka. W swoich tekstach szczególnie dużo uwagi poświęca kulturowym i politycznym znaczeniom krajobrazów, napisała również książkę o kulturowej historii chodzenia pieszo. Związana z magazynami „Orion” i „Harper’s”, publikuje także w wielu innych czasopismach. Autorka kilkunastu książek, w tym “Men Explain Things To Me” (polskie wydanie: „Mężczyźni objaśniają mi świat”, 2017). Jej twórczość uhonorowano m.in. prestiżową Lannan Literary Award oraz nagrodą przyznawaną przez krytyków literackich, National Book Critics Circle Award. Od urodzenia związana z Kalifornią, mieszka w San Francisco.

(ur. 1962) – działacz państwowy i analityk, ekspert w dziedzinie bezpieczeństwa narodowego i administracji publicznej. Absolwent Instytutu Historii Uniwersytetu Warszawskiego, Instytutu Podyplomowych Studiów Administracji Publicznej (IDHEAP ) w Lozannie oraz prestiżowej Narodowej Szkoły Administracji (ENA) w Paryżu. W latach 1992–1999 pracownik Ministerstwa Spraw Zagranicznych i Ministerstwa Obrony Narodowej, wicedyrektor w Departamencie Spraw Obronnych Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. W okresie 1999–2001 organizator, a następnie dyrektor Departamentu Bezpieczeństwa Powszechnego w MSW iA. Od 2001 do 2003 r. prorektor ds. studenckich w Wyższej Szkole Dziennikarskiej im. Melchiora Wańkowicza, a następnie zastępca dyrektora Studiów europejskich i atlantyckich w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej. W latach 2004–2005 członek Zespołu Doradców Prezydenta Warszawy, w okresie 2005–2007 podsekretarz stanu w MSW iA oraz szef Obrony Cywilnej Kraju (m.in. koordynator prac nad ustawą o zarządzaniu kryzysowym). W 2008 r. został doradcą szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego i przewodniczącym Zespołu BBN ds. analizy rozwiązań związanych z zapewnieniem bezpieczeństwa lotów VIP. Od października 2010 r. wykładowca w Krajowej Szkole Administracji Publicznej oraz członek Rady Służby Cywilnej. Współpracuje z Instytutem Studiów Politycznych PAN oraz Instytutem Sobieskiego. Autor licznych publikacji z dziedziny bezpieczeństwa narodowego.

– doktor nauk politycznych, specjalność stosunki międzynarodowe. Niedawno napisał pracę habilitacyjną pt. „Polistrategia bezpieczeństwa zewnętrznego Polski.
Ujęcie normatywne”, która znajduje się w druku. Adiunkt Warszawskiej Szkoły Zarządzania – Szkoły Wyższej, kierownik studiów podyplomowych w tej uczelni. Od 1993 r. społecznie pełni funkcję koordynatora Polskiego Lobby Przemysłowego im. Eugeniusza Kwiatkowskiego. Organizator inicjatyw kulturalnych, przewodniczący Rady Krajowej Robotniczych Stowarzyszeń Twórców Kultury oraz redaktor naczelny czasopisma ruchu RSTK pt. „Własnym Głosem”. Autor 5 tomików wierszy. Był koordynatorem prac Konserwatorium „O lepszą Polskę”, które w 2005 r. opublikowało „Raport o stanie państwa i sposobach jego naprawy”.

doktor habilitowany, profesor Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, historyk, infobroker, przewodniczący Rady Dyscypliny Naukowej Historia Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, członek Komitetu Nauk Historycznych Polskiej Akademii Nauk (na kadencję 2020–2023), członek Komisji Historii i Kultury Żydów Polskiej Akademii Umiejętności (PAU), w latach 2016–2019 visiting professor Narodowego Uniwersytetu Lwowskiego im. Iwana Franka. W roku akademickim 2017/2018 prowadził zajęcia w Levinsky College of Education w Tel Awiwie w ramach programu Erasmus Plus. Badania naukowe koncentruje na historii i kulturze Żydów w XIX i XX wieku, historii elit, historii masonerii, historii Galicji, historii Krakowa i Lwowa oraz historii Izraela. Wspólnie z Mateuszem Sroką wydał książkę pt. „Polskie korzenie Izraela. Wprowadzenie do tematu. Wybór źródeł” (Kraków-Budapeszt 2015). Pod wspólną redakcją z Batyą Brutin wydał tom studiów pt. „Polish-Israeli Cooperation Experience, from Zionism to Israel” (Kraków-Kefar Sava 2017). Współautor podręcznika akademickiego pt. „Demokracja izraelska” (Warszawa 2018), do którego przedmowę napisał prof. Szewach Weiss. W 2018 roku w Berlinie ukazała się jego książka pt. „In the Light of Vienna. Jews in Lviv – between Tradition and Modernisation (1867-1914)”. Pod koniec 2019 roku ukazała się najnowsza książka jego autorstwa, pt. „Człowiek sukcesu w państwie sukcesów. Biografia Marcela Goldmana, krakowianina w Tel Awiwie”.

– absolwentka Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacje Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego; pracuje w branży IT

(ur. 1986) – absolwent politologii na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza. Pasjonat zrównoważonego rozwoju i edukacji globalnej.

(ur. 1979) – doktor nauk humanistycznych w zakresie socjologii, absolwent socjologii i filozofii na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Doktoryzował się na podstawie rozprawy poświęconej konfliktowi wokół genetycznie modyfikowanych organizmów w Polsce. Pracuje w Instytucie Socjologii UMK. Interesuje się problematyką konfliktu interesów, lobbingu oraz kontrowersjami związanymi z rozwojem nowych technologii. Aktualnie zajmuje się głównie kwestią możliwości i zasięgu demokratycznej kontroli nad innowacjami technologicznymi na przykładzie planów rozwoju energetyki jądrowej w Polsce.

działacz społeczny i publicysta. Socjaldemokrata. Bardziej praktyk niż teoretyk, ale stara się czasem dorzucić kilka pomysłów do dyskursu publicznego.

feministka, aktywistka, krytyczka literacka, doktorantka Instytutu Filologii Polskiej UAM. Autorka ebooka „Gwałt to przecież komplement. Czym jest kultura gwałtu?”.

(ur. 1982) – pisarz i publicysta. Autor powieści „Psychoanioł w Dublinie” (2014) i zbioru opowiadań „Bimber” (2007), felietonista polsko-włoskiego dwutygodnika „Nasz Świat”, autor kilkuset artykułów prasowych, socjolog.

Igor Štiks (ur. 1977) jest pisarzem bośniackiego pochodzenia. Studiował komparatystykę i filozofię na Uniwersytecie w Zagrzebiu. Był związany z chorwackim dwutygodnikiem „Zarez”. Obecnie jest pracownikiem naukowym na Uniwersytecie Edynburskim. Razem ze Srećko Horvatem jest autorem książki „The Right to Rebellion – An Introduction to the Anatomy of Civic Resistance” (2010).

czeska socjolożka i aktywistka, współzałożycielka inicjatywy obywatelskiej www.proalt.cz – Inicjatywy Krytyki Reform i Wsparcia dla Alternatyw. Pracownica Instytutu Socjologii Akademii Nauk Republiki Czeskiej, wykładowczyni Uniwersytetu Karola w Pradze. Zajmuje się socjologią wiedzy i technologii, współczesnymi przemianami instytucji badawczych i edukacyjnych, transferem wiedzy pomiędzy nauką a społeczeństwem oraz kwestiami ekologii politycznej.

– doktor nauk ekonomicznych, profesor nadzwyczajny i badacz zainteresowany zagadnieniami z zakresu ekonomii przemysłu, ekonomii innowacji oraz ekonomii miejskiej. Jego obecne badania koncentrują się na przejściu gospodarek krajów o średnich dochodach z produkcji na wzrost napędzany innowacjami w dobie transformacji cyfrowej. Jego prace były publikowane w wiodących czasopismach z dziedziny ekonomii i biznesu, takich jak „European Economic Review”, „Regional Studies”, „Research Policy” oraz „Structural Change and Economic Dynamics”.

– psycholog, obronił w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Jagiellońskiego doktorat z psychologii pt. „Model biomedyczny w psychopatologii i opozycja wobec niego. Perspektywa psychologiczna”. Ukończył również studia doktoranckie z filozofii w Instytucie Filozofii UJ. Studiował także m.in. na Petersburskim Uniwersytecie Państwowym, Uniwersytecie Radbouda, Uniwersytecie w Groningen i ukończył dwuletnie szkolenie z psychoterapii przy Collegium Medicum UJ. Publikował m.in. w czasopismach „Diametros”, „Psychiatria Polska”, „Archives of Psychiatry and Psychotherapy”, „Theory & Psychology”, „International Journal of Environmental Research and Public Health”, „Psikhologicheskii Zhurnal”. Recenzował dla „Theory & Psychology” i „Journal of Humanistic Psychology”. Zatrudniony w Instytucie Psychologii Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie.

student pierwszego roku SGH, zainteresowany marksistowską ekonomią polityczną.

(ur. 1986) – członek Ruchu ATD Czwarty Świat, obecnie pracujący dla Stowarzyszenia ATD Cuarto Mundo w Madrycie. Z wykształcenia ekonomista, z zawodu aktywista społeczny. Lubi gry (planszowe, komputerowe), szybką jazdę na rowerze i gotowanie oryginalnych wegetariańskich/wegańskich potraw. Pochodzi z Górnego Śląska.

(ur. 1979) – posiada tytuł naukowy doktora, socjolog specjalizująca się w socjologii ekonomicznej i socjologii grup interesów. Autorka monografii „Instrumentarium globalnego panowania” – pierwszej na polskim rynku analizującej systematycznie problem podmiotowości organizacyjnej i mechanizmów realizacji interesów w warunkach globalizacji. Obecnie prowadzi badania nad zjawiskiem krzyżowania się zarządów i rad nadzorczych dużych firm w Polsce. Prezes Fundacji Kazimierza Wielkiego – organizacji prowadzącej program „Polski Ślad”, promującego m.in. patriotyzm konsumencki; członkini Stowarzyszenia „Obywatele Obywatelom”.

(ur. 1981) – absolwent germanistyki (UW) i za chwilę – podyplomowych studiów Społeczna Odpowiedzialność Biznesu. Interesuje się socjologią, historią idei, ekonomią, polityką i… literaturą. Bardziej konkretnie: prawami pracowniczymi, ruchem związkowym, zagadnieniami ubóstwa, wykluczenia, polityki społecznej. Zajmuje się dziennikarstwem obywatelskim, dla „Krytyki Politycznej” opisywał pracę w warszawskim hipermarkecie. Uważa za nieodzowne podjęcie próby przełamania hegemonii dominującego w Polsce dyskursu neoliberalnego i przypomnienia sobie znaczenia słowa „solidarność”.

Janusz Szewczak – główny ekonomista SKOK, prawnik, pracownik naukowy, analityk, publicysta, ekspert sejmowych komisji śledczych ds. prywatyzacji banków i PZU. Czarny pas w judo – II dan. Określany mianem polskiej Kassandry.

ekonomista i socjolog. Zawodowo związany z Instytutem Badań Strukturalnych oraz Fundacją Instrat. Jego zainteresowania badawczo-naukowe dotyczą rynku pracy, nierówności społecznych i ekonomii sektora publicznego.

Maciej Szlinder – doktor nauk humanistycznych w zakresie filozofii; socjolog, ekonomista. Prezes Polskiej Sieci Dochodu Podstawowego (dochodpodstawowy.pl), członek hiszpańskiej Sieci Dochodu Podstawowego (Red Renta Básica) i sieci europejskiej (Unconditional Basic Income Europe). Redaktor czasopisma naukowego „Praktyka Teoretyczna”. Członek Rady Krajowej Partii Razem. Publikował m.in. w „Basic Income Studies”, „Nowej Krytyce”, „Filo-Sofiji”, „Dzienniku Gazecie Prawnej” i „Przeglądzie Ekonomicznym”. Tłumacz – współtłumaczył m.in. książki „Nierówności: Co da się zrobić?” Anthony’ego Atkinsona (2017), „Kartę Prekariatu” Guya Standinga (2015) czy „Bunt miast” Davida Harveya (2012). Autor książki „Bezwarunkowy dochód podstawowy. Rewolucyjna reforma społeczeństwa XXI wieku” (2018).

– literaturoznawczyni, pracuje na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach, wykładowczyni na Podyplomowych Gender Studies IBL PAN. Zajmuje się współczesnymi teoriami feministycznymi. Autorka monografii „Poetyka rozkwitania. Różnica płciowa w filozofii Luce Irigaray” (Warszawa 2018). Redaktorka „Praktyki Teoretycznej” i „Śląskich Studiów Polonistycznych”. Mieszka w Rybniku.

(ur. 1978 w Tule) – rosyjska politolożka, doktor nauk politycznych, specjalizuje się w zagadnieniach prawodawstwa i systemu politycznego Rosji, związana z Rosyjską Akademią Gospodarki Narodowej i Administracji Publicznej przy Prezydencie Federacji Rosyjskiej w Moskwie. Od 2013 roku stale współpracuje z ekonomiczno-biznesowym dziennikiem „Wiedomosti” (wciąż cieszącym się reputacją obiektywnego, mimo wymuszonych zmian właścicielskich), publikuje też w niezależnych portalach Grani.ru i Colta.ru oraz w czasopismach naukowych.

Wykształcenie średnie, ale znajomość języków otworzyła mu drzwi do świata biznesu. Interesuje się działającym transportem publicznym, zrównoważonym rozwojem i polityką nastawioną na człowieka. Fan map Google, które uważa za szczytowe osiągnięcie Doliny Krzemowej i z którymi zwiedził już cały świat bez ruszania się z domu. Nieszczęśliwy pracownik korporacji i szczęśliwy tata dwóch adoptowanych kocich synów.

Norman Tabor (ur. 1996) – student na kierunku Bezpieczeństwo Wewnętrzne na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Szczecińskiego.

jest doktorem habilitowanym na polu nauk historycznych. Zajmuje się historią XIX wieku i współczesną oraz historią Europy Środkowej, zwłaszcza Niemiec.

(ur. 1987) – absolwent stosunków międzynarodowych (Akademia Marynarki Wojennej w&nbsp;Gdyni) i&nbsp;słuchacz podyplomowych studiów mediów i&nbsp;reklamy (Uniwersytet Gdański). Autor artykułów naukowych w&nbsp;„Colloquium WNHiS AMW” i&nbsp;„Krakowskich Studiach Międzynarodowych”. Interesuje się krytyczną analizą dyskursu. Zwolennik interdyscyplinarnego podejścia w&nbsp;naukach społecznych.

Urodzony w 1947 r. w ZSRR, pobyt w łagrze i na zesłaniu na Syberii do 1956 r. Ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim. Współpracownik Komitetu Obrony Robotników oraz NOWEJ. Współpracownik niezależnego ruchu chłopskiego, kierownik Biura Wojewódzkiego Zarządu NSZZ „Solidarność” Rolników Indywidualnych w Skierniewicach. Internowany w grudniu 1981 r. Żonaty, dwójka dzieci. Syn Matyldy Temkin, bliskiej współpracownicy Janusza Korczaka.

Informacja w Wikipedii

– dziennikarz, pisarz. Interesuje go polityka, filozofia i kultura. Współpracuje z „ROAR Magazine” oraz z czasopismem „Thought”. Pisze także o psychologii popularnej.

(ur. 1962) – doktor habilitowany nauk politycznych, pracownik naukowy Instytutu Historii Uniwersytetu Śląskiego, publicysta, autor książek „Terroryzm na tle przemocy politycznej (zarys encyklopedyczny)” (2000), „Między faszyzmem a anarchizmem. Nowe idee dla nowej ery” (2000), „Ugrupowania neoendeckie w III Rzeczypospolitej” (2003), „Zło w imię dobra. Zjawisko przemocy w polityce” (2009), „Rewolucja narodowa. Nacjonalistyczne koncepcje rewolucji społecznej w Drugiej Rzeczypospolitej” (2012), „Naprawa czy zniszczenie demokracji? Tendencje autorytarne i profaszystowskie w polskiej myśli politycznej (1921-1935)” (2012), „Po dwakroć niepokorni. Szkice z dziejów polskiej lewicy patriotycznej” (2014), „W kierunku nacjokracji. Tendencje autorytarne, totalistyczne i profaszystowskie w polskiej myśli politycznej (1933–1939): narodowcy – narodowi radykałowie – narodowi socjaliści (2019)”, a także wielu tekstów publicystycznych i naukowych. Stały współpracownik „Nowego Obywatela”.

doktor habilitowany nauk medycznych, lekarz pediatra i diagnosta laboratoryjny, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autor lub współautor ponad 100 artykułów naukowych z zakresu regulacji równowagi metabolicznej, gastroenterologii i żywienia oraz badań w miejscu opieki. Interesuje się historią diagnostyki laboratoryjnej w Polsce.

(ur. 2001), student Uniwersytetu Wrocławskiego, współzałożyciel powstającego na UWr Koła Naukowego Myśli Lewicowej im. Róży Luksemburg. Członek Razem Wrocław i Młodych Razem. W wolnych chwilach głównie śpi.

Ludwik Tomiałojć (ur. w 1939 r.) – biolog, ekolog, profesor doktor habilitowany, emerytowany profesor Uniwersytetu Wrocławskiego. Urodzony na Wileńszczyźnie, wyrastał na Mazurach, studiował w Toruniu i Wrocławiu. Biolog, ekolog, publicysta. W latach 1961-2010 pracownik Wydziału Nauk Przyrodniczych Uniw. Wrocławskiego. Pierwotnie ornitolog, badający awifaunę Polski i Europy, potem także specjalista ds. ochrony przyrody i rozwoju zrównoważonego. Przewodniczył Komitetowi Ochrony Przyrody PAN, obecnie członek Państwowej Rady Ochrony Przyrody, przez 9 lat przewodniczył Polskiemu Komitetowi przy Światowej Unii Ochrony Przyrody (IUCN), w latach 90. był członkiem Rady Ekologicznej przy Prezydencie RP i rady przy wiceministrze środowiska, a ostatnio w zespole doradców Prezydenta RP oraz przy komisjach senackiej i sejmowej w kwestii upraw GMO. Autor lub współautor 9 książek i kilkuset publikacji.

prof. dr hab., ekonomista, przez wiele lat profesor Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu, obecnie prof. Uniwersytetu Zielonogórskiego. Członek-założyciel i działacz Unii Pracy, obecnie członek jej rady programowej.

prawnik, członek Rady Klubu Jagiellońskiego, prezes Fundacji Lepszy Świat dla Niepełnosprawnych, spółdzielca.

tłumacz, aktywista, punkowy gitarzysta. Członek Spółdzielni Ogniwo i Zarządu Krajowego partii Razem.

student dziennikarstwa na University of Santo Tomas na Filipinach.

– współpracowniczka think tanku Oikos, której obiektem zainteresowań są inicjatywy przyczyniające się do zwiększenia solidarności społecznej przy jednoczesnym realizowaniu zasad zrównoważonego rozwoju środowiskowego, społecznego i gospodarczego.

Wojciech Walczak (ur. 1984) – doktorant w Zakładzie Badań Kultury Instytutu Socjologii UMK, mgr socjologii, badacz społeczny, analityk danych, programista.

Nauczyciel ekonomii w liceum, redaktor Magazynu Kontakt. Interesuje się socjologią nauk społecznych.

Informacja w Wikipedii

(ur. 1954) – amerykański ekonomista, felietonista takich czasopism „The Nation”, „The Huffington Post” i „The Guardian”. Jako publicysta krytykował neoliberalną globalizację oraz prywatyzację amerykańskiego systemu opieki społecznej. Wspierał rządy krajów południowoamerykańskich w tworzeniu Banku Południa (Bank of South), który miał pomóc im w uniezależnieniu się od Międzynarodowego Funduszu Walutowego.

(ur. 1986) – absolwent filozofii na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika i doktorant na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego. Autor wielu tłumaczeń i publikacji naukowych, dotyczących głównie historii idei w okresie nowożytnym. Pasjonat biegania, miasta Łodzi i dobrych seriali.
Kontakt: pwewior@gmail.com

Darren White – radca prawny związany z kancelarią Deighton Pierce Glynn, specjalizującą się w problematyce praw człowieka, dyskryminacji, prawa międzynarodowego i pomocy społecznej. Jest prawnym reprezentantem szeregu kibiców piłkarskich, którzy zostali pokrzywdzeni przez władze lub organy ścigania.

redaktor magazynu „Adbusters” i niezależny aktywista. Pisze doktorat na Wydziale Mediów i Komunikacji The European Graduate School, współpracuje z brytyjskim dziennikiem „The Guardian”, na stałe mieszka w Berkeley w USA. Obecnie pracuje nad książką poświęconą przyszłości aktywizmu.

wykładowca dziennikarstwa na Uniwersytecie Bostońskim, redaktor naczelny czasopisma „Journalist’s Resource”, wydawanego przez Centrum Shorensteina przy Uniwersytecie Harvarda.

Piotr Wildanger (ur. 1984, Szczecin) – politolog, publicysta, meloman, poeta. Absolwent Uniwersytetu Szczecińskiego: politologii oraz studiów podyplomowych z zakresu Public Relations oraz Bibliotekoznawstwa i Informacji Naukowej. Pasjonat humanistyki, duchowości, muzyki rockowej, surrealizmu i psychoanalizy. Publikował w „Oddechu”, dodatku do „Gazety Wyborczej – Co jest grane?”, „eleWatorze” oraz „Liberte!”,

Ian Williams jest studentem i autorem artykułów na temat branży technologicznej. Był pracownikiem branży gier wideo.

psycholożka, działaczka społeczna, pracuje z pokrzywdzonymi. „Jedynka” w wyborach do Parlamentu Europejskiego 2019 na liście koalicji Lewica Razem w okręgu podkarpackim.

Uniwersytet Hermeneutyki Kaczyzmu (UHK) – interdyscyplinarny ośrodek badawczy i think tank założony w styczniu 2019 roku na Twitterze. Internetowe boty, występujące pod pseudonimami Jana Zeliga i Adama Wodehama, prowadzą w UHK studia nad kaczyzmem – rozumianym jako filozofia polityczna stojąca za polityczną praktyką Jarosława Kaczyńskiego – oraz starają się ująć go w ramy teoretyczne i interpretacyjne.

dziennikarz, redaktor, członek Katolickiego Stowarzyszenia Dziennikarzy, w latach 1977-1980 współpracował z Polskimi Nagraniami przy serii „Blues po polsku 3” (Non Iron, Krzak) oraz płytach-składankach z cyklu „Międzynarodowa Wiosna Estradowa”.

Janusz Wojciechowski (ur. 1954) – polityk i działacz państwowy, a ponadto komentator życia publicznego; z wykształcenia prawnik. Początkowo pracował jako sędzia, w latach 1990-1993 był członkiem Krajowej Rady Sądownictwa. W latach 1993-1995 był posłem Polskiego Stronnictwa Ludowego, następnie przez sześć lat pełnił funkcję prezesa Najwyższej Izby Kontroli. W 2001 r. ponownie wybrany posłem, a także wicemarszałkiem Sejmu. Od czerwca 2004 r. europarlamentarzysta. Wiceprzewodniczący Komisji Rolnictwa i Rozwoju Wsi Parlamentu Europejskiego, aktywnie zaangażowany w liczne inicjatywy w obronie interesów rolników, zwłaszcza indywidualnych. Od marca 2004 do stycznia 2005 r. pełnił funkcję prezesa PSL. W lutym 2006 r. współtworzył nowe ugrupowanie, Polskie Stronnictwo Ludowe „Piast”. W 2010 r. przystąpił do Prawa i Sprawiedliwości.

(ur. 1976) – przyrodnik, społecznik, bioregionalista i publicysta, pracownik naukowy. Pochodzi z Zamojszczyzny. Absolwent ochrony środowiska na KUL, gdzie pracuje. Miłośnik Wschodu (w ujęciu historycznym i geograficznym), po którym regularnie podróżuje. Publikuje w czasopismach wschodnich („Humanitarny Ekologiczny Żurnal” z Kijowa, „Stepowy Biuletyn” z Nowosybirska, „Świat zwierząt” z Homla), w tym w kresowych („Wołanie z Wołynia”, „Echa Polesia”, „Kurier Galicyjski”). Członek Kolegium Redakcyjnego „Humanitarnego Ekologicznego Żurnala” (Kijów). Popularyzuje tematykę wschodnią w czasopismach polskich („Dzikie Życie”, „Eko i My”, „Niedziela”, „Oikos”). Niegdyś publikował na portalu Kresy.pl. Współpracuje z organizacjami przyrodniczymi z Ukrainy i Białorusi. Tłumacz tekstów z języków wschodnich (w sumie ponad 60 materiałów, w tym książka „Ochrona absolutna. Wyzwanie nowych czasów”). Współzałożyciel pierwszej Ukraińsko-Polskiej Szkoły Ochrony Przyrody, organizowanej od 3 lat w Kijowie. W latach 2009-2014 prowadził audycję „Znany i nieznany Wschód” w Katolickim Radio Zamość. Żonaty, abstynent.

(ur.1974), polonista, niegdyś nauczyciel. Obecnie – z zamiłowania – zajmuje się historią idei i zastanawia się, co wyniknie z naszych ciekawych czasów.

(ur. 1977) – dziennikarz i publicysta, ekspert Narodowego Centrum Kultury w Zespole ds. Polityki Lokalnej, felietonista „Gazety Polskiej Codziennie”, felietonista radiowy Polskiego Radia 24. Pisze lub pisał m.in. do „Znaku”, „Ha!artu”, „Frondy Lux”, portalu internetowego TV Republika, „W Sieci”, „Nowej Konfederacji”, „Rzeczpospolitej”, „Pressji”, „Kontaktu”.

Autorką fotografii Krzysztofa jest Katarzyna Derda.

– dr socjologii, pracuje na Wydziale Ekonomiczno-Socjologicznym Uniwersytetu Łódzkiego. Jego zainteresowania naukowe dotyczą fińskiego modelu społeczno-gospodarczego, relacji między sportem a polityką, nierówności społecznych, dyskursu publicznego (szczególnie zjawiska paniki moralnej). Jest autorem lub współautorem trzech książek oraz 70 recenzowanych artykułów w czasopismach i tomach zbiorowych. Publikował m.in. w „Journal of Sport and Social Issues”, „Sport in Society”, „Problems of Post-Communism”, „Contemporary Politics”, „International Labor and Working Class History” oraz „Communist and Post-Communist Studies”. Ostatnio wydał w wydawnictwie Routledge książkę „Politics, Ideology and Football Fandom: The Transformation of Modern Poland” (wspólnie z Radosławem Kossakowskim i Przemysławem Nosalem), a obecnie pisze książkę o fińskich politykach publicznych. Jest członkiem Polskiego i Fińskiego Towarzystwa Socjologicznego (Westermarck Society).

(ur. 1947) – amerykański socjolog analitycznego marksizmu, specjalizujący się w temacie nierówności społecznych i w kwestii egalitarnych alternatyw dla kapitalizmu. Pracuje na University of Wisconsin.

(ur. 1975) – prowadząc badania naukowe wyznaje zasadę, iż nie powinny być one jedynie sztuką dla sztuki, lecz powinny służyć projektowaniu polityki społecznej. Od wielu lat wzmacnia fachową wiedzą trzeci sektor, prezentując światowe dobre praktyki i inicjując nowatorskie programy wspierające osoby doświadczające wykluczenia mieszkaniowego. Członkini Międzynarodowej Sieci Doradców Europejskiego Obserwatorium Bezdomności FEANTSA. Prowadzi polską Stronę o Badaniach Bezdomności i Wykluczenia Mieszkaniowego: bezdomnosc.edu.pl.

(ur. 1969) – pracownik fizyczny, mieszka w Kielcach. Przez wiele lat aktywny w środowiskach anarchistycznych, m.in. od roku 1989 przez kilkanaście lat współtwórca pisma „Lokomotywa Bez Nóg”. Współ- i twórca bezdebitowej prasy (ostatnio „maśrutacz kielecki” i „paprzyca kielecka”). Popularyzator polish walking. Interesuje się historią i słucha ostrej muzyki. Orientacja polityczna: nigdy nikt z tych, na których głosował, nie został nigdzie wybrany.

– doktor politologii, adiunkt w Instytucie Zdrowia Publicznego Collegium Medicum UJ. Prowadził badania m.in. na uniwersytetach Maastricht i Harvarda. Stały współpracownik Europejskiego Obserwatorium Systemów i Polityk Zdrowotnych w Brukseli. Specjalizuje się w systemach zdrowotnych, polityce zdrowotnej i związanej z nimi analizie debaty publicznej. Wprowadził koncepcję wszechstronniczości jako (alternatywną do bezstronności) zasadę uwzględniania wiedzy eksperckiej, interesów własnych i emocji na potrzeby rządzenia deliberatywnego w zdrowiu. W 2020 roku opublikował książkę „Wszechstronniczość. O deliberacji w polityce zdrowotnej z uwzględnieniem emocji, interesów własnych i wiedzy eksperckiej”. Zajmuje się też popularyzacją badań naukowych w ramach założonego przez siebie bloga Instytutu Zdrowia Publicznego.

emigrant z Sudetów Środkowych, kierowca i tragarz w firmie przeprowadzkowej w Szwecji, zdalny działacz partii Razem w Wałbrzychu, członek związku zawodowego SAC Syndykalisterna, niepraktykujący historyk.

socjolog, doktor habilitowany, specjalistka w zakresie socjologii edukacji. Od początku kariery naukowej związana z Instytutem Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, współpracuje także z Instytutem Socjologii Uniwersytetu Zielonogórskiego. Autorka licznych badań, m.in. wśród nauczycieli i rodziców uczniów. Ich tematyka oscyluje przeważnie wokół społecznych nierówności edukacyjnych i skutków kolejnych reform oświaty. Autorka wielu prac naukowych, m.in. „Szkoła: między państwem, społeczeństwem a rynkiem” (rozprawa habilitacyjna; 2002), „Edukacja przedszkolna w Polsce – szanse i zagrożenia” (red.; 2003), „Małe dziecko w systemie opieki społecznej i edukacji” (red., z M. Żytko; 2004). Członek Zespołu ds. Oświaty Szkolnej i Nauczania Akademickiego przy Rzeczniku Praw Obywatelskich. Przemiany w oświacie poznała także od innej strony – jako członek komitetu rodzicielskiego, następnie rady szkoły, a także jako nauczycielka WOS .

Socjolog, autor książki „Neoliberalizm i społeczeństwo obywatelskie”, wykładowca w Szkole Nauk Społecznych PAN, stypendysta New School for Social Research. Specjalizuje się w badaniach nad NGO-izacją, demontażem państwa opiekuńczego, społecznymi skutkami regresywności fiskalnej.

Jacek Żebrowski (ur. 1979 roku w Olsztynie) – współpracuje z pismami „Inny Świat”, „Rita Baum”, „A-Tak”, „2Miesięcznik”. 1/2 redakcji zine’a literackiego „Papier w dole”. Autor opowiadań, dramatów, poezji, esejów krytycznych i krótkich filmów. Aktywista kolektywów wolnościowych i anarchistycznych.

Uniwersytet Hermeneutyki Kaczyzmu (UHK) – interdyscyplinarny ośrodek badawczy i think tank założony w styczniu 2019 roku na Twitterze. Internetowe boty, występujące pod pseudonimami Jana Zeliga i Adama Wodehama, prowadzą w UHK studia nad kaczyzmem – rozumianym jako filozofia polityczna stojąca za polityczną praktyką Jarosława Kaczyńskiego – oraz starają się ująć go w ramy teoretyczne i interpretacyjne.

Informacja w Wikipedii

Informacja w Wikipedii

– prawniczka, wykładowczyni i dziennikarka specjalizująca się w zagadnieniach dotyczących polityki jakości i ochrony środowiska w rolnictwie, polityki żywnościowej oraz dobrostanu zwierząt hodowlanych. Pomysłodawczyni ustawy o produktach regionalnych i tradycyjnych. Wieloletnia współpracowniczka organizacji pozarządowych zajmujących się rolnictwem, ochroną środowiska i zwierząt. Koordynatorka ds. rzecznictwa Koalicji Żywa Ziemia.

Andrzej Zybała – profesor w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. W 2014 roku uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego. Naukowo zajmuje się zagadnieniami polityki  publicznej, dialogu społecznego, rządzenie publicznego. Prowadzi wykłady i szkolenia poświęcone polityce publicznej, w tym, rynkowi pracy, polityce społecznej, integracji europejskiej, nauce o państwie. Przewodniczący rady naukowej kwartalnika „Dialog. Pismo Dialogu Społecznego” (wydawany przez Centrum Partnerstwa Społecznego „Dialog” przy Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej), członek redakcji kwartalnika „Studia z Polityki Publicznej / Public Policy Studies” (wydawanego w Szkole Głównej Handlowej). Członek zarządu Polskiego Towarzystwa Polityki Publicznej, członek zarządu Stowarzyszenia Przyjaciół ATD Quart Monde. Autor kilku książek, m.in. „Polityki publiczne. Doświadczenia w tworzeniu i wykonywaniu programów publicznych w Polsce i w innych krajach” (2012), „Państwo i społeczeństwo w działaniu. Polityki publiczne wobec potrzeb modernizacji państwa i społeczeństwa” (2013), „Polski umysł na rozdrożu. Wokół kultury umysłowej w Polsce. W poszukiwaniu źródeł niepowodzeń części naszych działań publicznych” (2016). Członek Rady Honorowej „Nowego Obywatela”.

(ur. 1966) – dr hab., profesor w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. W 2014 roku uzyskał stopień naukowy doktora habilitowanego. Naukowo zajmuje się zagadnieniami polityki publicznej, dialogu społecznego, rządzenie publicznego. Prowadzi wykłady i szkolenia poświęcone polityce publicznej, w tym, rynkowi pracy, polityce społecznej, integracji europejskiej, nauce o państwie. Przewodniczący rady naukowej kwartalnika „Dialog. Pismo Dialogu Społecznego” (wydawanego przez Centrum Partnerstwa Społecznego „Dialog” przy Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej), członek redakcji kwartalnika „Studia z Polityki Publicznej/Public Policy Studies”, wydawanego w Szkole Głównej Handlowej w Warszawie. Członek zarządu Polskiego Towarzystwa Polityki Publicznej, członek zarządu Stowarzyszenia Przyjaciół ATD Quart Monde.
W 2016 r. opublikował książkę pod tytułem: „Polski umysł na rozdrożu. Wokół kultury umysłowej w Polsce. W poszukiwaniu źródeł niepowodzeń części naszych działań publicznych”. Wcześniej opublikował „Państwo i społeczeństwo w działaniu. Polityki publiczne wobec potrzeb modernizacji państwa i społeczeństwa” (2013) oraz „Polityki publiczne. Doświadczenia w tworzeniu i wykonywaniu programów publicznych w Polsce
i w innych krajach” (2012).

Jan J. Zygmuntowski – absolwent Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie, prezes zarządu think-tanku Fundacja Instrat i stały współpracownik kilku innych organizacji pozarządowych. Naukowo zainteresowany problematyką rozwojową, systemami gospodarczymi, ekonomią innowacji oraz polityką publiczną.

(ur. 1949) – specjalista w dziedzinie zarządzania i ekonomii, statystyki, komentator ekonomiczny. Zajmuje się m.in. ekonomią sektora publicznego, polityką fiskalną i polityką pieniężną oraz ich wzajemnymi relacjami. Kierownik Zakładu Gospodarki Publicznej Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego, profesor tej uczelni. W latach 1993-1996 ekspert ekonomiczny w Zespole Budżetu i Finansów Biura Studiów i Ekspertyz przy Kancelarii Sejmu RP. W latach 1998-2004 członek Rady Społeczno-Gospodarczej przy Rządowym Centrum Studiów Strategicznych. Był ekspertem sejmowych komisji śledczych ds. prywatyzacji PZU oraz ds. prywatyzacji sektora bankowego. Doradca ws. programu gospodarczego Ligi Polskich Rodzin oraz Prawa i Sprawiedliwości. Autor m.in. „Pieniądz a transformacja gospodarki” (1998), „Wstęp do problematyki uwarunkowań i funkcji polityki pieniężnej i fiskalnej” (2002), „Podstawy metod statystycznych w zarządzaniu” (2004, 2007).